Küçükken haberlerde bir insanın vurulduğunu duyduğumda umursamazdım,peki şimdi aynı şekilde miyim,tabiikide değilim.Sen o insanı sadece bir gece görmüş olsan bile bu haberi duyduğunda için gidiyordu,ben bile böyleysem diğerlerinin hali hal değildi.Çalışanın söylediklerinden sonra aceleyle Ayaz abiyi götürdükleri hastaneye gittik,şu ana kadar erkeklerin ağladığını hiç düşünmezdim,şimdi ise daha iyi anlıyordum,Poyraz'ın hali berbattı,zor ayakta duruyordu.Hastaneye girdiğimiz anda Poyraz aceleyle hemşirelere Ayaz abiyi sordu,o anda onu ameliyathaneye sedyeyle götürülürken gördük.Poyraz koşarak o tarafa doğru gitti,abisinin elini ağlayarak tuttu fakat doktorlar onu uzaklaştırdı.Ayakta zor duruyordu,sendelediği için onun koluna girdim ve destek verdim.Hepimiz ameliyathanenin girişinde olan sandalyelere oturduk.İlk konuşan ben oldum.

"Poyraz çok kötü görünüyorsun,bir hemşireye gidelim,ister misin?"

"İstemiyorum."Hali berbattı,kabul edemezdim.

"Poyraz ama çok kötü bir halde-"Sinirle ayağa kalktı ve sözümü bölerek bağırdı.

"İstemiyorum diyorum kızım,anlamıyor musun ya,is-te-mi-yo-rum!"Kormuştum,çok fazla bağırmıştı.Onun böyle birisi olacağını hiç tahmin edemezdim,ellerim bile titremeye başlamıştı.Yanımda oturan Dilara durumumu fark etti ve ayağa kalktı.

"Eylem gelebilir misin,seninle konuşmamız lazım."Poyraz koşarak uzaklaşmaya başlarken arkasından Fatih Ege gitti.Pars'ın ise sesi çıkmıyordu.Ben onaylayarak ayağa kalktım,gitmeden önce son olarak Dilara Pars'a emir erdi.

"Pars sen burda kal,doktorlar bir şey derse eğer sen beni ara."Pars tamam dedi ve biz Dilara ile hastane bahçesine çıktık.Çok soğuktu,elimde taşıdığım montumu giydim.
"Eylem,Poyraz sinir hastası,bir türlü söyleyemedim.Öfkesini kontrol edemiyor,hele ki şu durumda..."Öfkesini kontrol edemeyen birisi ise zaten şu durumda bunları yapması normaldi.Bir saat boyunca Dilara işe konuşmuştuk,Ayaz abi ameliyata gireli 4 saat olmuştu.Dilara'nın telefonu çaldı,arayan Pars'tı,telefonu hoparlöre aldı ve konuştu.

"Pars bir haber mi var?"Pars cevap verdi,sesi ağlamaklı çıkıyordu.

"Acil gelmeniz lazım çabuk!"Dilara telefonu kapattı ve aceleyle ameliyathanenin girişine gittik,gitmemizle birlikte doktor ve hemşireler de ameliyathaneden çıktı ve bize döndü,o anda arkamızdan Fatih Ege ile Poyraz'da geldi.İlk konuşan Fatih Ege oldu.

"Doktor bey Ayaz abi nasıl,iyi değil mi?"Doktorun yüzünde bir umut belirtisi dahi yoktu,başını olumsuz anlamda salladı.

O anda tüm dünya durmuştu...

Poyraz bayılmıştı ve yere yıkılmıştı...

Fatih Ege bir an sendelemişti ve o da yere yıkılmıştı ama bayılmamıştı...

Dilara gözyaşlarına hakim olamıyordu...

Pars ve ben ise şoktaydık,tek kelime edemiyorduk...

...

Saatlerdir Poyraz'ın yattığı sedyenin yanında onun uyanmasını bekliyordum,Fatih Ege köşedeki koltukta yorgun düştüğü için uyuyakalmıştı,Dilara ise fazlasıyla gergin olan Pars'ı rahatlatmaya çalışıyordu,bu yüzden bahçedeydiler.Şu anda tesisteydik,tesisteki bazı çalışanlar hastaneye gelip bizi getirmişlerdi.Tesiste hem sağlık eğitimi almış hemde ajan olanlarda vardı,ayrıca hastane odasından farksız odalarda.Biz o odalardan birindeydik ve Elmir isimli sağlık eğitimi alan ajanlardan birisinde bize bakıyordu.Dediklerine göre o da bir kaç gün sonra bizimle birlikte görevlere katılmaya başlayacaktı,25 yaşındaydı.Bir süre sonra Poyraz'ın gözlerini araladığını fark ettim.

"Poyraz iyi misin?"İyi olmadığını bende biliyordum ama güçlü durması gerekiyordu.

"N-nerdeyim ben?"Yeni uyandığı için bir şeylerin farkına yeni varıyordu,Elmir Poyraz'ın sesini duyunca uyandığını anladı ve yanımıza geldi.

"Poyraz iyi misin,bir yerinde ağrı falan var mı?"Poyraz sedyeden kaktı ve kolundaki serumu bir çekişte çıkardı,o anda Fatih Ege de uyandır,ağlamaktan gözleri pert olmuştu.

"Poyraz,kardeşim iyi misin,ne yapıyorsun nereye?!"Poyraz bir anda Elmir ve Fatih Ege onu engelliyemeden koşarak dışarı çıktı,üçümüzde arkasından koştuk,gitmemesi lazımdı,gözümüzün önünden ayrılmaması lazımdı.Bu kafayla her şeyi yapabilirdi,ayrıca öfkesini kontrol edemeyen birisiydi.Tesisin asansörüne bindi,biz arkasından koşarken asansör çoktan kapanmıştı.Bende sinirle Fatih Ege ile Elmir'i arkamda bırakarak merdivene koştum,en üst katın bir altında olduğumuz için pek sorun olmayacaktı.Hemen en üst kata çıktım,oda asansörden indi ama bu işte bir sorun vardı,asansörden indiği anda tesis binasına helikopterlerin iniş yaptığı yere çıkılan merdivene yönelmişti.Bu çocuk bir delilik yapmadan onu durdurmalıydım.O daha merdivene yönelememişken önünü kestim.

"Poyraz sen ne yaptığını sanıyorsun ya,sakın düşündüğüm şeyi yapıyım deme!"Düşündüğüm şey oradan kendisini atmasıydı.

"Lan sen kimsin de beni durduruyorsun,siktir git!"Evet,küfüre de başladığına göre iş kötüydü.Yukarı çıkamadığı için bu seferde belinden silah çıkartıp kafasına dayadı,şok olmuştum.

"Sakın o tetiğe basayım deme!"Hiç beklemediğim anda arkadan Fatih Ege ile Elmir geldi ve Elmir Poyraz'a fark ettirmeden arkasından yaklaşıp aniden kafasındaki silahı aldı,Poyraz'ı yere yatırıp bir şey yapmasın diye Fatih Ege'nin elinden aldığı kelepçe ile ellerin kelepçeledi.Elmir'e kanım ısınmaya başlamıştı...