Düşlerin kalmış ayazda

Çürük limon kokusu, yayılmış karanlıkta

Yitik zamanların sesi yankılanır sokaklarda,

Bir umut ışığı arar gözlerin karanlıkta.

♤

Adımlar, karanlık mezarlığın soğuk toprağına atıldığında; mezar taşlarının ardına gizlenen ruhların fısıltıları, doldurdu kulakları. Lyra yuvasına gelmenin huzurunu duyarak, ilerlerken karanlığa kapıldı yolları. Ay ışığı, ölülerin üzerine vururken parladı. Sis içinde gölgeler dans etti, gizem dolu masallar anlattı. Cien'ın kalbi hızla çarptı, mezar taşları arasında yankılandı. Her adımda anıların gölgeleriyle, karanlık sırlar canlandı.

Adımlar hızlandı, soğuk rüzgar yüzlerini okşadı; mezar taşlarının ardında bekleyen ruhlar, sabırsızlıkla bakıştı. Onlar derinlere ilerledikçe, hissettiler mezarlığın esrarını. Kurtuluş yolunu keşfetmek için, attılar adımlarını.

Gözleri, taşların arasındaki karaltılara odaklandı; bir fısıltı duyuldu, ruhların çağrısı yankılandı.

"Akio burada bir yerde olmalı," fısıldadı Lyra. "Onunla iletişime geçersek belki cevapları bulabiliriz."

Cien, Lyra'nın yanında sessizce ilerlerken, içindeki merak ve tedirginlik birbirine karıştı. "Bu mezarlık senin bölgense, neden daha önce Akio ile konuşmadın?"

Lyra, derin bir nefes alarak, "Çünkü Akio ile iletişim kurmak, ölümle dans etmek gibidir," dedi. "O, sırlarını kolayca paylaşmaz. "

Bir süre sonra, Lyra durdu ve bir mezar taşına yaklaştı. "Burada," dedi, taşı işaret ederek. "Akio'nun mezarı."

Cien, taşın önünde durarak merakla baktı. "Merhaba Akio" seslendi.

Lyra, cebinden küçük bir bıçak çıkardı ve avucunun ortasına bir kesik attı. Kanı mezar taşının üzerine damlarken, eski bir büyüyü mırıldanmaya başladı. "Ruhların rehberi, Harzon'da dökülen ilk kan, sana sesleniyorum. Konuş bizimle, paylaş sırlarını."

Mezar taşı hafifçe titredi ve ardından Akio'nun ruhu belirdi hapsolduğu topraktan yükseldi.

"Lyra, seninle yeniden karşılaşmak ilginç," dedi Akio, sesi yankılanarak. "Neden beni uyandırdın?"

Lyra, Akio'ya yaklaşarak "Evrenin oluşumu ve bu kıyamet hakkında bilmediğimiz gerçekleri öğrenmek istiyoruz," dedi. "Senin bilgin bize yol gösterebilir."

Akio'nun gözleri, Lyra'nın ve Cien'in yüzlerinde dolaştı. "Evrenin oluşumu," dedi düşünceli bir şekilde. "Bu, çok eski ve karanlık bir hikaye. Lakin bunu herkes bilir. Bir kurtuluş çağrısı, bir büyü ve bir kurban... Kehanet sonrasında kendini gerçekleştirdi. Gölgede gizlenenlerin varlığı, duygularla beslenenlerin kaçışıydı. Sizler, yaşama tutunmak için buradasınız."

Cien, Akio'ya doğru bir adım atarak "Bu kıyameti nasıl durdurabiliriz?" diye sordu.

Akio, derin bir iç çekti. "Kıyamet, sadece bir başlangıç. Dünyanızın sonu değil, dönüşümüdür. Bunu durdurmanın tek yolu, kalplerinizdeki nefreti ve intikamı serbest bırakmaktır. Ancak o zaman gerçek barış ve huzur sağlanabilir."

Lyra, Akio'nun sözlerini dikkatle dinleyerek "Bu nasıl mümkün olabilir?" diye sordu. "Gölgede gizlenenler, intikam ve nefretle var oluyor. Bu duyguları serbest bırakmak, bizim doğamıza aykırı değil mi?"

Akio, başını sallayarak "Doğru," dedi. "Ama her şeyin bir bedeli vardır. Gölgede gizlenenlerin insanlaşması, ancak kalplerindeki nefreti serbest bıraktıklarında gerçekleşebilir. Bu dönüşüm, onların kurtuluşudur."

Lyra böyle bir şeyin mümkün olmadığını bilerek kafasını iki yana salladı. Cien ise, Akio'nun sözlerini sindirmeye çalışarak "İnsanlaşmış bir Harzonlunun çocuklarının elinde mi kaderimiz?" diye sordu. Amacı kendini teyit etmekti.

Akio, başını sallayarak "Evet," dedi. "Bu çocuklar, eski kehanetin bir parçasıdır. Onların gücü, bu evrenin dengesini yeniden kurabilir. Ama bunun için fedakarlıklar gerekecek."

Bir anlık sessizlik çöktü, hava yoğun bir gizemle doldu. Lyra ve Cien, fedakarlık kelimesinin ağırlığını hissetti.

Lyra, Akio'ya teşekkür ederek "Bize yol gösterdiğin için teşekkür ederiz," dedi.

Akio, ruhunun silueti yavaşça kaybolmadan önce son kez onlara baktı. "Unutmayın," dedi yankılanan bir sesle. "Her şeyin bir bedeli vardır. Bu bedeli ödemeye hazır olun. Bir kurtuluş çağrısı, bir büyü ve bir kurban..."

O, bu evrenin oluşumundaki kurban, kendisiydi.