Herkese merhaba ben Gökçe, bu benim ilk kurgum. Biraz heyecanlıyım ve fazlasıyla mutluyum. Sonunda içime sinen bir kurguyu yayınlamak güzel bir his. Neyse çok konuşmiyim da okuyun, iyi okumalar..♡♡♡

Şarkı: Mavi Gri - Altüst olmuşum

Yanından geçen kadına dehşetle bakmıştı küçük kız. Elinde bir hançer hançerin üzerinde iste kan vardı. Bu bir avcının kanı değildi. Bu kendi soyundan olan bir vampirin kanıydı. Avcıların kanı böyle parlamazdı, biliyordu. Ama o nasıl bir vampiri öldürebilmişti. Bir vampir nasıl bir avcı gibi canice kan dökebilirdi. Öğretmenleri bunu yapanların cezalandırılması gerektiğini tembih ederdi hep.

Kadın küçük kızı fark etmedi bile çünkü küçük kız duvarın arkasında saklanıyordu. Cani kadın hançerindeki kanı cebinden çıkardığı siyah kumaş parçasına sildi. Kadın birinin görüp görmediğini kontrol ederken küçük kız fark edilmemek için duvara iyice sindi. Kadın izlenmediğine emin olduktan sonra elindeki kumaşı yere fırlattı ve hançerini kılıfına geri koydu. Ve gecenin zifiri karanlığında yok oldu.

Küçük kız kadının gittiğine emin olduktan sonra üstüne kanı bulaşmış olan kumaşı yerden alıp cebine attı. Bilmiyordu ki bu kumaş parçası bütün vampir evrenini sonsuz bir düşmanlığa sürükleyecekti.

Küçük kız uzun bir yürüyüşten sonra Elena ve Neva'nın yaşadığı Yıldız Sarayı'na ulaşmıştı. Kapıdaki muhafızların yanına yaklaşırken büyük cüsseleri nedeniyle biraz korkmuştu. Ama bunu bu gün yapmazsa bu cani vampir kaç tane daha canı alırdı kim bilir. Onu durdurmanın tek yolunun Elena ve Neva ile konuşmak olduğunu biliyordu. Daha doğrusu öyle olduğunu düşünüyordu. Muhafızlardan biri küçük kızı fark etti.

"Bir şey mi oldu küçük kız." İri cüsseli bu adam küçük kızın sadece aç olduğunu ve yardım isteyeceğini düşünmüştü. Ne yazık ki küçük kızın derdi çok başkaydı. Küçük kız beceriksizce bir referans yaptı. Küçük kızın bu hareketi muhafızı eğlendirmişti.

"Size bir sır verebilir miyim?" Muhafız küçük kıza bakarak onaylar şekilde kafasını salladı. Hafifçe eğilerek küçük kızın diyeceklerini dinlemeye başladı. Küçük kız gördüğü her şeyi anlattı ve cebindeki mendili muhafıza uzattı. Muhafız ilk başta inanmasa da kumaşın üzerindeki parlayan vampir kanını görünce dehşete kapıldı.

"Peki, bunu kimin yaptığını biliyor musun miniğim?" Kız onaylar biçimde kafasını salladı ve muhafızın kulağına o gözü dönmüş kadının adını fısıldadı. "Valeria." Bu isimin bir kehanetin başlangıcı olacağını ne muhafız ne de o minik kız biliyordu.

Bu haber ilk Elena ve Neva'ya ulaştı. Bu olanları öğrenen Elena deliye döndü. Güvenlikten sorumlu olan Neva işini ihmal ediyor ve bencilce vampir halka üstünlük taslıyordu. Elena onu ne kadar uyarırsa uyarsın hiçbir zaman sorumluluk sahibi değildi. Bu bardağı taşıran son damlaydı ve ilk kavga ettikleri gündü.

Birbirlerine bir sürü hakaret ettiler. Yetmedi birbirlerine iki düşman oldular. Halk ikiye bölündü ve kalplerine birer nefret tohumu ekildi. Kehaneti başlatan Valeria ise iki üvey kardeşinin ve halkın birbirine düşman oluşumu keyifle izliyordu. Babası Kral Pars, Valeria'yı kraliçenin çocuğu olmadığı için hep bir utanç olarak görmüştü. Valeria ve annesini bir zindana kapatmıştı. Onlara işkence edip onları hayattan bezdirmişti. Valeria kaçmanın bir yolunu bulmuştu ama annesi kaçamamıştı. Annesinden ayrıldıktan sonra intikam yemini etmiş ve kraliçenin kızları olan Neva ve Elena gibi olamadığı için babasından nefret etmişti.

Halk Elena ve Neva yüzünden ikiye ayrılıyor birbirine kin ve düşmanlık besleyerek Valeria'nın keyfini yerine getiriyorlardı. Bu kin ve düşmanlığın yok oluşa doğru sürüklendiğini herkes biliyordu. Yok olmayı göze alacak kadar gözlerinin dönmesi birkaç barış yanlısı vampiri endişelendiriyordu.

Bu vampirlerin var oluş kitabında yer alıyordu. Şu an yaşadıkları bu düşmanlık da kehanet kısmında ele alınıyordu. Eğer vampirler bir gün dostluğu bırakıp iki düşman kabileye bölünürse hepsi katledilir ve sadece düşman kabilelerden birer kişi varlığını sürdürür, bir kadın ve bir erkek. Bu seçilmiş kişiler eğer düşmanlığı bırakıp delici bir aşkla birbirine bağlanmazsa işte o zaman vampir soyu yok olur. Eğer düşmanlığı bırakıp aşkla birbirlerine bağlanırlarsa o aşk sayesinde düşman kabilelerdeki dost yanlısı insanlar geri canlanır ve vampir soyu devam eder.

Bu kehanetin yaklaşmaya başladığını anlatmaya çalışanları, Elena ve Neva'yı ikna etmeye çalışan barış yanlısı vampirleri bütün herkes görmezden geldi ve şu ana kadar bir şey olmadığını ve bundan sonra da olmayacağını söylediler. Var oluş kitabına inanmaktan vazgeçip sadece düşmanlıkla birbirlerini katletmeye başladılar. Elena son noktayı koydu ve iki kabile arasına kocaman bir duvar yaptırılmasına karar verdi.

Duvarın inşa edildiği gün havada kocaman bir şimşek çaktı ve böylesi görülmemiş bir fırtına koptu. Fırtına günden güne artmaya başladı. Var oluş kitabına inanlar kehanetin yaklaştığını herkese anlatmaya çalıştılar. Yine kimse inanmadı ve gelip geçici bir yağmur olduğunu söylediler.

O gün kocaman bir hortum bütün her şeyi yakıp yıkmaya başladı. Öyle bir geceydi ki kurtulmak imkânsızdı. Bütün evler yavaş yavaş yok oldu ve o kocaman hortumdan sonra birer kaya parçasına benzeyen binlerce dolu yağdı. Vampirler yavaş yavaş toz oldular. İlk ölenler Elena, Neva ve Valeria'ydı. Elene ve Neva pişmanlıkla ölürken Valeria intikamını aldığı için sevinç içinde öldü. Böylelikle kehanet dönemi başladı. Bütün bedenler tek tek toz oldu. Dost yanlılarının bedenleri havaya yükseldi ve bir gün geri dönebilecekleri umudu ile uyutulup uyku sarayına yerleştirildi.

Seçilmiş kişiler hala üstlerine nasıl bir sorumluluk bindiğini bilmiyorlardı. Vampirleri geri getirip bu kehaneti atlatmak onlar için kolay olamayacaktı. Bu delici kehanetin geçip geçmeyeceği bile belli değildi. Her şey seçilmiş kişilere bağlıydı. Ya vampirleri sonu olacaklardı ya da mükemmel bir aşkla birbirlerine bağlanıp yeni bir başlangıç yapacaklardı.

Bu bölüm giriş bölümümüz bundan sonraki bölüm 1. bölüm olucak.

Yorumlarınızı dikkate alıp hepsini okuyacağıma emin olabilirsiniz.

Sizce diğer bölümde bizleri ne bekliyor yorumlarda fikirlerinizi yazın lütfen.

Oy vermeyi unutmayın...♡

Okuduğunuz için teşekkürler...