Arkadaşlar bu bölümden sonra artık daha uzun yazmaya dikkat edeceğim.

İyi okumalar..

✨💫✨

Gece bir anda yağmur yağmaya başlarken korktuğum için asla uyuyamamıştım.

Hala yağmur yağmaya devam ederken bir anda çakan şimşekle hızla battaniyemin altına girdim ve cenin pozisyonu alarak gözlerimi sıkıca kapattım.

Gök gürledi.

Camıma gelen yağmur damlaların şiddeti artmış gibiydi sanki.

"Korkma Günce"

Derin derin nefesler alırken, gelen bir gök gürültüsüyle daha yerimden sıçradım yine.

"Korkma"

Gözümden bir damla yaş düşerken battaniyeye dahada çok sarıldım. Battaniyenin altından nefes almak beni git gide zorlasada ellerim titremeye başlamıştı.

"Bir şey olmayacak Günce, korkma."

Hıçkırdım. Gözlerimdeki yaşlar bir bir yastığıma süzüldü.

Bir daha gök gürlerken korkuyla, yine sıçramıştım.

"İyi misin?" diyen bir ses duymamla hızla göz yaşlarımı silerek battaniyeyi boynuma kadar indirdim.

Bu Gökay'dı. Sesinden anlamıştım.

Yutkundum.

"Hihim" dedim ağlamaklı bir sesle.

İyi değildim ama o zaten beni sevmiyordu. Benimle dalga geçebilirdi.

Yine gök gürlerken yerimden sıçrayarak, tuttuğum battaniyeyi daha da sıkı tutmaya çalıştım.

"Sen korkuyor musun?"

"Yok korkmuyorum" dedim hızla. Kesin benimle dalga geçecekti.

Onu net göremediğim için, ellerime bakmaya başladım.

"Gürültü bitene kadar yanında kalmamı ister misin?"

Sesi o kadar ince ve o kadar naif çıkıyordu ki.

Dalga geçmiyordu benimle galiba.

"Sen, sen neden böyle bir şey yapasın ki? Dalga geçersin benimle." dedim.

"Korktuğunu anlayabiliyorum Günce. Korkunla dalga geçecek değilim, seninle kalacağım." dedi benim cevabımı beklemeden.

Yatakta yana kaymamı beklemeden hızla diğer yanıma geçti ve battaniyenin altına girdi.

Ona şokla bakarken gerçekten dalga geçip geçmediğini sorguladım.

Gürleyen gök gürültüsü bu sefer daha fazla beni korkuturken, titreyen elimi tuttu.

"Korkma Günce, yanındayım." dedi.

Elini elimden çekerek sarı saçlarıma götürdü ve okşadı. Bu beni oldukça mayıştırırken ona sokulmaktan kendimi alıkoyamadım.

"Beni sevebilecek misin?" dedim uykulu bir sesle.

"Deneyeceğim" dedi. Sonrası benim için karanlıktı...

"Gökay, hadi abim kalk!"

Gözlerimi açmakta zorlasamda, bunu becerememiştim.

Sonra sağımdan mırıltılar geldi. "5 dakika daha"

"Okula geç kalacaksın. Günce'yi uyandırmadan kalk!"

Bu ses tabikide Alper abiye aitti.

Yanımda bir hareketlenme olurken, sıcaklık gitmiş ve yerini soğuk almıştı.

Huzursuzca yerimden kıpırdanırken battaniye geri üstüme örtüldü.

Gözlerimi açmamla bir kaç defa kırpıştırdım.

Kapı sesi gelirken odamdan çıktıklarını anladım.

Yatakta doğrularak etejerden gözlüğümü ararken elime verilmesiyle hızla taktım ve veren kişiye baktım.

Alper abi.

Gitmemişmiydi odadan?

"Günaydın güzelim." dedi güzel bir şekilde gülümserken.

"Günaydın!" dedim heyecanla.

"Saat kaç?"

"8'e geliyor -durdu ve devam etti- Gökay'la hayırdır?"

Kıkırdadım hafifçe.

Dün bana seni sevmeyi deneyeceğim demişti. Gerçekten beni sevmeyi deneyecekti.

"O beni sevmeyi deneyeceğini söyledi." dedim heyecanla.

Mutluluğum sesime yansımıştı.

"Ne güzel, hep mutlu ol böyle. Şimdi görüşürüz güzelim, bende işe gideceğim."

"Görüşürüz" dedim ona el sallayarak.

Yanağımdan hızla öperek odadan çıkmasıyla öptüğü yanağımı tuttum.

Şapşik abi seni.

Yakışıklı psikolog abi seni...

💫✨💫