4 Aralık 2024/ İzmir

“Arel hadi kızım antrenmana geç kalacaksın!” diye bağırdı annem. Saat sabah beşte uyanmak bazenleri sinir bozucu olabiliyordu. Normalde çok enerjik uyanırdım fakat bugün çok yorgun hissediyordum. Ama antrenmanı aksatamazdım. Yataktan istemeyerek de olsa kalktım. İlk önce her zamanki gibi yüzümü yıkadım ve sonra aynadaki halime baktım. Dün gece saat 11’e kadar uyuyamamıştım bu yüzden gözlerimin altı mosmordu. Dış görünüşü fazla önemseyen biri değildim. Bu nedenle kafama takmadım. Hızlı bir şekilde lavabodan çıkıp içime mayomu,üstüme kazak ve altıma pantolon giymiştim. Antrenman çantamı dün gece hazırladığım için rahattım. Aşağı indiğimde annem kahvaltıyı hazırlamış beni bekliyordu. Kahvaltıda her zamanki gibi 2 tane yumurta,1 beyaz peynir ve zeytin yedim. Saatin altıya doğru geldiğini fark ettim. Çıkmadan önce anneme sarılıp montumu aldım ve evden alelacele çıktım. Arabaya doğru ilerlerken aklıma arabanın anahtarını masamın üzerine bıraktığımı fark ettim. Zili çalmamla annemin bana arabanın anahtarını vermesi bir oldu. Hep evde bir eşyamı unuturdum ve artık buna annem alışmıştı. Nihayet arabaya bindiğimde klimaları açtım. Arabanın içi buz gibiydi. Hemen yola çıktım. Kırmızı ışıkta beklerken aklıma biyoloji sınavının açıklandığı geldi hemen e-okul a girdim. Basmaya korkuyorum çünkü en kötü olduğum ders biyolojiydi. Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki bir an ne yaptığımı unuttum. Sonra aklıma geldi ve kendi kendime“Hadi Arel hadi kızım bas şu tuşa en sonunda illaki göreceksin hadi” diye kendimi cesaretlendirdim ve bastım. 87 almıştım “Ne” diye bir ses çıktı ağzımdan. Çok mutluydum. En kötü olduğum dersten 87 almak benim için büyük bir başarıydı. Nihayet yeşil ışık yanmıştı tüm arabalar gibi bende hızla hareket ettim. Sonunda havuza varmıştım soyunma odasına montumu ve kıyafetlerimi dolabıma bıraktıktan sonra bonemi ve gözlüğümü takıp havlumu aldım. Havuzun kenarına geldiğimde Ayça ve Esin’i gördüm. İkiside çok gıcık tipler olsa da çok güzellerdi. Özellikle Ayça’nın dolgun dudakları ve o güzel ela gözlerini çok güzel buluyordum. Sırasıyla Ediz,Berk ve Güney geldi.

“Günaydın kızlar” dedi Berk.

“Sana da günaydın berk” dedim.

Ardından antrenörümüz Bertuğ Kılıç geldi.

“Herkese günaydın arkadaşlar bugün 200 metre serbest* ile başlıyoruz. Suya girebilirsiniz.” 200 metre ilk başladığım zaman çok zor geliyordu hatta 100. metrede artık kollarımı atamıyordum bile fakat zaman geçtikçe 200 metre artık normal gelmeye başlamıştı bu yüzden yorulmuyordum. Aniden Ayça çığlık attı hoca dahil herkes Ayça’ya endişeyle bakıyorduk. Ayça bir anda

“Hocam Arel suyun altında beni cimcirdi.” Sonra aniden herkes bana baktı ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu Ayça neden durduk yere yalan söylemişti? Bertuğ Hoca bana sinirle bakıyordu

“Neden yaptın Arel cevap bekliyorum!”

“H-Hocam ben gerçekten bişey yapma-“

“Lütfen yalan söyleme Arel madem sen yapmadın neden Ayça bize durduk yere yalan söylesin!” O sırada Ayça bana öyle bir bakış attı ki sanki “Böyle yapanları Bertuğ Hoca ne yapıyor iyi biliyorsun” diyordu. Aniden gözlerimin içi parladı doğru ya kamera kayıtları! “Hocam kamera görüntülerine bakabilir misiniz?”

“Peki bakacağım ama eğer yalan söylüyorsan kulüpten atılırsın Arel.”

Kafamı emin olduğumu göstermek için salladım.

“Bu arada çocuklar ben gelene kadar 200 metreyi yüzmüş olun” herkes tamam der gibi başını salladı.

Ayça beni öldürecekmiş gibi bir bakış attı sanki yalan söyledimde hoca buna inanmış ta ona kızmıştı. Sakinleşmeye çalışıp yüzmeye başladım. Yüzerken bile sanki beni geçmek istiyordu onun benden daha iyi olduğunu düşünüyordu buna inancım tamdı. 200 metreyi herkesten önce bitirmiş dinleniyordum. Bertuğ Hoca geldi ona sevinçle baktım çünkü o bana kocaman bir şekilde gülümsüyordu.“Ayça,Arel yanıma gelebilir misiniz?”

1. Bölüm Sonu

*Serbest stil yüzme, yüzücünün kulaçlarla ve ayak vuruşlarıyla yüzdüğü bir stil.