Normalde sınır koymam ama okuyanlar oy vermiyor maalesef:/ daha ilk bölümler olduğu için oy sınırı az olacak

Oy sınırı :5

Son attığı mesajdan sonra hemen Açelya'nın yanına gittim. Numarayı ve yazışmaları gösterdim.

"Ben hariç hepinizin ismini biliyor, isimden fazlasını da biliyor olabilir."

"Tetikte olmalıyız, ona bir şey yapmamızı beklemeden bizi ifşa edebilir."

"Haklısın, diğerlerine de haber vermeliyiz."

Elimdeki telefon en savunmasız olanıydı. Tamay denen herif de ancak buradan ulaşabilmişti zaten ama diğerlerini nereden biliyordu bunu anlayamıyordum. Eğer yalan söylemiyorsa sadece benim kim olduğumu bilmiyordu.

Elimdeki telefondan diğerlerini de aradım ve hepimize de yakın olan bir kafede buluşma kararı aldık.

Açelya'yla dikkat çekmemek için kaldığımız daireden hazırlanıp dışarı çıktık. Ev klasik ev arkadaşlarının kalacağı tarzda bir evdi.

Bütün bir yol boyunca etrafa bakınıp durdum fakat şüpheli hiç bir şey fark edemedim.

Kafeye gittiğimizde Açelya ve ben iki kişilik bir masaya oturmuştuk. Bir kaç dakika sonra Eymen ve Kuzey geldiğinde bize en yakın masaya oturdu.Onlar geldikten birkaç dakika sonra da Nolan ve Delfin geldi ve onlar da bize yakın bir masaya oturdu.

Ben ve Açelya olanları temizleyerek diğerlerinin anlayabileceği ama dışarıdan birinin anlayamayacağı şekilde sanki sadece ikimiz konuşuyormuşuz gibi anlattık. Nolan'ın Türkçesinin yeterli olmadığı yerlerde Delfin ona çeviriyordu.

Olanları anlattıktan sonra hepimiz sırasıyla kafeden çıktık. Kafeden çıkınca Açelya'yla yollarımızı ayırmamız gerekti. Tamay hakkında bilgi toplamam lazımdı. Diğerlerini bildiği için bunu benim yapmam daha doğru olurdu. Artık diğerleriyle de pek yan yana olmam doğru olmazdı çünkü beni de öğrenirse işimiz biterdi.

Tek başıma yaşadığım eve gidecektim. Bu evi diğerleri bile bilmiyordu. Bana güvendikleri için de bu konu hakkında beni darlamazlardı. Eve gitmek için iki taksi değiştirdim ve metroya bindim, metrodan indikten sonra ara bir sokakta olan eve girdim.

Bilgisayarımı açtım ve araştırmaya başladım.

Tamay Esmeray, 26 yaşında. Ailesinin tek çocuğu. Annesi ölmüş, babasıyla pek görüşmüyor. İki iş yapıyor, sabah ondan öğlen dörde kadar bir çizgi roman dükkanında çalışıyor. Yediden sonra da çizgi roman dükkanına epey uzak olan bir restoranda garsonluk yapıyor.

Bunlar dışında başka bir şey bulamadım. Aradaki saatlerde nerede olduğu veya geçmişi hakkında başka bir bilgiye ulaşamadım.

Bilgisayarı kapatıp öğrenci gibi giyindiğim kıyafetlerimi çıkardım ve rahat bir şeyler giydim. Telefonu elime aldığımda saatin altıya geldiğini gördüm. Yedi gibi o restorantta gidip onun hakkında belki bir şeyler öğrenebilirim. Dolabımdan siyah, sade bir elbise çıkardım. Bu elbiseyi uzun süredir giymiyordum.

Elbiseyi giyip üzerime de bir ceket ayarladım. Makyajımı ve saçımı da yaptığımda saat yedi buçuk olmuştu bile.

Evin biraz uzağına bir taksi çağırdım. Küçük bir çanta alıp evden çıktım. Diğerlerine haber verme gereği duymadım çünkü bu işe onlar karışamazlardı.

Restorana vardığımda taksinin ücretini ödeyip dışarı çıktım. Klasik bir restorana benziyordu. İçeri girdim. Deniz manzarası olan iki kişilik bir masaya oturdum ve beklemeye başladım.

"Hoşgeldiniz, ne alırdınız?"

Gelen garsonun yaka kartına baktım. Bingo!

Tamay Esmeray.

Umarım sevmişsinizdir

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn

🐦‍🔥