Keyifli okumalar

🍀 ❤️ 🍀

Eren'in yanına gittim.

"Bu kim?"

"Mert."

Mert. Mert... Kaldığım ilk yetimhanede Mert diye bir arkadaşım vardı. Olanlardan sonra hiç aklıma gelmemişti. O gece onu o kadar çok aramıştım ki. Yaşaması için ne kadar dua ettiğimi anlatamam.

"Yetimhanede Mert adında bir çocuk vardı. Bana onu hatırlatıyorsun."

"Ben oyum."

Ne? Gerçekten mi? Gözlerim ister istemez dolmuştu. Hemen Mert'e sarıldım. Sarıldığım gibi ağlamaya başlamam bir oldu.

"O gece seni bulamadım, öldün sandım. Çok korktum!"

O da bana sarıldı ve birkaç saniye öylece durduk. Ağlamam dinmeyince gözyaşlarımı sildi.

"Geldiğime çok üzüldün galiba."

"Nasıl üzülebilirim ki!"

Gözyaşlarımı sildim.

(Y:Zamanı hızlı geçireceğim çünkü klasik, detaylı olarak yazmama gerek yok bence)

Üçümüz birlikte kahvaltı ettik. Uzun zamandır hiç bu kadar mutlu olmamıştım.

Birlikte kutu oyunları oynadık. Her defasında yenildim ama.

Akşama kadar bir sürü film izledik.

Sanki yarın yokmuş gibi...

Akşam olduğunda zamanı sadece evde geçirmek istemediğimi fark ettim.

"Lunaparka gidelim mi?"

"Küçük kardeşim istiyorsa neden olmasın."

Eren de onayladığında hemen odama gidip hazırlandım.

Evden dışarı çıktık. Mert kendi motoruna, ben de Eren'in motorunun arkasına bindim. Lunaparka gittik.

"Dönme dolaba binelim, lütfenn."

"Dönme dolap mı?"

Mert'in yüzü değişmişti.

"N'oldu korktun mu?" Eren bunu dedikten sonra Mert bize bakıp:

"Benim yükseklik korkum var." dedi.

"E ne güzel işte hem korkunu da yenmiş olursun."

"Çok mu istiyorsun?" dedi ve bana baktı. Kafamı evet anlamında salladığımda derin bir nefes verdi.

"Hadi o zaman, ne duruyorsunuz?"

Dönme dolaba bindik. En üste gelirken Mert kenarlara tutunup gözlerini kapatıyordu. Bu hali gerçekten çok komikti.

Saat epey ilerlemişti. Mert'e son kez sarıldım ve Eren'le ben eve döndük. Mert de kendi evine dönmüştü.

Eve geldiğimizde hemen üstümü değiştirdim.

"İyi geceler."

"İyi geceler."

*******

Eren'den

"İyi geceler."

Bu gün çok eğlenmişe benziyordu. Mert'i görmek ona çok iyi gelmişti. Ben de kendi odama geçtim ve yatağa yattım. Şuan pek uykum yoktu. Tavanı izlemeye başladım.

Tam gözlerim kapanırken Mavi'nin odasından bir çığlık geldi. Hemen yatakyitan kalktım ve Mavi'nin odasına koştum.

Kapı açılmıyordu. Muhtemelen arkasına bir şey koymuşlardı. Kapı filmlerdeki gibi kartondan olmadığı için kapıyı kıramıyordum.

Gücümü kullanmayı denedim. Mavi ile yer değiştirmeye çalıştım fakat olmuyordu. Bu da Mavi'nin bilincinin açık olmadığını gösteriyordu.

"Mavi!"

Kapı kendiliğinden açılmıştı.

Hemen odaya girdim fakat odada kimse yoktu. Pencere açıktı ve yerde biraz kan vardı. Bu kan umarım Mavi'nin değildir.

Umarım sevmişsinizdir

Bölüm biraz kısa oldu ama hemen bölüm sonuna gelmek için sabırsızlanıyorum ancak bu kadar yazabildim

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınnn

🍀 ❤️ 🍀