GİRİŞ: “ ACI HAYATLAR “

Mum olmak kolay değildir

Işık saçmak için önce yanmak gerekir

-Mevlana

EFTALYA TANE’NİN ANLATIMIYLA

Ellerim ile göz yaşlarımı sildim ve sarsakça mezarın başından kalktım son kez karşımdaki iki mezara baktım, ne çok anılarımız vardı ama hepsi sona ermişti , o anıların birgün hiç sona ereceğini düşünmemiştim eğer düşünseydim daha dikkatli davranırdım daha çok onlarla zaman gecirirdim.

Bu olay çok normaldi birinin ölmesi, birinin doğması gözümüze ne kadar kolay bir şey gibi gelsede dünyaya gelmekte dünyayı terk etmekte bir o kadar zordu .

Bunu şöyle tanımlayabiliriz , bir kelebeğin bir gün yaşayacağını bilmeden rahat dolaşması ve öldükten sonra geriye kalan bir kaç parça anı, siz öldükten bir süre sonra insanlar size dair sadece onların bulunduğu karede ki anıları hatırlayacaklardır, fotoğraflarınız olmasa belki yüzünüzü , simanızı bile hatırlamayacak kişiler bile çıkar aralarından .

Bu son göz yaşlarımdı , mezarların üzerindeki isimlere baktım

Pınar Tane ve Çağan Tane

Annem ve babam hayatımdaki son tutunacağım dallar, koskocaman kraliyette tek başıma kalmıştım bütün para , saray , mal mülk hepsi bana kalmıştı ama ben sadece anne ve babamı istiyordum .

20 Ocak 2024

Kafamı cama çarpmam ile gözlerimi açtım, hala yollculuk yapıyorduk gözlerimi ovuşturdum ve camdan dışarıyı izlemeye başladım araba bir petrolde sürünce çantamı kucağıma aldım ve babama döndüm “ babacığım ben içecek bişey alayım olurmu siz burda bekleyin “ babam kafasını salladı ve kapı kilidini açtı .

Hızlıca arabadan indim ve hızlıca petrolün marketine girdim , içecek raflarına ilerledim ve birer tane meyveli soda aldım kasaya döndüm, parayı ödemem ile dışarda bir çığlık koptu .

Kaşlarımı huzursuzca çatım ve çantamı koluma takarak sodaları elime aldım dışarıya adımladım , gördüğüm şey ile elim ayağım boşaldı ve sodalar elimden düşerek paramparça oldu .

Bizim arabamız alevler içindeydi ve annemler içerdeydi yerdeki kırıkları umursamadan arabaya koşmaya başladım, arkamdan biri kollarımı tutu “ alevler çok kötü köşeye geç itfaiyeyi aradılar” kafamı sağ sola salladım gözlerimden oluk oluk yaşlar akıyordu bir yandanda bağırıyordum “ anne anne baba hayır beni bırakamazsınız hayır izin vermem hayır “

Arkadan bir iki kişi beni çekiyordu bir anda yere oturdum ve hıçkırarak ağlamaya başladım kafamı ellerimin arasına aldım, kollarımdan tutup beni bir banka oturttular

Çantamı da yanıma koydular .

İtfaiye ve ambulans gelmişti yangının Sönmesi ile ayağa kalktım ve sedyedeki anne babamın yanına gittim yüzleri kompille yanmış derileri soyulmuştu , bedenim tekrar titremeye başladı ve duran hıçkırıklarım tekrar gün yüzüne çıkmıştı, ağlamaktan başka hiç bişey gelmiyordu elimden .

Yoğun bakımın dışında bekliyordum , bir umut bir mucize bekliyordum ama o beni bulamamıştı, yoğun bakımın kapısı açılması ile hızla ayağa kalktım ve koşarak doktorun yanına gittim ve ellerini tutum “ doktor abla nolur bana güzel haberler ver lütfen çok ihtiyacım var sana yalvarırım”

Doktor yüzüme iç çekerek baktı ve oda elimi tutu “ annen ve babanın yüzünde ve vücudunun çeşitli yerlerinden yanıklar var derilerinin çoğu soyulmuş halde ve uzun bir süre oksijensiz kalmışlar üzgünüm ki “ elini bıraktım ve ellerimle kullaklarımı kapattım “ hayır hayır onlar ölmedi bunu bana yapamazsınız beni kimsesiz bırakamazsınız hayır nolur bişey yapın bana annemi babamı verin size yalvarıyorum bedeli neyse veririm lütfen “

Babamın arkadaşı Serkan abi yanıma geldi ve bana sarıldı “ bak Eftelya birinin gittiğini kabul etmeyeceğin süre zarfında hep canın acır ama kabul edersen bir süre sonra canın yanmaz , bu çok normal bişey ölüm çok doğal bişey her canlının bir sonu var canım unutma hadi gel şimdi seni güzelce eve götüreyim güzel bir duş al tamamı “

Kafamı salladım “ hayır annemi ve babamı son kez görmek istiyorum herşeye rağmen son kez görmek istiyorum” yoğun bakımdan çıkan sedyelere döndüm örtünün altından bir el sarkmıştı yanık dan dolayı kimin elli pek anlayamıyordum ama künye tek cevabımdi yavaşça yürüdüm ve elini avucuma aldım ve öptüm saniylerce dakikalarca öptüm” anne annem hani beni bırakmıyacaktın söz vermiştin “ elini son kez öptüm ve bileğindeki künyeyi çıkardım ve kendi bileğime taktım sonra diğer sedyeye gittim ve babamında ellini tutum “ baba sende gittin benim kimsem kalmadı ben tek napacam söyle bana sen hep bana yol gösteren din yine göster beni sizden sakınma nolur “ onuda son kez öpüp Serkan abinin yanına gittim .

Bölüm Sonu

Kalp midir ? İnsana sev diyen yoksa yalnızlık mıdır körükleyen ? Sahi nedir sevmek ? Bir muma ateş olmak mı , yoksa yanan ateşe dokunmak mı ?

- Şems-i Tebrizi

Daha hayatının baharında olan Eftelya Tane’nin başına bir sürü olay gelmektedir önce ailesinin ölümü, gizemli sayı,gizemli mektup ve daha bir çok olay acaba gerçek aşkı bulabilecek mi ?

Eftelya’nın ateşinde birlikte yanmaya var mısınız