Aria, yataktan kalktığında aynanın karşısına geçti ve kendisine göz ucuyla baktı. Ayna, yıllar boyu en yakın arkadaşı olmuştu. Kendisini her gün izlediği, sırlarını fısıldadığı, yalnız anlarında bile ona eşlik eden bir yansıma. Ama bugün, aynada bir tuhaflık vardı.

Gözleri, her zamanki gibi uykusuzluktan kırmızı değil, fazlasıyla parlak görünüyordu. Aria, aynadaki yansımasına bir an daha yaklaştı. Kendini incelemeyi alışkanlık haline getirmişti, ama bu sabah aynadaki kişi... farklıydı.

Eğilip yüzünü daha yakından inceledi. Aynada gördüğü kişi kendine aitti, ancak bir şeyler yanlıştı. Aynadaki Aria, onun hareketlerini milimetrik olarak takip etmiyordu. Ellerini saçlarına götürdüğünde, yansıması bir an duraksamıştı.

Aria'nın kalbi hızla atmaya başlarken bir adım geri çekildi. Aynadaki kişi şimdi ona bakmıyordu. Gözleri başka bir noktaya kaymış, bakışları Aria'nın çok ötesine odaklanmıştı. Sanki kendi dünyasındaki bir şeyi izliyordu.

"Ne..." diye fısıldadı Aria, aynadaki yansımasına.

Cevap vermesini beklememişti, ama aynadaki Aria aniden ona döndü. Gözlerinde garip bir anlam vardı. Aria, birkaç adım geri attı ve panik içerisinde aynadan uzaklaştı. Ancak aynadaki yansıma, bu kez onunle birlikte hareket etmedi. Aynada duran kız, bir adım ileri çıktı ve sanki camdan dışarı çıkabilecekmiş gibi elini uzattı.

Bir rüzgar esintisi odayı doldurdu. Aria'nın nefesi kesildi, kalbi göğsünde çılgınca atıyordu. Aynadaki figür ona bir adım daha yaklaştı, elini daha da uzattı. Cam yüzeyin parıltısı kayboldu ve yumuşak bir su gibi dalgalanmaya başladı.

"Aria..." diye fısıldadı aynadaki kız. Sesi Aria'nın kendi sesinden farklıydı; daha sert, daha kararlı.

Aria'nın bacakları titredi, ama gözlerini yansımasından ayıramıyordu. O an içgüdüsel bir adım attı, geri çekileceğine aynaya doğru yürüdü. Birkaç santimetre kala elini uzattı, ama dokunduğu an, camdan geçip gitmişti. Aria'nın bedeni ani bir soğukla sarıldı. Bir çekim kuvveti onu içeri doğru çekti. Bağırmak istedi, ama sesi çıkmadı. Dünyası bir anda karardı...