İyi Okumalar!.

💫✨💫

Arabadan inerken Gökay hemen koluma girmişti tabiki.

"Ben iyiyim" dedim.

Hastaneden beridirli üzerime titriyordu.

Evet ayakta durmakta biraz zorlanıyordum, hemen yatmak istiyordum ama gerçekten iyiydim.

İyi olduğuma emindim.

Sonuçta ben daha kötülerinide yaşamıştım.

"Olsun, istersen kucağıma alayım seni?"

"Niye so-"

Beni kucağına alacağı sırada onu durdurdum.

"Abartma Gökay, o kadarda değil"

Güldü ve yanağımdan öperek geri çekildi.

Yerim oğlum seni şimdi..

İçeriye girmemizle, gördüğüm kişi ile odama çıkmak istemiştim.

Tam merdivenlere doğru ilerlerken Alper abinin gür sesi durmamı ve hafifçe sıçramama neden oldu.

"Nasıl yaparsın lan sen bunu!?"

Kutay abinin yakasına yapışmış ve öfkeyle deli gibi bağırıyordu.

"Bilerek yapmadım abi!" dedi Kutay.

"Ya bir şey olsaydı? Ya beyin kanaması geçirseydi? Ya bir daha onu göremeyecek olsaydık Kutay? Diyebilecekmiydin böyle bilerek olmadı diye"

Alper abi Kutay'ın yüzüne bir yumruk geçirirken ellerimle ağzımı kapattım.

"Oğlum saki-"

"Olamam sakin falan, ben kardeşimi kaybetmekle yüzleştim bugün. Konuşsana lan! Böylemi iteledin onu, böylemi sıktın kolunu!?"

Önce Kutay'ı itelemiş ve tıpkı onunda benim kolumu sıktığı gibi kolunu sıkmıştı.

Gözümden bir damla yaş akarken merdivenden hızla indim ve Alper abinin kolunu tuttum.

"Yapmayın ar-"

Alper abi Kutay'ın yüzüne yine bir yumruk atarken bende savrulmuştum biraz öne doğru. Yine tekrar giderek Alper abinin kolundan tuttum ve onu geriye doğru çekiştirmeye çalıştım.

Eli yine havaya kalkarken hızla göz yaşları içerisinde "Abi lütfen yapma!" sırtından sıkıca sarıldım.

Hıçkırdım.

"Lütfen abi, dur artık."

Sadece kendi sesimi işitirken ellerime bir el kondu ve bu el beni Alper abinin belinden ayırdı.

Buğulu gözlerimle Alper abiye bakarken önce gözlerimdeki yaşları sildi ve beni kendine çekerek sarıldı.

"Özür dilerim güzelim, ağlama."

Başımı salladım tamam anlamında.

Ne kadar süre öyle kaldık bilmiyorum ama güldüğünü hissetmemle ondan ayrıldım.

Herkes içeriye gitmiş olacak ki şuan yalnızdık.

Gözlüğümü düzelterek ona baktım. "Sen bana abimi dedin?"

Sesindeki heyecanı hissetmiştim.

Ne? 

Ben ona abimi demiştim?

Evet, dedin ya salak.

"Abim değil misin?" dedim heyecanla.

Yanaklarımdan öperek ellerimi tuttu. Onunda heyecanlandığını hissetmiştim.

"Abinim tabi, çok teşekkür ederim güzelim. Çok teşekkür ederim, beni çok mutlu ettin!"

Ayak parmak ucumda yükselerek onun kafasını biraz kendime çektim ve bende öptüm yanağından.

"Ben teşekkür ederim abim"

Ondan ayrılarak odama çıkmak için merdivenlere yöneldim.

"Abin yesin seni!"

Güldüm kendimce.

Odama gelmemle kapımı kapatarak 1 gündür yüzüne bakmadığım telefonu elime aldım.

Gelen bir mesaj kaşlarımın kalkmasına sebep olurken üstüne tıkladım.

Özel Numara; Benden kurtulabileceğinimi sanıyorsun seni küçük cadı?

Eğer benim hakkımda bir şeyler öğrenirlerse, seni öldürürüm.

Bu sefer şiddetle kalmaz güzel üvey kızım (:

Yutkundum.

Telefonu hızla kapatarak hızlanan ve ağrı giren kalbimi tuttum.

Geçmiş peşini bırakmıyormuş gerçekten. Tam mutlu oldum derken yine üzülüyormuşsun. Hayat yine tekmeyi atıyormuş yüzüne.

Acıyla gözlerimden akan yaşlar ile yere çöktüm.

Acaba bunu babam Mirza beye ve abim Alper'e söylemelimiydim?

Telefonum bir daha öterken titreyen ellerimle elime aldım.

Özel Numara; Sakın aklından söylerim, bir şey yapamaz gibi şeyler geçirme.

Bilirsin ben her şeyi yapabilirim.

O her şeyi yapabilirdi. O her dediğini yaptıran, dediğim dedik bir adamdı.

Söyleyemezdim ki?

Kapım çalarken ağrıyan kalbimi tutarak yavaşça ayağa kalktım ve göz yaşlarımı sildim hızla.

Derin bir nefes alırken yüzüme titrek bir gülümseme sindi.

"Gel" dedim sesimi düzgün çıkarmaya çalışarak.

Odaya giren Gökay ile gülümsemem arttı.

Tabi ne kadar becerebiliyorsam.

Kalbimi tutmayı bırakarak ona bakmaya devam ettim.

"Yatmadın mı daha?"

Başımı iki yana sallarken yanıma gelerek beni yatağıma doğru çekiştirdi.

Yorganımı açarak beni yatağıma oturttu.

"Film izleyelim mi?"

"Olur" dedim heyecanla.

Televizyonumu açarak oda yatakta yanıma geldi ve beni kolunun altına aldı. Kafam göğsünü bulmuştu.

Kalbimin ağrısı git gide azalırken derin bir nefes bıraktım.

Onun yanında kendimi huzurlu hissediyordum.

"Seni çok seviyorum" dedim sessizce.

Saçlarımdan öptü beni. "Bende seni çok seviyorum ikizim"

Bu ailede bana Alper abi ve Gökay yeterdi.

Diğer abilere ihtiyacım yoktu ki.

Heyecanla kafamı kaldırdım ve bende onun yanağından öptüm.

"Cips var mı?" dedim.

Gökay aklına yeni gelmiş gibi hızla yataktan kalkarak odadan çıktı.

Bende filmlere bakmaya devam ederken 2 dakika sonra tekrardan kapıda belirdi.

Hızla geri yanıma gelerek cips dolu tabağı bana verdi.

Hızla ağzıma bir tane atarken fıstıklı olanı elime alıp gülümsedim.

"Aaa, tıytılım hiç bi zaman kelebeğe dönişmicek."

Gökay bana bakıp gülerken bir film açtı ve kumandayı kenara bıraktı.

"O bi cips."

"Hadi ya" dedim gülerken. Cipsi ağzıma atarken oda yanağımdan bir fıstık alarak önüne dönmüştü.

Başımı onun omzuna yaslayarak gülümseyerek hem cipsi yemiş hemde filmi izlemiştim...

"Çocuklarım"

Gözlerimi açarken bir kaç defa kırpıştırdım.

"Hadi kalkın, kahvaltı hazır."

Gözlüğümü aramış ama bulamamıştım. Fazla takmayarak belli belirsiz gözlerimi ovuşturarak başımı salladım.

Ayak sesleri gelirken Ayla hanımın odadan çıktığını anladım.

Yatakta doğrulurken etejerden gözlüğümü bulmaya çalıştım. Bulmamla hızla gözlerime takarak sağıma baktım.

Gökay deli gibi hala uyuyordu.

Onun bu haline gülerek hemen fotoğrafını çekmek için telefonuma uzandım.

Çok komik yatıyordu.

Yataktan kalkarak banyoya girdim önce. İşlerimi halledip çıkarken Gökay'ın hala öküz gibi uyuduğunu fark ettim.

"İkiz, uyansana." dedim hafiften dürterek.

"Hı"

Gözlerini birazcık açıp geri kapattı ve tekrardan uyumaya devam etti.

"Gökay hadi uyan, kahvaltı hazırmış!"

Yine dürttüm. Bu sefer sertçe dürtsemde yine uyanmamıştı.

Yatakta zıplamaya başladım bu sefer.

"Gökaycık, uyansana!"

İğrenç sesimle kendimce bir şarkı uydururken Gökay gözlerini sonunda açtı.

"Uyanişko sen, kahvaltı yapmaya gidiyoke biz. Gökaycık uyan!"

Hızla yatakta doğrulurken kulaklarını kapattı.

"Sabah bir daha sen beni uyandırma" dedi.

Gülerek zıplamaya devam ettim.

"Na na na nana"

Gökay en sonunda daha fazla dayanamamış olacak ki. Hızla odadaki banyoya yöneldi.

Arkasından gülerek yataktan indim ve yorganımı düzenledim.

Oda banyodan çıkmıştı.

Yanıma gelirken hızla yatağa çıktım.

"Kurbanın olayım dur artık. Bak cin gibiyim, sağolasın uyandım!"

Gülerken bir anda onun sırtına atladım.

Bunu beklemiyo olacak ki ileri doğru sendelesede dengede durarak dizlerimden tuttu.

Başımı omzuna yatırarak şirince ona baktım.

"Seni çok seviyorum biliyorsun demi?"

Gülerek odadan çıktı.

"Biliyorum ikizim, bende seni çok seviyorum." dedi merdivenlere doğru ilerlerken.

"Yaa gerçekten mi?" heyecanla söylemiştim bunu.

O bana hep, seni seviyorum desin istiyordum. Çünkü ben onu gerçekten çok seviyordum.

"Gerçekten tabi."

"Şapşik şey seni"...

✨💫✨

Yazım hatalarım varsa affola.