3.bölüm

Kerim denen adiden ses çıkmayalı iki ay olmuştu. Zamanın ne kadar hızlı geçtiğini oğlum Umut’ta bakarak daha iyi anlıyordum. Her saniye biraz daha büyüyordu. Adını Umut koymuştuk bize umut olmuştu. Siyah beyaz olan hayatımıza renk katmıştı. Bu iki aylık sürede Zeynep ile boş durmamış iyi bir avukat bulmuştuk. Şimdiden Kerim’in iyi bir baba olmayacağını kanıtlayan deliller bulmuş. Karısına karşı iyi bir eş olamayan bir adamın iyi bir baba olacağına karşı inancımı kaybetmiştim. Oğlumu onun ve üvey annenin insafına bırakmaya niyetim yoktu. Zeynep’te farklı bir hastanede çok daha iyi şartlar sağlayan bir iş bulmuştu. Kısacası hayatımız artık freni patlayan bir kamyon gibi rasgele ilerlemiyordu. Taki Zeynep elinde ki tebligat ile kapıdan girince hayatımızda yine sorunlar başladı.

“Elindeki Kerim’den mi?”

“Evet avukatı arayalım mı? Önümüzde ki hafta velayet için mahkeme var. Avukat ile konuşalım ne yapabiliriz.”

“Bekle arıyorum.”

“Afsa her şey güzel olacak sabret güzelim hem o şerefsiz gece hayatından vazgeçip oğluna babalık yapamaz ayrıca bu kadar küçük bir bebeğin velayetini öncelikle anneye verir hâkim avukatta söylemişti.”

“Zeynep Umut uyandı. Sen ona bak canım bende masayı hazırlarım.”

Ahlas ’tan

“EEE çocuklar ne yaptınız bir gelişme var mı?”

“Abi bu adamın bebeği isteme nedeni sahip çıkmak falan değil yarın öbür gün ortaya çıkıp miras falan istemesinden korkmalarından.” Diyen Hamza’ya baktım.

“Ömer sen ne düşünüyorsun?”

“Abi bende aynı fikirdeyim adam da baba olacak karakter yok.”

“Abi sen bu kadına karşı bir şeyler hissediyorsun ve bizim bildiğimiz Ahlas ağa bu kadını sahiplenirse o şerefsiz ile olan bağını tamamen keser.”

“Bende öyle yapacağım Aziz sonuçları biraz hatta çok ağır olacak ama buna değecek. Ömer sen kızların avukatısın zaten bugün yanlarına Hamza ile git iş arkadaşım dersiniz. Aziz biz de şu hastaneye gidelim yine, orası canımı çok sıktı.”

“Lan Hamza sence bu işin sonu ne olacak?”

“Ben nerden biliyim amına koyayım. Sadece bildiğim abinin bu kadına kafayı taktığı ama nerde nasıl bilmiyorum.”

“Ahlas kıza kafayı takmış bebeğin babası bebeği almak için uğraşacak zorlu bir savaş olacak.”

“Yapacak bir şey yok biz işimizi yapalım.”

Bir saat süren yolun sonun mütevazi bir apartmanın önünde arabayı önünde arabayı durdurmuştuk. Arabadan inince hemen Zeynep hanımı aradım bekar kadınların yaşadığı bir evdi sonuçta müsait olup olmadıklarını bilmiyordum. Apartmana doğru yöneldim.

“ Hadi lan Hamza davetiye mi bekliyorsun gelsene, hala bekliyor bak.”

“Avukat sen değimlisin lan şerefsiz ben ne diye geliyorum.”

“Abiyi duymadın mı? Sende geleceksin.”

“Dur az alıcı gözüyle bir bakayım sana.”

“Lan yavşak ne diye gevşek gevşek bakıyorsun.”

“Buldum lan sen bundan sonra benim özel korumasın benim özel adamım.”

“Lan delirtme beni bak…” Hamza ile Ömer kavga ederken asansörün kapısı açılmış. Zeynep işaret parmağı dudakların da şişt işareti yaparak sessiz olmalarını istemişti. İki adamda karşılarında gördükleri güzel kadına hayran olmuştu özellikle o sus işareti kadını nedense aşırı seksi göstermişti.

Genç kadının konuşması ile hemen toparlandılar.

“Buyurun Ömer Bey sizde hoş geldiniz.”

“Ben Hamza …”

“Benim özel korumam Zeynep Hanım”

“Aaa memnun oldum Hamza Bey bu fizik ile sizi sporcu sanmıştım.” Zeynep’in iltifatı sayesinde Hamza’nın omuzları gerildi. O anda Zeynep’e çaktırmadan Ömer’ bak gördün mü diyerek göz kırptı. Sinirlenen Ömer dikkati kendi üzerine çekmek için konuşmaya başladı.

“Afsa Hanım yok mu?”

“Umut’u uyutmaya gitti gelir şimdi. Ne içerdiniz çay, kahve ya da soğuk bir şeyler istersiniz.” O sırada açılan kapıdan tüm zarafetti ile Afsa girdi. İki adam da o an abilerine hak verdi kadın çok güzeldi.

“Hoş geldiniz kusura bakmayın ufaklık biraz zor uyudu o yüzden sizi karşılayamadım. “

“Zaten hepimiz sonuç olarak ufaklı için uğraşıyoruz. Annesinden ayrılmasın diye.” Açıklama yaptı Hamza.

“Bugün günlerden cuma pazartesi mahkeme var. Aile nüfusunu kullanmış bu açıkça ortada davaya bakacak hâkim ve savcılar erkek içlerin de bir tane bayan olsa bizim açımızdan çok iyi olurdu. Yine de içlerin de adaletli vicdanı ile karar verecek insanlar olduğuna inanıyorum.” Dedi Ömer.

“Elimizde ki deliler sayesinde bayan veya erkek hâkim olması pek fark etmeyecektir. Hem yeni doğmuş bir bebeğe annesi kadar iyi kim bakabilir ki?” dedi Zeynep Afsa sessiz bir şekilde dinliyordu. İçinde ki korkulardan ve kafasının içinde onu yiyip bitiren düşüncelerden dolayı konuşmalara pek kendini veremiyordu. Zaten onun yerine de her şeyi Zeynep soruyordu.

“Bu dediğiniz çok doğru fakat babanın evli olması ve bebeğe sağlayacağı imkanları düşünürsek mahkeme zorlu geçebilir.” Dedi Ömer.

“Ne yani bekar bir anne olmam mı sorun teşkil ediyor. Ya yetiştirme yurdunda büyümemiz mi?” Hamza kızların yurtta büyüdüğünü duyunca birden kendini çok kötü hissetti. Kendisi de o yurtlarda az kalmamıştı. En sonun da dayanamamış kaçmıştı.

Afsa ne yapacağını düşünüyordu. Biliyordu oğlunu korumak zor olacaktı. Kanadı kırılmış ama uçmaya çalışan bir kuş gibi bıkmadan usanmadan çırpınıyordu.

“Afsa kız şu sizin okulda ki öğretmen ile seni evlendirelim. Hem yakışıklı kibar nazik böyle bir adamı bulamazsın. “

“Zeynep saçmalama olmaz öyle şey...”

“Aynen olmaz.” Hamza ve Ömer de aynı anda olmaz dediler.

“Neden olmazmış?” Tam Zeynep’e cevap verecektim ki telefonuma yabancı bir numaradan ısrarla yapılan aramaları ve atılan mesajı görünce hemen müsaade isteyip evden dışarı çıktım. Caddeye çıkıp taksi çevirmeyi düşünürken önümde duran araçtan iki adam inerek araca binmemi istedi. Aklıma sadece Kerim’in dava için konuşmak istemesi dışında başka bir şey gelmiyordu. Aklım oğlumdayken ne kadar yol gittiğimizi ya da kaç dakikadır araçta olduğumu unutmuştum. Camdan dışarı baktığım zaman azalan evleri ve onların aksine artan ormanlık alan dikkatimi çekti. Derin bir nefes çektim ciğerlerime biraz olsun rahatlamak istedim. Çantamda bulunan telefonum çalınca kimin aradığına bakmak için çıkarttım. Ama telefon kapanmıştı. Bu sefer oğlumun fotoğrafına bakarak derin nefes çektim. Sanki ciğerlerim sönmüş gibi bir türlü oksijen ile dolmuyordu. Ben telefondaki fotoğrafına bakarken yanımda oturan adam her hareketimi takip ediyordu. Ormanlık alanda ki lüks evin önünde durunca sakin bir şekilde araçtan indim.

Kerim ve ailesi ile karşılaşmayı beklerken karşısında bulmayı beklemediği adamı gördüm…

“Ama siz.”

“Evet Afsa hanım bu mahkemeyi kazanmanızı sağlayacak dosya…”