Derin düşüncelere dala dala (bavullarımla) ne zaman dertlensem çekildiğim köşeme geçtim. Bir bankın üzerinde bahçedeki sonsuz yeşilliğe dalan gözlerim Leksi'nin ayak sesleriyle o yöne doğru yöneldi. Leksi durgun olduğumu fark edince neşemi yerine getirmek istercesine konuştu.

Leksi, "Ne oldu Rose, Bay Ricardo ile mi bozuştunuz?"

Sonra yanımdaki bavullara gözü kaydı. Moralimi yerine getireceği yerde onun havası sönmüş gibiydi.

Leksi, "O bavullar ne?"

Gözleri "O bavullar ne" den çok "Nereye gidiyorsun?" der gibi bakıyordu.

Roselina, "Akademiye kabul edilmişiz. Bende eşyaları toparladım."

Bir şey yokmuşçasına yanıtladığım sorusu, onu tatmin etmemiş gözüküyordu.

Leksi, "Ne zaman yola çıkacaksınız?"

"Bana söylemeden mi gidecektin?" der gibi bir ses tonuyla sormuştu.

Roselina, "En yakın zamanda. Leksi sana bir soru sormam gerekiyor?"

Bir an duraksadım.

Roselina, "Sen...?"

Cümlemi tamamlayamadan cevaplamıştı.

Leksi, "Gelirim."

Roselina, "Nereye?"

Leksi içinden, "Nereye gidersen git, peşinden gelirim. Gerekirse..."

Bir an duruldu, şaşırmıştım.

Leksi içinden, "Gerekirse senin için kimliği belirsiz bir maskeye bürünebilirim."

Roselina, "Leksi iyi misin?"

Leksi'den bir cevap gelmiyordu.

Roselina, "Saya'yı kaybettiğimiz gün sen neredeydin?"

Leksi'nin göz bebekleri küçüldü.

Leksi, "Rose, sen bu soruyu sormamış, bende duymamış olsam, olmaz mı?"

Derin derin nefes alıp veriyordu. Kısık bir sesle, "Ben hiçbir şey yapmadım. " dediği an göz bebeklerim büyüdü. Leksi'ye bakıyordum.

Roselina, "Leksi, sen...?"

Bu sırada Kristıl elinde bavullarla geldi.

Kristıl, "Rose, hadi gidiyoruz."

Bavullar! Evet bavullar... Hemen yola çıkmamız lazım. Bavulları toparladığım ve oradan uzaklaşacağım sırada Leksi arkama geçti. Kısık bir sesle konuştu.

Leksi, "Özür dilerim."

Bir gölgeye dönüşüp kaybolup gitti.

At arabası hazırlanmıştı. Binmeden önce Luna ile vedalaştık. Leksi beni birçok soru işaretiyle bırakmıştı. Ona sorsaydım aklımdan geçeni, şu an bu araca binebilir miydim? Ancak vazgeçmiş değildim. Araç havalandığı sırada camdan dışarı bağırdım.

Roselina, "Geldiğimde düzgün bir açıklama yapacaksın?"

Kristıl, "Ne yapıyorsun Rose? İçeri gir."

At arabası saraydan uzaklaştığında Leksi'nin bir ağacın dalında, ayakta bize doğru baktığını gördüm. Onu fark ettiğimi görünce arkasını dönerek ağaçtan atladı ve gözden kayboldu.