EFTELYA'DAN

Sabah uyandığımda Aras yanımda yoktu. Bende kalkıp yatağı topladım. Üstüme beyaz crop, altıma siyah eşofman giydim ve aşağı indim. Mis gibi kokular geliyordu mutfağa gittiğimde Aras'ın bardakları çay koyduğunu gördüm.

Eftelya: Günaydın Aras.

Aras: Günaydın Eftelya.

Eftelya: Ben kahvaltımı yapıp atölyeye giderim.

Aras: Tamam bende işe geçerim. Seni bırakayım mı?

Eftelya: ​​Gerek yok zaten yakın yürüyerek gidebilirim.

Aras: Tamam.

Dedi ve kahvaltımızı yapmaya başladık. Bitirdiğimizde masayı toplayıp bulaşıkları makineye yerleştirdim. Yeni taşıdığımız için dağıttığımız birşey yoktu. O yüzden üstüme mavi ince bir ceket giydim ve evden çıktım. 15 dakika sonra varmıştım. Anahtarı çıkarıp içeri girdim ve çantamı dolaba koydum. Sonra ise önlüğümü giyip tuvale resim yapmaya başladım. Tuval büyük olduğu için zorlanmıştım. Fakat çok iyi iş çıkarmıştım. Müşteri yarın almaya geleceği için resmi güzel bir yere koydum. Sonra ise bir başka müşterimin resmini yapmaya başladım. Bittiğinde saate baktım. 18:30'du önlüğümü çıkarıp yerine koydum ve eşyalarımı alarak atölyeden çıktım ve kapının kilitlendiğinden emin olarak eve doğru yürümeye başladım. Fakat sadece 2 adım atabildim. Savaş abimin sesiydi bana sesleniyordu.

SAVAŞ'TAN

Sabah kahvaltımızı Bulut abimlerle beraber yaptık. Ve işe gittik. Saat 18:00'da Bulut abim aradı ve Eftelya'nın yanına gitmek istedi. Uzun uğraşlar sonucu kabul ettirdi. Bulut abiminde Eftelya'yı görmeye hakkı vardı.

(yazar: Tabi cnm tabi o kadar lafı söylesin sonra hakkı olsun yok öyle dünya)

Lan sen kendin yazmıyormusun zaten.

(yazar: orasını karıştırma)

Aman seninle uğraşamam insanlar hikayeyi bekliyor devam ettir artık.

( yazar: Tamam be devam ke)

Şu an ise Bulut abim ile benim arabamla Eftelya ve Aras'ın evine gidiyorduk. Evlerine yakınken bir kızın atölye olduğunu fark ettiğim bir yerden çıktığını gördüm. Dikkatli bakınca bunun Eftelya olduğunu anlayıp durdum ve

Savaş: Eftelya!

Dedim duyması için biraz sesimi yükselterek. Durdu ve arkasına baktı beni görünce gülümsedi ve yanıma doğru adımladı. Arkadan araba geldiği için arka koltuğa bindi ve bana doğru döndü. Dönmesiyle Bulut abimi fark etti. Tabi ben Eftelya'nın arabadan ineceğini bildiğim için Eftelyalar'ın evine doğru sürmeye başladım.

EFTELYA'DAN

Arabaya hiç düşünmeden binmiştim ve Savaş abime döndüğümde Bulut beyi görmüştüm.

Eftelya: Abi durdururmusun arabayı.

Savaş: Durduramam seni bırakalım işte bizde size geliyorduk zaten.

Eftelya: Of abi Off

Savaş: Abiye oflanmaz.

İnatla ofladım oda benim bu halime güldü.

Savaş: Ee anlat bakalım atölye ne iş?

Eftelya: Orası benim abi. Resim çizmeyi seviyordum ya o yüzden Fransa'da kendime bir atölye açmıştım fakat geri dönünce buradaki atölyeyi ayarlamış Aras'ın arkadaşı. Müşteriler resimleri sipariş veriyor bende çiziyorum işte.

Savaş: Anladım. Hayırlı olsun senin için.

Bulut: Hayırlı olsun.

Eftelya: Sağol abi. Sizede teşekkür ediyorum Bulut bey.

Bulut: Bulut bey değilde abi desen?

Eftelya: Maalesef benim tek abim var oda Savaş abim başkasına abi diyemiyorum.

Bu dediğime bozulmuştu ama hemen toparladı. Kısa süre sonra eve varmıştık.

Anahtarı deliğe sokmamla kapının açılması bir oldu.

Aras: Hoşgeldiniz.

Bulut: Hoşbulduk

Eftelya: Hoşbulduk

Savaş: Hoşbulduk damat bey.

Dedi ve içeri geçtik. Aras yemek hazırlamış bizde ellerimizi yıkayıp sofraya oturduk. Bulut bey hariç ikisi ile konuşmuştum. Yemek faslı bittikten sonra Bulut bey

Bulut: Eftelya biliyorum sana çok kötü davrandım o gün. Sana inanmayıp başkasına inandım. Biliyorum sen ona kırılmadın. Keşke seni dinleseydik o kadının sözüne inanmasaydık. Aptallık ettim lütfen affet beni. Köpek gibi pişmanım sen gittikten sonra burada bile kalamadım. Ordu'ya gittim. Sen gittikten sonra olan tek mutluluğum düğünüm ve kızımın doğumuydu. Sen gittikten sonra mutlu olamadık biz. Lütfen affet beni seni çok seviyorum Eftelyam. Nolur eski günlerdeki gibi bana abi de eskiden olduğumuz gibi olalım.

Eftelya: Maalesef. Seni affedemem. Ben sizin sözleriniz yüzünden Türkiye'den gittim. Üstüne zor günlerimde yanımda sadece Aras vardı. Şimdi şöyle düşün öğretmensin ve sınav yapıyorsun. Bir öğrencinin hakkı ile yüz aldı diğer öğrencin ise bir ödül kazandı ve notunu yükseltmen lazım. Şimdi bana söyle sen ödül alan ögrencine yüz verirsen kendi emeğiyle yüz alan öğrenciye haksızlık olmazmı. Evet Savaş abimi Affettim ama o bana hiçbirşey yapmadı. Şimdi ben seni affedersem ailene ve Aras'a haksızlık olmazmı?

Dedim. Ben bunları söyledikten sonra hiçbirşey diyemedi.

Eftelya: Aras ben bugün çok yoruldum yatacağım iyi geceler.

Dedim ve yukarı çıktım. Çok geçmeden gözlerim kapandı.

BÖLÜM SONU

GECE YAZDIM ERKEN BÖLÜM ATAYIM DİYE DEDİĞİM GİBİ KURSA GİDECEĞİM SİZİ SEVİYORUM 💐🥰❤️