GECE KARA

Gözlerimi araladığımda kendimi hiç tanımadığım bir evin yatağında yatarken buldum.Karşımdada koltukta oturmuş iki tane adam gözlerini dikmiş bana bakıyordu. Birini ben bir yerlerden hatırlıyordum. Kendimi toparlamak için ellerimle şafaklarıma masaj yaptım. Dün onu bardaki lavaboda görmüştüm bunu hatırlayınca hemen hızlıca yattığım yerden kalktım. Karşımdaki adama sadece "Sen..." diyebildim.

"Sonunda uyandın be kızım! Hiç uyanmayacaksın sandık." dedi dün gördüğüm adam. Çok korkuyordum bu yüzdende ellerim titriyordu. "Korkma sana zarar vermeyeceğiz, sadece sana bir soro soracağız bunu cevapla ve özgürlüğüne geri kavuş."dedi acımsızca. "Ne saçmalıyorsun sen. Sor tamam..." dedim korkudan sesim titriyordu. "Baban nerede?" diye sorduğunda bir an duraksadım. "Bilmiyorum, ben babamı hiç görmedim." "Ne demek bilmiyorum babanın yerini bilmiyor musun?" diye sorunca cevap olarak başımı iki yana olumsuz anlamda salladım. Arkadaşlarım ve annem onlara ne olmuştu peki? Benim yokluğum çoktan anlaşılmıştır. "Annemi arayabilir miyim? diye umutla sordum. "Lütfen annem beni çok merak etmiştir iyi olduğumu söylerim.Lütfen..." diye ekleme yaptım.

URAZ ATEŞ

Karşımda yalvaran bu ucube kıza dayanmak pekte kolay değildi. Kaçırılmasına rağmen hala sevdiklerinin canını düşünüyordu. Hişbirşey demeden cebimde olan telefonunu çıkarıp ona doğru uzattım. Bana içtenlikle gülümseyerek teşekkür etti. Ardından telefonu eline alıp bir kaç yere tıklayıp telefonu kulağına götürdü.

"Anne nasılsın, benim birkaç işim var onları halledip yanına geleceğim. Evet gayet iyiyim, sorun yok tamam öpüyorum görüşürüz. Seni çok seviyorum, ha dur bak sakın ilaçlarını içmeyi unutma neyse hadi görüşürüz annem..." diyerek telefonu kulağından çekti ardından telefonu bana uzattı. Annesiyle konuşurken aynı dört yaşlarındaki bir çocuk gibiydi. "Şimdi ne olacak ne istiyorsunuz benden?" diye sordu. Yüzündeki annesiyle konuşurken oluşan gülümsemenin yerini huzursuz bir ifade aldı. Güçlü gözükmeye çalışıyordu ancak titreyen elleri ve sesi bunu bozuyordu. "Hiçbirşey biraz daha burda kalırsın sonra seni evine bırakırız." dedim. "Ne?" diye sorduğunda "Duydun işte." diye düz bir cevap vermiştim. Aramızda uzun bir sessizlik oluşmuştu. Ozan yan odada bilgisayardan Kara Ailesi hakkında daha fazla bilgi bulmaya çalışıyordu. Sanırım işimize yarayacak birşeyler bulmuştu ki "Abi acil bir bakman gerek." diye beni çağırdı. Ben içeri girincede hemen söze başladı"Abi doğru söylüyormuş, gerçekten hiç babasını görmemiş kız. Gece küçükken annesiyle onu terk etmiş..." Söyledeklerini duyunca ilk defa pişmanlık duygusunu bu kadar fazla hissettim.

Ozan elime birkaç kağıt verdi Gece'nin tüm bilgileri vardı bu kağıtlarda. Yaşadığı yer, okulu, en sevdiği şeyler, hobileri, fobileri, sosyal medya hesapları ve daha fazlası. Aptal kız böceklerden ve yılanlardan korkuyormuş. Yılanları anlarımda böcekler biraz garip değil mi? Kendimi sırıtırken yakaladığımda hemen yüzüme ciddi ifademi kotup duruşumu dikleştirdim. Ne oluyordu bana yahu! Düşüncelerimle savaşırken birden içerden avazı çıkana kadar bağıran kızın sesiyle kendime geldim. Yan odaya doğru koştuğumda gördüğüm manzara kahkaha atmamı sağlamıştı.

Ben kahkaha atarken aptal kız yatakta dikilmiş bir biçimde bağırıp, ağlıyordu. Beni görünce güldüğüm için kızmasını bekledim ama aksine sevinmişti. "Böcek var şurda bak. Benim fobim var nolur öldür böceği lütfen!'' dedi koltuğun önündeki böceği işaret ederek bir taraftanda hala ağlamaya devam ediyordu. Kapıdan bizi izleyip gülen Ozan'a sinirle gözlerimi devirdim ve peçete getirmesini söyledim. Lavaboya gidip peçete alarak tekrar yanımıza geldiğinde hızla elindeki peçeteyi alıp böceği öldürmeye gittim. Hızla böceği peçeyle alıp çöpe attım daha fazla şu aptal kızın bağırışlarını çekemeyecektim çünkü. Böceği çöpe atıp yanına geldiğimde ağlaması durmuştu ama hala etrafına tedirginlikle bakıyordu. Beni farkedince hiç düşünmediğim birşey yapıp bana sarıldı.Sarılması iyiki uzun sürmemişti. Benden ayrıldıktan sonra

"Teşekkür ederim." diyerek gülümsemişti. Sanırım az öce bana sarıldığını şimdi anladı ki gözleri kocaman açıldı ve arkasına dönüp keleyere

"Ö-özür d-dilerim." dedi. Söylediklerini duymamış gıbı yaparak onu evine götüreceğimizi söyledim. Oda konuşmadı sadece "Tamam" anlamında kafasını aşağı, yukarı salladı.

1 SAAT SONRA

Araba Gece'nin evinin kapısının önünde durduğunda bakışlarımı ona çevirdim. Oda bana bakıyordu. Önce bana önce gülümsedi ardından

"Görüşürüz, bu arada ben Gece." diyerek elini bana uzattı. "Benden asla kurtulamayacaksın. Bende Uraz." diyerek elimi ona uzattım. Bana tekrar gülümseyerek elini benden kurtardı ardından arabanın kapısını açtı ve elini görüşürüz anlamında salladı.

Sürücü koltuğunda oturan Ozan'ın kulağına eğilip "Babamı ara beni Gece'nin olduğu okula kayıt ettirsin." dedim ve arkama yaslanıp gözlerimi kapattım. İntikam için o kızın hayatında olmam gerekiyordu. Hem benim iyiliğim için hemde onun çünkü babam Gece'nin varlığını öğrenirse onu yaşatmazdı hemde asla...