Asla bitmeyen gecelere hemen sona eren uykulara...

Seviyorum diyip gidenlere...

Aşık oldum deyip ilk hatanda silenlere...

Günaydın.

Sanki akan sudan medet umarcasına bakıyordum çeşmeye sanki beni düzeltebilecek eski bene geri getirebilecemiş gibi. Akan suya bakmayı bırakıp sonunda yüzümle buluşturdum. Kendimi yokladım iyi miyim diye aynaya baktım ne değişmiş diye. Yine bir hiç yine aynı yüz aynı göz aynı kaş. Hayatından memnun olmayıp sürekli söylenen insanlardan değilim sadece üzerimdeki bunalımı atmak istiyorum nedenini benim bile tam bilmediğim sıkılmışlık hissi.

Tekrardan tanışalım ben Eda. 17 yaşında hayatında okul ve evi dışında bir aktivitesi olmayan olmasını da istemeyen normal bir kızım ultra güzel değilim hatta bazı dönemler güzel bile olduğumu düşünmüyorum bugün de o günlerden birisi galiba. Neyse son bir haftayı kısa bir özet geçerim ki bu hafta olacaklara Fransız kalmayın. Geçen haftalarda tanıştığım bir çocuk vardı sanal ortamdan. Tamam kabul yıl olmuş kaç hala sanal ortam mı salak mısın dediğinizin farkındayım başkasının kitabını okuyor olsam bende aynısı derdim galiba. Neyse işte siz beni yargılarken ben anlatayım. Tanıştığımız andan beri ger şey mükemmel gidiyordu tabi ne kadar güzel olabilirse aynı şehirdeydik buluşmamak için engelimiz yoktu ve perşembe gününe bir buluşma ayarladık. Sabah kalktığımda karnımdaki ağrının gerginlikten olduğuna yemin edebilirim. Neyse buluşma zamanı geldi buluştuk gün çok güzeldi ayrıldık evlere gittik taki akşama kadar akşam soğuk yapmaya başladı ve ben bilmiyorum ilk defa birisi için bu kadar heyecanlanmıştım ve korktum ya beğenmediyse ya istemediyse diye çok korktum kız arkadaşlarıma neşe ile anlatırken sonunun böyle biteceğini nereden bilebilirdim ki. İlk ona bir sorun mu var diye sorduğumda bir sorun olmadığını sadece meşgul olduğunu söyledi ben de bu durumdan iyice rahatsız oldum sinirlendim ve anlık bir gafretle arkadaşıma yazdım sevgilime yazmasını söyledim belki aldatıyordur diye ve şaşırdığım bir şey oldu çocuk bizi tanıdı ve benimle ayrıldı o an kendimi suçlu hissetmemiştim ama gece basan yanlızlık pişmanlık duygusu o kadar ağırdı ki dayanamıyordum artık ağlamaya ve bir sürü kendimi affettirmek için senaryolar kurmaya başladım. Sabah kalktığımda gözlerim şiş ve kırmızıydı. Kahvaltı masasına gittim ama içinde ölen kelebekler yüzünde bir lokma bile yemek istemiyordum yada bilmiyorum son zamanlara içime oturan güzellik algısı yüzünden de olabilir. İnsanın en çok korktuğu başına gelir ya benimki de o olmuştu ve korktuğun başıma gelmişti elindekinden olmuştum ne hakkım vardı ki ağlayıp sızlanmaya. Kahvaltı yapmadan çıktım nefes almam gerekiyormuş gibi hissediyordum daha önce de ayrılmıştım ama ilk defa bu kadar koymuştu yada ne bilim benim suçum olduğu içindi. Yolda arkadaşlarım arayıp duruyorlardı merak ediyorlardı beni çünkü ilk defa oluyorlardı onlar da şaşkında nasıl toparlamam gerektiğini ne ben ne onlar biliyordu. En sonunda kendimi gaza getirdim ve yazdım sevgilime özür diledim hatta bir sürü senaryo bile kurdum affederse özür mayetinde yemeğe çıkaracaktım tüm detaylarıyla düşünmüştüm o günümüzü taki gelen mesaja kadar Allah'a emanet demişti. Bir kere daha okudum mesajı dışarıdaki hava mı azalıyordu yoksa ben mi kaybetmeyi yaşıyordum umarım hava azalıyordur. Eve nasıl gittim bilmiyorum kendimi yatağa attım annem gelip odayı yokluyordu ama soramıyordu bir şey merak ediyordu ama cevap vermeyeceğimi biliyordu kendimi uykuya bıraktım en sonunda.

Ve işte sabah oldu kapı sesi ile uykudan uyanıklık arasına geçtim sonra kapım açıldı arkadaşlarım gelmişti şaşkın şaşkın bakıyordum.

- Hayırdır öldüm de benim mi haberim yok

- Ya ağzını hayra aç kızım offf

Diye azarladı beni Mine. Yatağıma iyice sindim.

- Aradığınız edaya şu anda ulaşılamıyor lütfen bu hafta bırakın toplasın ve geri gelsin.

- Seni bırakacağımıza gerçekten inanman beni büyüledi ama kalk artık öğlen oldu.

Öykü başımda söylenirken Elif üstümü açtı Saadet ise dolu gözlerle bana bakıyordu.

İşte olanlar bunlar kızlar sayesinde kalkmam ve saçma bir şekilde ayrılığı kaldıramamış geçmişti tüm haftam.