Hellooooooo

Bugün yeni bölüm atıyorum

Hedefimimmm eğer kitap okunursa 10 oy ve yorum alması çünkü eğer gelmezse bölüm gelmeyecektir umarım okunur neyse gece çok konuştum kitabımın her bölümünü en cok 500 kelime yapmayı hedefliyorum en 350 diye düşündüm bayyy

Kimsenin kimsesi.

Evet ben babamı kaybettikten sonra kimsenin kimsesi oldum yani kimse için hiç kimse oldum . İnsanlar yolda giderken sürekli bana bakıyor babam olsaydı beni korurdu diyorum.

Şuan işe okuldan çıkmış çalıştığım kafeye doğru yol almış yürüyorum. İzmir'in merkezi bir yerinde cafe olduğu için her ne kadar yorulabilecegimi bilsem bilene yürüyorum. Aslında her gün aynı şeyler sevgili günlüğüm sabah uyanıyorum kahvaltı niyetine bi kahve sonrasında evimi temizler okuluma giderim hocaların o kadar tantanasını çeker kafamı şişiririm okuldan çıkar kafeye gider çalışır Evren ile uğraşırım sonrasında ise yorgun argın eve gelirim duşa girer uyurum.

Kafeye yaklaştığımda Evren beni karşıladı her zamanki gibi kedilere mama veriyordu bu çocuğun kedi sevdasi ne olacak anlamıyorum. Aslında bende kedileri çok severim ama alerjim vardi.

E= "Ooooo prenses hanım kafenin yollarımızı unuttunuz efendim?"

A= "Saçma saçma konuşma gece Evren ya biliyorsun durumumu"

E= " şaka yaptım sanki bilmiyorsun. Hemencecik kafanda kur zaten manyak kadın"

A= '' bana bak alırım ayağımın altına görürsün . Adamın asabını bozmaya gelmiş heralde ya!"

E= "sinirlenince çok tatlı oluyorsun hayatım''

Evet Evren benim babaklik arkadaşım diyebilirdim annelerimiz biz hamile iken karşılaşmış ikimizin babasına aynı mesleği yaptığı için onlarda tanışmış ve beraber büyümüştük herkez bizi sevgili sansada biz aslında birbirinden nefret eden iki arkadaşız . Evet sadece nefret çünkü gerçek arkadaşlar bilirkişi birbirlerini sevmek yerine nefret ederler.

Aslında Evren'i kıskanıyorum sonuçta 20 yıllık arkadaşım 1.92 boyunda siyah saçlı mavi gözlüydü motorcuydu ve baristaydı gerçekten çok yakışıklıydı annesi rus olduğu için yakışıklılığı ondan almıştı. Kendisi benden 7 ay büyük oluyor.

Hatta bazen Evren'in şu zamana kadar olan sevgilileri hep bizi kıskanmışımdır ama Evren benim yüzümden onlardan ayrılmıştır aslında istemesem bilene o bunu kabul etmiyordu .

Evren benden büyük olduğu için okula gitmiyordu o yüzden o benden önce evden çıkar kafeye gelir çalıştı ben ise okul çıkışı gelirdim işimiz bittiğinde ikimizde beraber evimize giderdik. Aldığımız maaşlarımız 2 ev tutmaya yetmediği için bizde 2+1 60 m² küçük bir ev tutmuştuk .

Ben ise kendimi tanıtmayı unuttum değil mi ah pardon çok özür dilerim evet ben Alev Çelik 20 yaşında kendi ayakları üstünde durmaya çalışan minik bir kafede çalışan sabahları kahvaltı dışında sadece sakız ve kahve bağımlısı bir kızım.

Babam .

Babasının kızıyım. Babam şehit üsteğmen. Ben 8 yaşında iken kaybettim babamı . Deniz ama ile birlikte kaybettim onu. Evine ile babalarımız aynı günde vefat etmişti ben zaten annemi hiç görmedim ben doğduktan 3 ay sonra vefat etmiş. Sadece fotoğraflar ile sevebilmiştim .

Aşklarım şuan çok uyukum var yarın bölüm gelebilir mi bilmiyorum kalabalık misafirlerimiz gelicek eğer yorgun olmazsan ve müsait bir zaman bulursam elbetteki bölüm atarım unutmayın hedefimiz 10 oy ve yorum

19 ou ve yorum gelmezse zamanla bölümleri kisaltabilirim .