2.Bölüm Cafe

İpar Arslanbey

Arabadan inince kendimi hüzünlü bir huzur kapladı.Eve girince Zeynep'i koltukta oturmuş uzanırken buldum.Işığı açınca maskeli yüzünü fark edince ağzımdan ufak bir çığlık kaçınca Zeynep irkilerek gözünü açtı.

“Ne bağrıyon be İpar yüğerim ağzıma geldi.”

“Kız asıl sen niye öyle yatıyon bir anda görünce ağzımdan kaçtı”

“Neyse sen iyi misin?”

“Evet, iyiyim sen iyi misin?”

“Ben iyiyim de sen iyi olduğuna emin misin? yüzünde tuhaf bir ifade var”

Arkadaşımın beni bu kadar iyi tanıması bazen canımı sıkıyordu.Ama ne yalan söyleyeyim içten içe çok mutlu oluyordum.Bana beklentiyle baktığını fark ettiğimde olanları özet haliyle anlattım.

“Senin adına çok mutluyum benim dışında arkadaşa sahip olma çabanı takdir ediyorum”

“Biliyorum insanlara karşı hep duvar örüyorum genelde ama Kenan'a karşı kendimi duvar örmeme karşı koyan bir yanı var.Böyle sanki onu yıllardır tanıyormuşum gibi hissediyorum.”

Dediklerimin ardından birkaç saniye durdu sonra bana sarıldı.

“Hadi bakalım benim ödevlerim var ve kesinlikle seninde vardır sonra beraber yemek yapalım tamam mı?”

“Kesinlikle ödevim var.Yemekten sonra uyuman mı lazım yoksa dedikoduya vaktin var mı?”

Dedikodu deyince kızın gözleri ışıldadı.Arkadaşımın dedikoduya zaafı olması ve benim düşüncelerimi kovmak için onun zaafını kullanmam beni kötü bir arkadaş yapar mı,zanetmiyorum.

Kafasını olur anlamında sallayınca ,ikimizde herzamanki gibi ödevlerimizi büyük masanın üstüne koyup ödev yapmaya başladık.Ödevlerimizi hızla bitirip yemek yedik.Dedikdoku yapmak için kahve hazırlarken Zeynep'te yemekleri buzdolabına koyuyordu.Dedikodu galiba yaptığımız aktivetelerde en çok vakit alanıydı.Saat 11 olunca ikimizde odalarımıza çekilip uyku mooduna girdik.

🐚

Sabah zil sesiyle uyandım.Kendime gelmek adına yüzümü yıkayıp yatağımı topladım.Bugün sabah çok bişey yapmayacaktım, dersim öğleden sonraydı.Yatağa oturup mesaja baktığımda kendimi tebessüm ederken buldum.Cevap verip hazırlandım.Beyaz bir gömlek, lacivert bir ispanyol paça pantolon takılarım ve hafif makyajımla hazırdım çantamıda hazırlayıp odamdan çıktım.Zeynep'in ayaklı alarmı ve ders programı olmaktan gurur duyarak odasının kapısını tıklattım ve içeri girdim.

“Zeynep hadi kalk 2 saat sonra dersin var ve bende birazdan çıkıcam”

“Öff tamam kalktım.Teşekkürler ayaklı alarmım ve ders programım da hadi benim dersim var sen niye hazırlandın?”

“Kenan mesaj atmış birazdan beni abisiyle alacaklar beraber kahve içiceğiz”

“Ha iyi bari eğer bişey olursa A.D. mesajı at.Sakın o öyle biri değildir deme insanın içi dışı bir değildir.” “Sana iyi eğlenceler” Gözlerimi devirip yanağına gıcık olduğu için sulu öpücükler bıraktım.Kenan geldiklerini haber veren bir mesaj attınca spor ayakkabımı giyip Zeynep'e “iyi dersler “ deyip çıktım.Kapının önünde Kenan ve tanımadığım bir adam duruyordu, abisiyle geleceğini söylemişti ama abisini dün görmüştüm ama bu adamın dünkü adam olmadığına emindim.Bakışlarımı Kenan'a döndürüp gülümsedim.O da bana gülümseyip sarıldı ben de ona ondan bir tık daha sıkı sarıldım.Ayrıldığımızda konuşmaya başladı;

“Günaydın”

“Günaydın”

“İpar bu benim Yaman abim, abi bu da benim yeni arkadaşım İpar”

“Memnun oldum”

“Ben de memnun oldum.”dedi şaşkın bir ifadeyle”gerçekten çok benziyorsun” diye mırıldandı.

“Arabaya binelim mi?”Baş sallayarak cevap verdik ve arabaya yöneldik.Sessiz geçen yolculuğun sonunda üniversiteye yakın bir cafeye girdik.Garson yanımıza gelince ikimizde latte söyledik.

“Kenan ya bir şey sorucam ama biraz çekiniyorum”

“Söyle bakalım arabaya bindiğimizden beri karın ağrını” dedi gülümseyerek.Gerçekten o kadar belli ettiğimi düşünmemiştim.

“Senin kaç abin var?” diye sorduğumda yüzünü kısa bir an hüzün kapladı.”Yanlış birşey mi sordum yüzün hüzünlendi?”

“Yok hayır şey.” boğazını temizliyerek devam etti “3 abim var.Karan,Boran ve Yaman.Bir tane de ablam varmış ama doğarken ölmüş sonra babamın 3. karısından yani annemden ben doğmuşum”

“Ablan için üzüldüm ama abilerin olduğu için şanslısın eminim seni çok seviyorlardır”

“Evet çok severler ama” sanki gizli bir sır veriyormuş gibi eğildi ve sesini kıstı “babama birtek ben çektiğim için kıskanırlar” onunn böyle demesine kıkırdadım.Biraz daha sohbet ettikten sonra her ne kadar itiraz etsemde hesabı ödedi ve amfiye doğru yola çıktık.Amfiye erken geldiğimiz için yanyana oturduk ve dersle alakalı konuştuk.Ders başlayınca sustuk ve tüm odağımızı derse verdik ben ayrıntılı not çıkarırken o sadece önemli yerleri not alıyordu.Derslere girip çıktık okul bitince Zeynep'e mesaj attım.Cevap beklerken Kenan konuşmaya başlayınca telefonu kapatıp odağımı Kenan'a verdim.

“Defterimi amfide unutmuşum 2 dakikaya geliyorum.”

“Tamam tam 2 dakikan var ben durağa yürüyorum”

Tamam anlamında koşmaya başladı.Arkasından kıkırdayıp telefonuma bakarak yürümeye başladım.Sert bişeye çarpmaya hazırlıksız yakalandığım için arkaya düşmeye başladım.Tam yerle buluşacakken iki iri kol belimi sardı.Gözümü açtığımda tanımadığım birini gördüm.Yüzünde şaşkınlık ifadesi geçti tam konuşacakken birinin bağırdığını duydum.

“İpar iyi misin?”Kenan'ın sesini duymamızla beni doğrultarak bıraktı.Kenan'a dönüp

“Evet iyiyim beyfendiye çarptığım için dengemi kaybettim ama beni yakaladı” adama dönüp

“Kusura bakmayın sizi fark etmedim” dedim.

“Neyse düşmediğine sevindim İpar bu abim Karan ,abi bu da İpar”

“Memnun oldum”

“Onun gibi kokuyorsun” dediğinde Kenan'la aynı anda kaşlarımızı çattık.

“Anlamadık abi kim gibi kokuyor?”Karan Bey bir anda bana sıkıca sarıldı ve anladığım kadarıyla sessizce ağlıyordu çünkü gömleğim ıslanıyordu ve ben hala anlamamıştım fakat kokusu tanıdıktı. Bıraktığında yüzü yaşlardan dolayı ıslanmıştı.Birşey söylemek için ağzını açtı ama geri kapatarak hızla arabaya bindi.Kenan'a dönüp “bu neydi?” gibisine kafamı salladım o da “bilmiyorum” dermişsine omuz silkti.Anlamaz bakışlarla konuşmaya başladı

“İstersen seni bırakabiliriz?”

“Yok ben giderimde abin iyi mi?”

“Bilmiyorum onu ilk defa böyle gördüm ama istersen gerçekten gelebilirsin”

“Yok sağol ben giderim de eve varınca eğer sorun olmazsa bana mesaj atar mısın aklım sizde kalmasın?”

“Tamam haber veririm sen merak etme” diyip sarıldık.Otobüsü beklerken bilinmeyen numara beni aradı.Açınca dediği tek şeyi yol boyu düşündüm “çevrene dikkat et” dolandırıcı desem böyle demez tehdit eden biri desem ben ne alaka...Eve varınca Zeynep'in kanepenin üstünde uyuya kaldığını görünce fazla ses çıkarmadan üzerimi değiştirdim.Odamda ders çalıştım ve yatmadan önce peynir-ekmek atıştırdım.Odama gitmeden önce Zeynep'in üstünü örttüm.Derin bir uykuya dalmadan önce hatırladığım tek şey Kenan'ın hala mesaj atmamasıydı.

*********************************************************************************************************************************************************************

Nasılsınız canlarım? Yeni bölüm geldii. Sorulara geçiyorum;

Karan neden duygulandı?

Kenan'ı nasıl buldunuz?

Sizce Zeynep nasıl biri?

Öpücük atıp kaçıyorum🐚.