28.bölüm

1 Sene Sonra

“Bulamıyorum! Sanki yerin dibine girdi bulamıyorum onu.”diyerek önündeki masayı devirdi Alaz. Tam bir yıldır Gaye’yi bulamıyorduk. En son bizi bırakıp gittiği halini unutamıyordum. O gün Alaz ve ben kıyameti koparmıştık. Gaye yüzünden tam 5 ay hapis yatmıştık. Arkasında nasıl bir güç vardıysa kendimizi zor kurtarmıştık. Her şeyi Berkan’dan öğrenmiş bizi kandırdığını nasıl oyun oynandığını göstermişti. Kardeşim tam bir şeytandı. Aynı benim gibiydi. Ama şimdi ortada yoktu. Türkiye de her yeri aramış bulamamıştık. Sanki yerin dibine girmişti. Ona dair en son bildiğimiz şey telefonunu karakola bırakıp ortadan kayboluşuydu. Bizim bulamadığımız adamı hızlıca bulup hapise bile sokmuştu.

“Biraz sakin mi olsan abi?”dedi Kağan ama çok yanlış zamanda demişti. Alaz Gaye gittikten sonra daha da dellenmişti. Kimseyi gözü görmüyordu artık. Onu tek sakinleştiren durduran Gayeydi. O gittiğinden beri daha sinirlenmiş ve onu bulamadıkça siniri de artmıştı.

Kağan’a bir bakış attıktan sonra sinirle ona yumruk atmasıyla hemen ayağa kalkıp “Alaz napıyorsun lan?” diye bağırmıştım ama o hiç umursamayıp arkamda kalan acıyla sızlanan Kağan’a bağırarak “Ne sakini lan ne sakini! Bir kızı bulamadınız. Tam bir senedir ondan haber yok lan. Yaşıyor mu yaşamıyor mu bilmiyorum?Kafayı yiyeceğim.”diyordu.

“O benim kardeşimdi Alaz ama ben senin gibi ortalığa saldırmıyorum. Bende sinirleniyorum ama kendime hakim oluyorum. Kendine gel artık! Sana ihtiyacımız var. Hapisten çıktığından beri deli deli hareketler sergiliyorsun.”dediğim anda kafasını bana çevirip boş gözlerle baktı. Alaz’ın o an bitik halini görmüş ve hissetmiştim. İlk defa onu böyle görmüştüm. Bana sanki başka çıkış yolu kalmamış gibi bakıyordu. Aynı durumdaydık bende son 1 yıldır ölü gibiydim. Sadece bedenim yaşıyordu,ruhum ölmüştü. Onu kendime çekip sarıldım. İkimizinde ihtiyacı vardı. Ben Gaye’yi ilk sıralarda bulamadığım da aynı şeyi tekrardan yaşamıştım. O da annesinden sonra ilk defa yaşıyordu. İkimizde bitmiştik.

“Bazen şu kalbim bir sıkışıyor ki Polat sanki ona bir şey oluyormuş gibi hissediyorum. Ya da yokluğundan dolayı oluyor.”

“Bende de oluyor Alaz. Galiba yokluğundan dolayı oluyor. Bizden güzel bir intikam alıp gitti.”

“Hak ettik.”dedi Alaz ve geri çekildi. Cama yönelip derin nefes aldı.

“Bulacağız onu kardeşimi bulacağız Alaz. İnanıyorum sende inan.”deyip odadan çıktım. Evden çıkıp açılan arabanın kapısının önüne geldiğimde camdan bana bakan Alaz’a dönüp baş selamı verdim. O ise hiçbir şey yapmayıp sadece bakmakla yetinmişti. Bir şey yapmayıp arabaya bindim. Başımı ellerimin arasına alıp kendime bir süre izin verirken araç Alaz’ın evinden çıkmıştı. Artık Gaye’yi bulamama ümidimi kaybetmiştim. Alaz’ı desteklerken kendim kesmiştim. Her yere bakmıştık ama bulamamıştık. Ölü olmasından o kadar çok korkuyordum ki. Aklımdaki düşünceleri atıp önümde duran en yakın adamıma dönüp

“Berkan’ı takip ediyorsunuz değil mi hala?”

“Ediyoruz ama hala aynı. Hayatına devam ediyor.”

“Diğer arkadaşları peki?”

“Onlarda aynı sanki Gaye Hanım hiç kaybolmamış gibi hayatlarına devam ediyorlar. Ya Gaye hanımın nerede olduğunu biliyorlar ya da artık onlarda ümitlerini kestiler.”

“İki şüphenden biri Ali. Siz yine de takibi kesmeyin devam edin.”

“Tamam abi.”deyip önüne döndü. Başımı geriye yaslayıp akan yolu izledim. Tam o sırada telefonum çaldı. Cebimden çıkarıp arayana baktığımda dayımdı. Açıp telefonu kulağıma dayadım.

“Efendim dayı”

“Yeğen yer altında durumlar karışık daha fazla idare edemiyorum.”

“Dayı”

“Alaz’ın gözükmesi lazım yoksa ortalık yangın yeri olacak Polat.”dedi derin bir of çekip

“Dayı Alaz bir süre daha gözükemez. Ben geleceğim.”

“Tamam evlat”deyip kapadı. Her şey üst üste geliyordu. Kahretsin ilk önce Gaye sonra da bu olay daha ne kadar böyle devam edecekti.