Roselina, "Babam bizi neden çağırıyor?"

Kristıl, "Sabırlı ol Rose. Az sonra sorunun cevabını alacaksın."

Kristıl, içini okurcasına gözlerinin derinliklerine bakan kırmızıya bürünmüş gözleriyle, siyahlar içindeki elbisesiyle, koridorda yankılanan adımlarıyla bir adım önümden ilerliyordu. Korumalarla karşılaştığımız an duraksadı.

Kristıl, "Baş muhafızı görmek için geldik."

Korumalar kapıyı açtı. İçeri girip kapılar ardımızdan kapandığında Kristıl siyah pelerinini kapıya astı ve günlük moduna döndü. Beyazlar içindeki buz mavisi dokunuşların olduğu elbisesiyle bir prensese benziyordu. Bana göz kırptı.

Kristıl, "Babacığım biz geldik."

Babama sarılıyorduk.

Ricardo, "Güzel kızlarım benim. Geçin bakalım."

Sandalyelere geçmiştik. Babam elindeki zarfları gösteriyordu.

Ricardo, "Öncesinde Kristıl ile de konuştuk. Özel Yetenekler akademisi'nden kaydolmanızı sağlayacak mektuplarınız elimize ulaştı. Mektuplarınızı kaybetmeyin." diyerek mektuplarımızı uzattı.

Okul hakkında bilgilendirildikten sonra eşyalarımızı toplamak için oradan uzaklaştık. Kolidorda Kristıl'a takılıyordum.

Roselina, "Kristıl hepsini Leksi'yi endişelendirmek için planladın değil mi?"

Kristıl, "Öyle mi yapmışım. Bak şu işe."