Hani bazen hayatımızın dönüm noktaları olur çok küçük bir şey bile bazen dağ kadar büyür ya işte bu da öyle hikayelerden, daha doğrusu yaşadığım bir hikaye ve tabi hayla daha yaşamaya devam ediyorum, ha ben kim miyim? Ben Azra Başkaya bu hikayenin ana karakterlerinden biriyim aslında sıradan bir kızım normal bir Anadolu Lisesinde okuyan normal bir 11. sınıf öğrencisiyim ve 16 yaşındayım bir de arkadaşım Ebru Yıldız var. Ebruyla yaklaşık 6 yıldır arkadaşız ve aramızda güçlü bağlar var o da aynı normal lise öğrencisi ve aynı sınıftayız yani sanırım benim ve arkadaşım hakkında bilmeniz gerekn her şey bu. Dur bir dakka ya ben çok oyaladım galiba çok boş yaptım yine ben geçiyorum artık.

20/10/2024

O gün günlerden salıydı ve ben yine okula geç kalmıştım alarmın sesini duyar duymaz hemen ayağa fırladım ve okul formamı giymeye başladım bu okul formalarının anlamlarını da hiç anlayamamışımıdır ne gerek var ben istediğimi giyinip geleyim işte hem çok rahatsız hem de çok daraşık. Ben bunları düşünürken okul formamı giymiştim ve hızlı adımlarla aşağıya indim annem arkamdan bağırıyordu.

Annem:Kızım kahvaltı etmedin.

Hızlı adımlarla yürümeye çalışırken annemin sesş kulaklarımda yankılandı ve annemin yanına gidip.

Azra: Anne okula geç kalıyorum çıkmam lazım.

Annem bana ters bir bakış attı ve kafasıyla kapıyı gösterdi. Anneme başımla tamam diyip hızla dışarı çıktım ve okula doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım. O kadar hızlı yürüyordumki sanki arkamdan atlı kovalıyordu ama en sonunda okula ulaşmıştım, hızlı adımlarla sınıfa çıktım ve mahçup bir şekilde kapıyı çaldım. İçeriden Türkçe hocasının sesi sertçe geldi.

Matamatikçi:Gell

Korkuyla içeri girdim herkes bana bakıyordu. Tekrar matamatikçiye döndüm.

Azra:Hocam geç kaldığım için özür dilerim gelebilir miyim?

Hoca ban sert bir bakış attı.

Matamatikçi:Gel kızım gel.

İçeriye mahçup bir şekilde girerim ve sıraam otururum. Arkamdan küçük bir kahkaha sesi gelir ve sertçe arkamı dönerim. Arkamı döndüğümde arka sırmda Eren Aydını görürüm. Ha Eren Aydın kim mi? hemen bahsedeyim. Eren dünyanın en itici insanlarından biridir ve okulun serseri tiplerindendir tüm okul hatta tüm ilçe adını bilir ve benimde zorbamdır her konuda benimle didişir ve benden nefret eder ee tabi ben de ondan nefret ederim neyse ha bir de bunun arkadaşı vardır onun adı da Çınar Yılmaz o da aynı Eren gibi tüm okulda ve ilçede tanınır o da okulun serseri çocuklarındandır ve o da beni rahatsız etmesede Ebruryu sürekli rahatsız eder ve ondan nefret eder ve ikiside bizim sınıfta.Neyse ben Eren diyordum,Bana bir piç sırıtışı yapan Ereni görürüm ve sertçe konuşurum.

Azra: Ne bakıyorsun bir şey mi var?

Eren yüzündeki piç sırıtışıyla devam eder.

Eren: Sen yine mi geç kaldın lan?

Sertçe Erene cevap veririm

Azra: Sana ne ha sana ne sana mı sorucam geç kalırken.

Eren ukala bir tavırla.

Eren: Ay valla sabak sabah seninle hiç uğraşamıyıcam ama öğleden sonra.

Eren hafifçe gülümser ve Çınarla göz kırpışırlar. Ne olduğunu çözmeye çalışırım ama anlayamam.Sertçe sorarım

Azra: Öğleden sonra ne?

Eren gülümseer bir şekilde

Eren: Görürsün ama Ebruyla hazırlıklı olun canınız yanabilir.

Bir anda zil çalar ve Eren bana son bir kere bakıp Çınarın yanına gider.

Bende hafif korkuyla Ebrunun yanına giderm ve durumdan bahsederim.

Ebru: Ya bu mal Çınar bana da söyledi onu boşver yine şaka falan yapıyorlardır gerizekalılar.

Azra: Evet ya kesin öyledir.

Ebruya böyle demişimdir ama benim içimde hayla bir koku vardır çünkü bunlar serseri çocuklardı sağları solları belli olmazdı kısaca her an her şeyi yapabilirlerdi ondan dolayı belli etmemeye çalışıyordum ama içimde korudan develer tepiniyordu..