Öncelikle merhabalar yeni bir kurgu ile karşınızdayım açıkçası heyecanlıyım. Hayırlısıyla bu kitaba başlayalım.

BAŞLAMA TARİHİNİZİ YAZIN!!

OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN!!!

MEDYA (Hayat)

○○○○○○○○○○○○○○○○○

Sabah alarm sesiyle uyandım. Vücudum aşırı derece de kaşınıyordu. Her yanım kızarmıştı kaşımaktan.

Saat 05.30 tu. Her gün düzenli bu saatte kalkmıyorum normalde 05.00'da kalkarım ama bugün annem şehir dışındaydı.

Yataktan başım dönmesin diye yavaşça kalktım. Malum demir eksikliği problemi. Bugün çok yoğun bir programım var of.

Dolabımın karşısına geçtim elim renkli kıyafetlere doğru ilerledi ama aklıma gelen kelimelerle elimi ateşe değmişim gibi çektim.

Renkli kıyafetler dikkatini dağıtır! Hayır anne, o kıyafetler bana iyi hissettiriyor.

O kıyafetlere elini bile sürme nesin sen bebek mi? Sadece bebekler mi renkli giyinir?

Açık giyinme! Özgüvensiz misin de vücudunu kullanıyorsun? Hayır anne sadece öyle giyinmeyi seviyorum vücudum bana ait bir şey insanlar baksın diye değil kendim rahat hissettiğim için giyiyorum.

Renklere düşkün olmandan da senden de senin kıyafetlerinden de nefret ediyorum! Renkler kızına özgür hissettiriyor anne ayrıca duygularımız karşılıklı anne..

Silkelendim kendime geldim anneme normalde karşı gelirdim ve o bugün evde yoktu. Bu güzel bir fırsattı. Bugün ki ilk dersim jimnastik di.

Üzerime mor bir crop altıma mor bol bir şort üzerine de bol bir mor hırka giyindim. Ayağıma beyaz bir Nike ayakkabı geçirdim ve çantamı takip aşağı doğru ilerledim.



(Başka bir şey de hayal edebilirsiniz)

Kahvaltı etmekten vazgeçemedim bu yüzden dolabı açtım ama tek gördüğüm belli ölçüde olan annemin hazırlattığı yiyeceklerdi.

Suratımı asarak günlük düzenim için sadece bie elma aldım. Şimdi diyorsunuz ki neden dışarıdan Kahvaltı etmiyorsun?

Aldığım bütün parayı biriktiriyorum bir gün lazım olacak eminim.

Size biraz kendimden bahsedeyim. Ben Hayat, Hayat Ulu. 16.5 yaşındayım. Yaşıtlarima göre bir sene erken okula başladım yani şuan da 11. Sınıfın sonundayım. Fiziğim çok iyi(!). Sıfır beden tanımının kendisi olmayı geçmiş durumdayım. Annem ve babam ile yaşıyorum. Bir kardeşim yok tek çocuk olmak tamamen eziyet. Maddi durumumuz baya iyi aslında.

Eh neden daha demin lazım olur dediğimi sorguluyorsunuz tabi. Ben bu ailede kalmak istemiyorum çünkü pek güzel bir hayata sahip değilim.

Neyse size anlatırken elmas bitti. Evden çıktım ve şoförün kapımı açmasını beklemeden arkaya atladım.

Anlatmaya devam edeyim. Bu yaşıma kadar hep programlı bir hayata sahip oldum. Yani mesela 4 yaşında jimnastiğe başladım. En başlarda nefret etsem bile artık en sevdiğim şey haline gelmişti. 12 yıldır hayatımda olan bir şeydi. Düzenli aldığım derslerden bir kaçı yüzme, çizim, spor dersleri falan. Ha bide müzik dersleri vardı. Bir kaç ders daha.

Belli bir dönem çizim kursuna gittikten sonra kendimi geliştirdiğimi gören annem beni kurstan aldı. Spora nadir gidiyordum. Piyano ve keman hariç hepsini bıraktırılmıştım.

•2 saat sonra•

Jimnastik dersim bittikten sonra keman dersi için yorgun argın arabaya binecekken hocam aradı.

-Nasılsın hayat?

+İyiyim Arzu hocam siz nasılsınız?

-İyiyim çok şükür. Bugün ki ve 2 haftalık derslerimiz olmayacak. Bilgin olsun.

+Neden ki?

-Canım eşimin ailesini ziyarete gideceğiz bu yüzden. Bu arada annene haber vermiyorum sen haber verirsin?

+Tamam hocam şimdi arayıp bilgilendirirm. (Hayır söylemiyiceğim)

Telefon kapattıktan sonra havaya zıpladım ve bir kaç kere döndüm.

Annem eğer boşta olduğumu ögrenirse başka kursları ortaya koyar bu yüzden onun haberi olmayacak. Dışarı da gezersen fark eder bu yüzden en mantıklısı kursa gidip kaçmak. Aşağı indim ve araca bindim. Kursa vardığımızda hemen indim ve içeri girdim. Biraz oyalandım bu esnada kurslafkmin bugün ful boş geçeceğini öğrendim. Zaten uykum vardı. En azından gidip akşam programına kadar uyurdum.

Arka kapıdan çıktım ve dolmuşa bindim. Tabiki dolmuşa daha önce bindim hemde defalarca. Bulduğum yere oturdum ve kulaklığımı taktıp çantamdan kitap çıkardım ve okumaya başladım.

Eve vardığımda ön taraftan giremezdim bunu bildiğim için çantadan siyah şapka çıkardım ve kafama taktım.

Evin etrafını dolaştım ve arka tarafına geldim. Arka taraftaki duvar fazla yüksekti ama profesyonel jimnastikcinin anlayamayacağı şekilde değildi. En azından ben rahatlıkla atlardım ve öyle de oldu. Önce çantamı attım sonra kendim atladım.

"Hass" Diye mırıldandım.

Kolumun üzerine düşmüştüm. İnleyerek kendi odamın önüne doğru ilerledim. Duvarlar düzdü ama geçen hafta başlanıp yarım bırakılan tadilat için konulan tahtalar vardı. Onlar ile zarzor yukarı çıktım.

Odamdan çıkarken içeriden sesler geliyordu. Kapıyı çok yavaşça açtım. Bu ses.. annemin sesiydi.

"Hayır asla Bekir Bozok'un onun babası olduğunu öğrenmeyecek! O Coşkun ile benin kızım onu vermem Buse."

Ne?!

●●●●●●●●●●●

SELAM!!!

NASILSINİZ ÖNCELİKLE?

BÖLÜM NASIL?

SIZCE OLAYLAR NASIL OLACAK?