3.Bölüm Ev

Kenan Arslanbey

Arabada ölüm sessizliği vardı. Abimin gözleri kıpkırmızıydı soru sormak istiyordum ama açıkçası çekiniyordum.Sadece dikiz aynasından ona bakıyordum, aslında telefonuma bakardım ama şarjı bitmişti ve içimde bir huzursuzluk vardı.Olanları çözmeye çalışırken zamanın nasıl aktığını fark etmemiş olacaktım zira evin önüne geldiğimizi arabanın durunca anlamıştım.Aslında planım eve girdiğimiz anda abimi soru yağmuruna tutmaktı lakin abimin eve kaçarcasına girdiği için bu pek mümkün olmadı.Sakince yemek yedikten sonra üstümü değiştirip ödevlerimi yaptım.Tatağa girmeden önce İpar'a hala mesaj atmadığım geldi çünkü telefonumu şarja takmamıştım.Hızla yataktan kalkıp telefonumu şarja taktım İpar'ın meraktan çatladığına emindim bu yüzden ufak bir plan yaptım ve huzursuz bir uykuya dalıp gittim.

***************************************************************************************************

Faysal Karatürk

Huzursuzdum.Uykusuzdum.Ama nedense içimde ilginç bir duygu vardı.Onu kafama takmadan işime döndüm.Bütün dikkatimi rapora vermeye çalıştım ama olmuyordu! Dikkatimi toparlamak için gözlerimi kapattım ve ilginç ayrıca bir o kadarda alıştığım şekilde koyu kehribar gözler geldi önüme.Bu böyle olmayacaktı ama nasıl olacaktı onuda ben bilmiyordum.Düşüncelerle boğoşurken kapım çalındı “gir” dediğimde asistanımı gördüm.Kafamla onaylar bir hareket yaptımda konuşmaya başladı;

“Faysal Bey size bir zarf geldi” diyip zarfı masama koydu.Yerimde dikleşip zarfı ellerim arasına aldım, zarfı incelerken konuşmaya devam etti:

“Birde Karan Bey sizi müsait olduğunuz da yanına gitmenizi istedi”

“Tamam sen çıkabilirsin”

Kapıyı kapattığında içimi bir huzursuzluk kapladı.Karan yanına gitmemi istiyorsa genelde direkt içeri dalar ve onunla gelmemi isterdi ama bunu çok nadir ve önemli zamanlarda yapardı.Ayağa kalktım tam kapıdan çıkacağım zaman aklıma zarf geldi.Kısa bir bakışmadan sonra yanıma almaya karar verdim.Karan'ın odasına girdiğimde beni fark etmemişti galiba sorun düşündüğümden daha fazlaydı.Hafifçe öksürdüğümde ancak beni fark etmişti.

“Karan Bey hayal alemizden gerçek dünyaya teşrif ettiğsen sorunun ne?”

“Sorun kardeşim, kardeşim”Dediğinde hafifçe sırıttıktan sonra devam ettim.

“Boran'ı niye sorun ediyorsun?”

“Onu değil”

“Yaman'ı?”

“Onu da değil”

“Kenan'ı?”

“Onu da değil” dediğinde boş bakışlar atmaya başladım.Anlamadığımı fark edince konuşmaya başladı.

“İpar'ı” değince gözümün önüne yine koyu kehribar gözler geldi ama bu sefer etkisinde kolay sıyrıldım.

“Ölüm zamanı yaklaşıyor normalde bu zamanlar sadece içimde hüzün ve sıkıntı olur ama bu sefer bunlarla birlikte huzursuzlukta var.Acaba bunun nedeni o k-” diyordu ama sustu sanki birşeylerden emin değilde onlardan emin olmak istiyormuş gibi bir ifade vardı.İkimizde susunca Karan hala elimde tuttuğum zarfı fark etti.

“O ne Faysal?”

“Bilmiyorum sana gelmeden önce geldi bende burada açarım diye getirdim”

Açmaya başlayınca onunda dikkatini çekmiştim.Açınca tek bir cümle vardı içinde “çevrene dikkat et” anlamamıştım Karan'a gösterdiğimde çatık kaşlarının ardında değişik bir ifade vardı ama anlamadım.Biraz daha konuştuk ve ben odama geçtiğimde kafam baya karışmıştı.

***************************************************************************************************

Kenan Arslanbey

Sabah uyandığımda dersime geç kalacağımı fark edince hemen eşyalarımı hazırladım. Telefonumun şarjının %100 olduğunu fark edince aceleyle aşağı inip Yaman abime döndüm

“Abi okula geç kalıcam sen bırakır mısın? Bir de sen beni okuldan alır mısın?”

“Tabi paşam başka bir isteğin var mı?”dediğinde onu biraz daha sinir etmek istedim.

“Beni almaya gelirken bir adet papatya demeti alsana ama abartılı olmasın”

“Tövbe estağfurullah.Hadi çok konuşma bin arabaya .” dediğinde gülümsedim ev halkına “hoşçakalın” dedikten sonra okulun yolunu tuttuk.Okula varınca bahçede İpar'ın beni beklediğini fark ettim.Beni görince ilk önce rahatladı sonra kızgın bir ifadeye büründü.Abime “hoşçakal” dedikten sonra İpar'a doğru yürüdüm.

“Günaydın”

“Günaydın mı? Sabah hala mesaj atmadığını fark edince nasıl korktum biliyor musun?Abinle sana Bir şey olduğunu sandım”

“Ay çen korktun mu?Sen abini merak mı ettin?”

“Birincisi evet merak ettim.İkincisi kaç yaşındasın bakayım sen?” dediğinde güldüm.

“18 yaşındayım sen kaç yaşındasın abicim?”

“20 yaşındayım yani büyük olan benim” ”Ayrıca bir hanımefendiye yaşı sorulmaz ve bekletilmez”

“Peki o zaman bekletilmenin özrü olarak seni biz bırakabilir miyiz?”

“Olabilir şimdi ders 30 dk. geç başlayıcaktı ve sen de geç geldiğin için artık gidebilir miyiz?”

“Tabi matmazel“

Günün geri kalanı problemsiz geçmişti.Son derse yaklaşıyorduk.İpar'a dönüp tuvalete gideceğimi söyledim.Döndüğümde ders başlamıştı ve çok mutlu görünüyordu.

***********************************************************************************************

Merhaba canlarım yeni bir bölümle karşınızdayım. Bölüm bu sefer biraz kısa oldu.

Sorulara geçiyorum;

Faysal sizce kimin gözlerini düşünüyor?

Kenan sizce de çok tatlı değil mi?

Size öpücük atıp kaçıyorum.🐚