Kafamda dikilen Mümine hocanın sırama tahta kalemi ile vurmasına uyandım. Kafamı kaldırdığımda hocanın delici bakışları altında kalacağımı düşüyordum ama hocanı sırama bıraktığı sözleşme ile afalladım. Ciddi olamazdı. Sadece uyumuştum bunun için sözleşme imzalatamazdı. Hocanın "imzala." demesiyle tükemmez kalemi aldım ve imzalamam gereken yeri imzaladım başka bir hoca olsaydı bunun doğru olmadığını söylerdim ama bu Mümine hocaydı ona karşı çıkan hep daha fazla ceza alırdı bu yüzden sustum. Mümine hocada sözleşmeyi imzaladı, geriye sadece annemin imzalaması gereken bölüm kalmıştı. Akşam evde cinayet işlene bilirdi...

Okul çıkışı...

Korku dolu dakikalar yaklaşıyordu. Çünkü bizim evde bir çocuğun en ufak hatası bile gereksiz fazla ağır cezalandırılıyordu abiminde benimde. Ve ben şuan o cezaya doğru gidiyordum. Allah'tan şimdilik yanımda Melis vardı. O birazda olsa beni rahatlatıyordu. Bu arada Melis benim en yakın arkadaşım olur. İlk okuldan beri yediğmiz içtiğimiz ayrı gitmiyor. Karşı dairemde oturuyor kendisi.Ailelerimizde iyi anlaşıyor.Tek bir sıkıntı var Melis'in ailesi ne kadar rahat bir aileyse benim ailemde bi o kadar baskıcı bir aile. Şuan apartmanın onüne gelmiştik. Kapıyı açtım şansımıza asansör zaten sıfırıncı kattaydı. Bindik ve yedinci kata bastık. İnmemiz uzun sürmedi. Dairelerin olduğu yere kadar yürüdük. Daire 40'ın önünde dikiliyordum sadece, yiyeceğim azarı belkide dayağı düşünüyordum. Malesef melis benim yerime zili çaldı ve kapı açıldı...

Biliyorum kısa oldu ama ilk bölüm diye böyle yaptım ilerleyen zamanlarda uzatıcağım

Bir sonraki bölümlerde görüşürüz

​​​​