Işıl'ın gözünden...

Ertesi sabah uyandığımda teyzem çoktan gitmişti. Aşağı indiğimde kahvaltı masasının üzerindeki notu buldum.

Nergis, "Teyzesinin Gül'ü orada değilim diye karnını doyurmadan masadan kalkma. Umarım doğum günü hediyeni beğenmişsindir."

Notu okuduğumda yüzümde hüzünle karışık hafif bir tebessüm belirdi. Kahvaltımı yaptıktan sonra montumu giydim ve sabah yürüyüşüne çıktım. Kar tanelerinin süzülüşünü izliyorum. Yürüyüşten sonra eve geldim. Montumu asıp bir kitap alarak koltuğa geçtim. Okurken göz kapaklarım yavaşça kapandı. Kısa bir süre sonra uykuya daldım.

***

Bir ağacın arkasına saklanmış abimi izliyorum. Tam ağacın arkasından çıkacağım sırada bir adam abimin yanına yaklaştı ve 2 katlı bir evin bahçesine birlikte girdiler. Bende saklandığım ağacın arkasından olan biteni izliyorum. Bu esnada yan yoldan geçen araç dikkatimi dağıttı. Tekrar bahçeye baktığım sırada abimin çalıların arasında kaybolduğunu görüyorum. Dakikalar geçmesine rağmen abim geri gelmedi. En sonunda saklandığım ağacın arkasından çıktım ve bahçeye girdim. Abimin kaybolduğu çalıların dibine kadar gittim.

Karanlık bir çukur var. İyice yaklaştığımda yeraltına inen bir merdiven olduğunu fark ettim. Basamaklar karanlığın içinde kayboluyor. Abime seslenmek istiyorum ama hem azar işitebilirim hem de abimle birlikte kaybolan adamın kim olduğunu bilmiyorum. Yüksek ihtimal abim bu merdivenle aşağıya indi. Sadece birkaç basamak inerek aşağıda neler olduğunu öğrenmek istiyorum. Yeterli olmayacağını bildiğim halde uzaktanda olsa abimin nereye gittiğini öğrenmek istiyorum.

Karanlığa inen basamaklara ilk adımımı attım. İkinci, üçüncü derken giderek önümü görmekte zorlanmaya başladım. Şu an telefon feneri işime yarayabilir ama 13 yaşından küçük olduğum için ailem almama izin vermiyor. Basamaklar azaldıkça içimdeki ürperti arttı. Aşağıya inmeme birkaç basamak kala abimle göz göze geldim.

Suçlu yakalanacağını hissede hissede inmişti basamakları.

Aras, "Rüya, ne işin var senin burada? Yine mi beni takip ettin?"

Sadece bu kez beni bırakmadığından emin olmak istemiştim abi.

Rüya, "Abi bir anda ortadan kayboldun. Bende endişelendim."

Aras, "Kardeşim sadece sana, beni dışarıda beklemeni söylemiştim. Birkaç dakika içinde dönecektim. Yine merakına yenik düştün değil mi?"

Biraz yüzüm pembeleşiyor.

Rüya, "Ama abi..."

Aras, "Gel buraya. Kim bilir basamakları inerken ne kadar korkmuşsundur. Hem bu karanlıkta nasıl indin basamakları? Düşseydin, bir yerine bir şey olsaydı. Benim ne kadar endişeleneceğimi düşünemedim mi? Hepimiz senin ne kadar sakar olduğunu biliyoruz."

Bir taraftan azarlıyor bir taraftanda yumuşayan kalbi benim için endişe dolu sözcükleri sıralıyor. Abim sonunda sarılmayı bıraktığında biraz sakinleşti. Bense gözleri dolmuş tek bir kelime bile etmiyorum. Konuşması bittiğinde hızlı bir şekilde merdivenleri çıkıyoruz. Tabi ki bu kez bir fenerle...