Sabahın köründe erkenden uyanmıştım. Ne yüzünden uyanmıştım? yedi buçuğa telefonuma alarm kurduğum için! Yirmi dakika sonra anca yataktan kalmıştım.

Gözlerimi ovuşturdum.

"Ben ne bok yedim de doktor oldum ki?! Acilen zengin bir koca bulup işi bırakmam lazım."

Odamdaki büyük aynanın karşısına geçip kendime baktım. Tam anlamıyla savaştan çıkmış gibiydim!

Koşarak banyoya gittim ve akmış olan makyajımı sildim.

Makyaj yapmadım çünkü üşendim. Saçımı gelişi güzel bir topuz yaptım.

Odama geri döndüğümde gardrobu açtım. Aceleyle ilk gördüğüm şeyleri çıkarttım.

İspanyol paça bir kot pantolon ve beyaz basic bir tişört giydim.

Kahvaltı dahi yapmadan evden çıktım. Çalıştığım hastaneye iki minibüsle gidiliyordu. Sabahın köründe bile bu minibüsler tıklım tıklım doluydu.

İçimden söve söve minibüslere binmiştim. En sonunda indiğimde derin bir nefes aldım.

"Allah'ım çok şükür!"

Erkenden şükretmemeliydim..

Hastanedeydim... Bir sürü hasta olacaktı. Gerçi hasta olmayan kişiler bile geliyordu.

Sakin ol Alin. Yaparsın kızım.

Küçük adımlar atarak hastaneye girdim.

*1 saat sonra*

Sinirden ve yorgunluktan ölmek üzereydim.Bu hastane cidden beni delirtiyordu!

Bir sandalyeye kıvrılmış horlayarak uyuyordum..

Erken uyanmak asla bana göre değildi. Erken uyandığımda hep sinirli oluyordum. Kısacası patlayacak bir bomba gibi oluyorum.

Birinin beni dürtmesiyle uyandım. Gözlerimi açıp baktım. Orta yaşlarda kilolu bir adamdı.

"Dohtor bura uyhuma yeri dehildir ha. Uyhuyacaksan dohtor olmayecektın."

Kaşlarım çatıldı uyku mahrumuyla tam olarak dediği şeyi anlayamamıştım.

"Ne? İki dakika içim geçmiş sadece beyefendi. Biraz anlayışlı olun lütfen."

Adam öyle bir bakıyordu ki gören sövdüm sanardı.

"Yav ne anlayışli olacakmışım. Burda kaç soattir bekliyok sen burda uyuyon! Karilar zaten hep böyle oluveriyor!"

Uykusuzdum ve bu adamın dedikleri benim cinlerimi tepeme çıkarıyordu! Sandalyeden ayağa kalktım ve adamın önünde durdum.

"Düzgün konuş be! Artık doktorlara bile saygı kalmamış! Söylesene götünü bu kadar kim kaldırdı da burda böyle saygısızca konuşuyorsun?"

Adam sözlerimle iyice sinirlenmişti. Üstüme doğru yürüdü.Sözlerimde ki o cesaret yoktu bende..

Biri bu şekilde üstüme yürüdüğünde kitlenip kalıyordum. Böyle anlarda hiçbir şey yapamıyordum...

Adam bana tokat atmak için elini kaldırdığında gözlerimi sıkıca kapattım. Ağlama raddesine gelmiştim..

Ama beklediğim gibi olmadı. O el yanağıma çarpmadı.

Yutkundum ne olduğunu anlayamamıştım..

Tek gözümü hafifçe aralayıp baktım.

Hassiktir...

Adamın bana tokat atması durduran kişi o dün gece ki adamdı. Dün geceyle ilgili tek tük şeyler hatırlıyordum...

Bu adam hatırladığımdan daha da mı yakışıklıydı?...

"Bana bak bunak senin o havaya kalkan elini kırar götüne monte ederim. Yürü git şurdan asabımı bozma benim."

Adam şok olmuştu. Tek kelime bile edemedi. Sadece kafasını salladı ve hızlı adımlarla uzaklaştı.

Yutkundum onun burda ne işi vardı? En iyisi dün gece olanları hatırlamıyor gibi davranmaktı.

Bakışları bana döndü. Baştan aşağı beni süzdü.

"Çenenin maşallahı var ama biri sana el kaldırdığında da donup kalıyorsun."

Gözlerimi birkaç kere kırpıştırdım..

"Pardon? Siz kimsiniz ki? Beni nereden tanıyorsunuz da hakkımda böyle konuşuyorsunuz?"

Yüzünde sözlerime inanmamış gibi bir hal vardı.

"Beni tanımıyor musun yani? O zaman sana hatırlatayım. Dün gece bir barda bana çarpmı-"

Kendi rezilliklerimi duymak istemiyordum. Hemen onun sözünü kestim.

"Ha evet sanki birazcık hatırladım gibi oldu. Hiç devam etmene gerek yok."

Dudakları alayla kıvrıldı. Bu uzun sürmedi birkaç saniye bile sürmeden dudakları düz bir çizgi halini aldı.

"Daha sözümü bitirmeden beni bu kadar kısa bir sürede hatırladın yani?"

Yanağımın içini ısırdım. Daha bu yalanı ne kadar sürdürebilirdim bilmiyordum.

"Evet çok az birşey hatırladım.

Buraya neden geldiniz ve vaktimi boşa harcıyorsunuz?"

"Hiç öyle bir uğrayayım dedim."

"Burası babanın ahırı mı? Ne bu gevşek gevşek konuşmalar falan?"

Adam bu durumdan eğleniyor gibi sırıttı.

"O çenen hiç duramıyor değil mi? Elbette buraya boş boş gelmedim. Şöyle düşün... Hastaneye neden gelinir? Hasta olduğun için. Eh bende hasta olmasam buraya gelmezdim. O küçük kafanı biraz çalıştır."

Parmağıyla alnımı dürttü.

Bu bir şaka olmalıydı... Dün gecenin acısını benden çıkartacak gibi mi görünüyordu yoksa ben kafamda kuruyor muydum?..

"Nasıl bir zeka bu? Maşallah zeka akmıyor fışkırıyor. Sana hemen mavi leğen getirelim."

Sözlerimle kahkaha attı. Onu ilk defa gülerken görüyordum kesinlikle güzel gülüyordu. İki yanağında gamzeleri vardı bunu yeni farketmiştim ve kesinlikle ona haddinden fazla yakışıyordu.

"Neyim olduğuna bakmayacak mısın Alin hanım?"

Sedyeye doğru yürüdü ve oturdu bana baktı.

Gözlerimi devirdim ve onun önünde dikilip ona baktım.

"Of iyi acıdım sana.

Neyin var?"

Bilmem der gibi omzunu indirip kaldırdı.

"Doktorsun işini düzgün yapıp neyim olduğumu sen bul."