Pelin'in gözünden...

Uyandığımda ağladığımı fark ettim. Bomboş bir odada açtığım gözlerimi bir ışık kamaştırıyordu. Nerede olduğumu yeniden sorguluyordum. Gördüklerim sadece bir rüyaydı.

Ancak şu anda neler olduğunu idrak edebiliyordum.

Pelin, "Işıl iyi olmalı?"

Bütün olan biten kare kare gözümün önünden geçiyordu. Bir sandalyeye bağlamışlardı beni.

Babam, babam nerede?

Aradan 5 dakika geçmişti ki bir adam elindeki silahla içeri girdi. Elindeki silahı bana doğrultarak konuştu.

Mesut, "Ne bağırıyorsun?"

Yüzünden duygusuzluk okunan bu kişiye cevap vermiyordum. Bağlı olduğum sandalyedeki ipleri çözdü.

Mesut, "Hadi kalk, profesörün yanına gidiyoruz."

Beni kulübeden çıkardı. Babamın başında 2 koruma bekliyordu.

Babamın yüzünden kızgınlık ve endişe okunuyordu. Ona doğru koştum ve boynuna sarıldım.

Pelin, "Baba!"

Profesör, "Pelin!"

Bir koruma beni çekiştirerek babamdan uzaklaştırdı.

Vedat, "Sen ne yaptığını sanıyorsun?"

Pelin, "Bırakın beni!"

Profesör, "Korkma kızım. Buradan kurtulacağız."

Mesut, "Kızı getirdim, patron."

"Patron" dedikleri kişi babama dönerek konuşmaya başladı.

Patron, "Evet nerede kalmıştık. Buradan kurtuluş biletinin konuşmandan geçtiğini biliyor olmalısın."

Vurgulayarak konuşmaya devam etti.

Patron, "Sonuçta kızının yaşamı bir kurşun uzaklıkta."

Yüzüne takındığı sinsice gülüşüyle babama doğru eğildi.

Patron, "Dosya nerede?"

Babam cevap vermiyordu. Babamın sessizliğine siniri bozulan patron, "Demek söylediklerim sana pek inandırıcı gelmiyor. Belki de bu durum fikrini değiştirir."

Belindeki silahı eline aldı ve başıma doğrulttu.

Patron, "Tek yapmam gereken söylediklerimi uygulamaya dökmek sanırım. Bana cevap vermek için 3 saniyen var."

Namluyu başıma dayadı. Nutkum tutulmuştu. Göz bebeklerim büyüdü.

Patron, "Babana veda et, küçük kız."

Annemi bir daha göremeyecek miyim? Işıl'ı...

Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamıyorum. Yavaş ama vurgulaya vurgulaya sayıyordu.

Sadece 3 saniye! Bu kısacık sürede...

"3"

Bu adamlar güvenilmez. Söylese bile beni vururlardı. Dolan gözlerle babama bakıyordum.

"2"

O da bu gerçekliğin farkında olmalıydı.

"1"

Ve babamın sesine karışan kurşun sesi...