Hepimiz babalardan yaralıyız biliyorum. Aramızda şanslı olanlarımız illaki vardır. Yazıyorum, yazıyorum çünkü başka çarem yok. Yazıyorum çünkü kayboluyorum. Yalnız değilsiniz. Kim acı çekiyorsa, ona sesleniyorum. Yalnız değilsin minik :) ben anlıyorum seni. Yanında olup sarılamasamda, kalbim hep seninle. Minik dedim çünkü kendimden bilirim, babası tarafından sevilmeyen kişiler hep çocuk kalırlar.. içlerinde bir yerlerde, hep o çocuk olur. Ben kendi çocukluğumu kurtaramadım. 7 yaş benim için cehennemdir:) sizin için ise farklı yaşlar belkide. Biliyormusunuz o sayıyı güzelleştirecek, birseyler bulmalı insan. Ben buldum, 7 Numaralı Quaresma oldu benim herseyim. 7 sayısını onunla sevdim, iyileseceğim dedim. Saçlarım upuzundu biliyormusunuz :) rapunzel olmak, içimdeki küçük kızın en büyük hayalidir. Hepte hayaliydi:) bu hayali gerçekleştirmek için Saçlarımı uzatmaya başladım.. çokta güzel olmuştu, az kalmıştı rapunzel olmama. Babam kesti Saçlarımı :) benim babam benim Saçlarımı sırf acı çekeyim diye kesti. Benim tek teli kopmasın diye uğraştığım saçlarımı, hiç acımadan kesti.. Kızların ilk aşkı babaları olur derlerdi ya, benimde ve bu satırları okuyan seninde, ilk aşkın baban değil dostum biliyorum. Bizim gibilerin ilk aşkı değil cehennemi olur babası. Fakat herseye rağmen ağlarsam üzülür diyerek karşısında ağlayamazsınız ya hani, öyle bir mesele bizimki.. Haykırmak istiyorum bazen, "Beni neden sevmedin baba" diye. Ama olmuyor işte, bizi bizden, gecelerden, o herkes uyurken sarıldığımız yastıktan, tuvalet kapısından başka kimse anlayamaz miniklerim. Biz tanrının sevmediği çocuklarıyız :) Ben yıkıldım, benim çocukluğumu saçlarımla beraber aldı babam. Bu bir yıkılışın hikayesiydi.. zor biliyorum ama, siz güçlü durun :) hepiniz bu dünya için, benim için çok değerlisiniz. Umarım hepinizin acısı diner, sanmam ama bir umut. Dikkat edin kendinize, bir sonraki satırlarda görüşmek üzere, sağlıkla ve kendinize zarar vermeden güçlü kalın...