​​​​​​Gece üniversite için İstanbul'a gelecektir ve bunun için hazırlanıyordu. Gece her ne kadar gelmek istemese de okumak istediği için gelmek zorundaydı. Gece memleketi Şırnak'ta babasıyla birlikte yaşıyordu babası geceyi hala üç yaşındaki kızı gibi gördüğü için hala Gece'nin yemeklerine kadar kendisi hazırladı Gece'ye bişey olsa birazcık üzülse hemen hissederdi. Gece'nin üzülmesine engellemek için herşeyi yapabilecek bir babaydı. Gece içinse o hala onun babasıydı küçükken nasılsa hala öyleydi hala Gece'nin babasıydı hala onu koruyan, seven , başına bişey gelmesin diye her şeyi yapan, Gece öl dese ölücek o adamdı Gece'nin ilk aşkıydı. Gece biletini sabah saat ona almıştı, uçuş iki saat olacağı için erkene almıştı uçağını amacı birazda olsa İstanbul'u gezmekti, ama kaybolmaktan korkuyordu.

Gökmen Gece'nin İstanbul'a geleceğini bilmiyordu. Gökmen"in babası Gece'nin geleceğini söylediğin de Gökmen "Gece kim?" diye sorduğunda Gökmen'in babası "Nası hatırlamazsın oğlum Gece'yi Güniz teyzenin kızı Gece" Gökmen Gece'yi o zaman hatırladı "minik mi?" dedi Gökmen'in babası"Evet minik." dedi. Gece Gökmen'in babasını yani Timur amcasını aradı

Gece "Alo, Timur amca ben indim ama nerdesin seni görmüyorum."

Timur "Kızım ben şimdi birini yolluyorum.Benim işim çıktı gelemedim."

Gece "Sorun değil Timur amca. Kaç dakkiya gelir gönderdiğin kişi?"

Timur "On beş dakikaya yanında kızım " dedi

Gece "Tamam Timur amca bekliyorum"dedi

Gökmen o sırada çoktan havalimanına gelmişti Gece'yi yani "Miniğini" ilk görüşte tanımıştı ve ağzından tek bir cümle çıktı "Hâla benim miniğim,hiç değişmemiş."

Gökmen Gece'nin yanına gitti Gökmen'in kendini tanıtmasına izin vermeden "Ay" dedi küçükken dediği gibi Gece'nin de ağzından aynı cümle döküldü ""Hâlâ benim ayım hiç değişmemiş". Gece'nin yanığına bir damla yaş düştü. İkisi birbirlerine baktı uzun uzun onca senin acısını çıkarır gibi baktılar birbirlerine. Sessizliği bozan Gökmen oldu

"Hâlâ benim miniğimsin değil mi?" Gece başıyla onayladı o sırada Gökmen dayanamayıp Geceyi kocaman gövdesine aldı iki kolunun arasın da gece kayboldu resmen ama ne Gece bıraktı ne de Gökmen. En son Gökmen "Hadi artık eve gidelim." dedi ve yola koyuldular.