Ani bir frenle durmuştu. Sarsılmanın şiddetini doruklarına kadar hisseden arka koltuktaki Atakan sağa savrulduğu sırada düşüncelerinden sıyrıldı.

Atakan, "Ne oluyor Bora?"

Bora, "Ne mi oluyor? Yol kapalı. Devamını yürüyerek gideceğiz."

Araçtan birer ikişer indik. Tesise varamadan indiğimiz araçta toplam 24 kişiydik. 4 el feneri olduğundan 6'şar kişilik gruplara ayrıldık. Birçoğumuz tesise varacağını düşünerek telefonlarının şarjını umursamazca harcamıştı.

Enes,"Yetkili birine ulaşabilir miyiz?"

Efe, "Burada iletişim sınırlıdır. Bir yerleşim yerine varana kadar telefon şarjlarınızı idareli kullanın."

Merve, "Eve dönemeyecek miyiz?"

Arda, "Eve dönmeye çalışmıyoruz. Tesise ulaşmaya çalışıyoruz."

Mert, "Herkes ekip üyelerinden sorumlu. Yiyeceklerde paylaştırıldı. Elinde fener olanlar grup liderleri, bir sorununuz olursa ilk onlarla paylaşacaksınız. Başka sorusu olan var mı?"

Ezgi hafifçe elini kaldırdı.

Ezgi, "Hava kararmaya başladı."

Titreyen sesi grup içindeki gerilimi ve huzursuzluğu artırmıştı.

Bora, "Havanın kararmasına daha 1 saat var. Bu bir saat içinde ilerleyebildiğimiz kadar ilerleyeceğiz. Karardığında bulunduğumuz konumda bu bir saat içinde etrafta topladığımız çalılarla bir ateş yakarak geceyi geçireceğiz. Liderinizden uzaklaşmayın."

Bu curcunanın içinde bende kendi grubuma geçmiştim.