Masa duran kitapları toplayıp çantama attım. Öğrencilerle vedalaştıktan sonra hızla bahçeye çıkıp benim bekleyen arkadaşlarımın yanına gittim. Onlar bir şey konuşuyorlardı ben sadece bir şey düşünüyordum. Mesala bizim buraya nasıl geldiğimizi. Okulda öğretmenlik yapıyorduk. Asıl işimiz ajanlıktı. Öğretmenlik de bize verilen bir görevdi. Eda'ya baktım. Saçları kızılımsı, kahverengimsi, gözleri kahverengi olan kız Hazal'la konuşuyordu. Hazal'a baktım. Hazal' ın saçları kızıldı, gözleri ise kahverengiydi. Bu sefer de Nisa'ya döndüm. Nisa'nın boyu bize göre çok uzundu. Saçları siyahtı ve gözlük takıyordu. Gözleri ise kahverengiydi. O da Gülnihal ile konuşuyordu. Gülnihal'e döndüm. Gülnihal'in boyu benden 5-4 santim kısaydı. Gülnihal de Nisa gibi gözlük takıyordu. Onun da gözleri kahverengi, benim kadar olmasada uzun olan saçları kumraldı. Ceren'e döndüm. Ceren de Ece ile konuşuyordu. Ceren'in boyu benden 10 santim kısaydı. Saçları siyah gözleri kahverengiydi. Ece'nin boyuda benden 5-4 santim kısaydı. Ben bunların düşünürken omzumda bir el hissettim .Bu Berre'ydi. Berre ile aynı boyda sayılırdık. Onu da saçları siyah gözleri kahverengiydi. Zaten içlerinde tek benim gözlerim elaydı. Berre bana "kanka ne oldu daldın galiba" dedi. Ona bakıp" kanka sen hiç şu sekiz yetimhanede büyüyen çocuğun büyüdüğünde ajan olup görev için öğretmenlik yapacağını düşünür müydün?" dediğimde bana kaşlarını kaldırdı. Ve" hayır düşünmezdim" dedi. Bana bakıp" peki sen düşünür müydün "deyince ben de ona "hayır düşünmezdim "dedim.Berre ile konuşurken birilerine çarptık. Çarptığımda upuzun kahverengi saçlarım önüme geldi. Ben saçlarımı önümden çekmeye çalışırken, Eda"nasıl yani"demişti. Eda 'nın neden nasıl yani dediğini düşünürken ,önümdeki saçları çektim. Gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Az önce Eda'nın dediği kelimeyi şimdi ben söylüyordum"nasıl yani'. Önümde on dokuz yirmi yaşları arasında iki kız duruyordu. Bu gayet normaldi. Ama kızlar Berre ile benim aynımdı. Biz kızlara kızlarda bize şok içinde bakıyordu. Sessizlik oluşmuştu. Bu sessizliği Hazal bozdu" Kızım bunlar size çok benziyor" dediğinde bana benzeyen kız"biz degil onlar bize benziyor "demişti. Ceren"kişilik özellikleri hiç benzemiyor, benim kankam ukala degil " demişti. Berre'ye benzeyen kız"benim kankamda ukala degil "demişti. Bense girdiğim şoktan çıkıp kıza " yalnız biz sizden büyüğüz yani siz bize benziyorsunuz" dedim ve "ben Esila 24 yaşındayım yanımdakide şoktan çıkamayan Berre peki siz" dedim. Samimi davranmıştım nede olsa kendimle konuşuyor sayılırdım. Berre benim söylediklerimle şoktan çıkmıştı. Bana benzeyen kız " benim adım Elisa 20 yaşındayım buda arkadaşım Berna oda benim gibi 20 yaşında " dedi . Yaşlarını doğru tahmin etmiştim. İsimleri ise bizim isimlerimize çok benziyordu. Kızlara tam bir şey diyecektim ki Berna bir anda elini şıklattı ve "buldum " diye bağırdı. Onun bağırışını sadece biz duymuştuk. Çünkü okul dağılmıştı. Elisa, Berna'nın koluna sertçe vurdu. Berna kolunu sıvazlayarak" buldum" dedi ve " sizin nereden tanıdık geldiğinizi buldum" değip Elisa'ya baktı"Elisa hatırlıyor musun eskiden yurttayken bu kızlara benzeyen kızlar vardı hatta biz onlara çok iyi anlaşıyorduk kardeş gibiydik hatırladın mı?" dediğinde elisa'nın gözleri doldu. Gözyaşlarını silip" hatırladım "dedi. Hepimiz şok olmuştuk. Nisa "peki onlara ne oldu " dedi. Elisa onlar evlat edinildi tabii biz ikimiz de edinilemedik o yüzden bizde yetimhaneden kaçtık" dediğinde tekrar şok olduk. Çünkü biz asla birbirimizden ayrılmazdık. Ama görünüş o ki onlar ayrılmışlardı. Biz fiziksel olarak çok benziyorduk ama kişisel olarak o kadar çok benzemiyorduk. Bir anda aklıma bir şey gelmişti. Küçükken hepimizi yetimhaneden almaya gelmişlerdi. Ama hiçbirimiz kabul etmemiştik. Çünkü hepimizi farklı aileler istemişti ,ama biz beraber olmak istemiştik. Diğer kızları bulmalıydık. Çünkü bizim gibi birbirinden ayrılmayan kişiler ayrı kalamazdı. Onları bulmalıydık. Kızlara döndüm ve "onları bulmalıyız "dedim.

Elisa omuz silkti "Biz onları çoktan unuttuk" dediğinde ona baktım. Yalan söylüyordu. Çünkü biz gibi hiç ayrılmayan çocuklar ayrı kalamazdı. Çocuk diyorum çünkü biz kendi çapımızda hâla çocuktuk. Çünkü biz çocukluğumuzu yaşayamamıştık. Elisa' döndüm" Sizin için değil hayatları için onları bulmalıyız " dedim. Yalan söylemiştim. Ya da ben öyle düşünüyordum. Benim söylediklerim o zaman için yalandı, ama sonrasında gerçek olmuştu. Ve biz bunu daha sonrasında öğrenmiştik.