Ben hâlâ ağlıyordum. Göz yaşlarım durmuyordu. Durduramıyordum. Yapamıyordum. Kumsal uyanmasın diye bağıramıyordum. Beş dakika aralıksız ağladıktan sonra kapı çaldı. Gelen kişi orta yaşlarında doktordu. Hep ayni doktor geliyordu. Yanıma yaklaşmaya başladı. Yatağa oturdu. "İyi misiniz hanfendi" dedi. Kafamı sağ ve sola salladım. "Noldu anlatın ama ilk önce isminizi söylerseniz daha iyi olur" dedi. Sesim titremişti. "Adım Ilgın" dedim. "Tamam Ilgın hanım ne oldu ağlamaklı gördüm sizi" dedi. Sesim artık net duymamaya başlamıştı. "Anlatamam bana özel bir şey bu" demiştim. Oysaki biri olsa da bu olayı ona anlatsam diye bekliyordum. Ama bu olayı elin doktoruna anlatamazdım. Yakın biri olması lazımdı. Boynunda ağlayabileceğim biri olması lazımdı. "Hmm peki anlıyorum ama bir şans verseniz belki yardımcı olabilirim" dedi. Kumsal benim en yakın arkadaşımdı. Ona bile anlatmadan elin doktoruna anlatamazdım. "Hayır lütfen zorlamayın" dedim. "Peki siz bilirsiniz Ilgın hanım" dedi. Sesini çok az duyabiliyordum. Çok derinlerden geliyordu sanki. Doktor tam ayağa kalkarken "bekler misiniz sesinizi çok fazla duyamıyorum belki bir şey olur yanımda durar mısınız" dedim. Bana baktı Giray'ın bana baktığı gibi. "Peki siz nasıl isterseniz" dedi. Yine yatağa oturdu. Yanımda beklemeye başladı. Ben yere bakarken onunda bana baktığını görüyordum. Bir anda kafamı ona çevirip "neden bana sürekli bakıyorsun" dedim. Gözlerini benden ayırdı. Bu sefer ben ona bakmaya başladım. "Hiç kusura bakmayın" dedi. "Tamam ama bir daha olmasın ben nişanlıyım" dedim. Gözleri kısıktı bir anda gözlerini açarak bana baktı. "Nişanlı mı" dedi. Gözgöze geldik. "Evet nişanlı ne var bunda hem sen doktor değil misin neye bu kadar şaşırıyorsun" dedim. "Yok bir şey o adam sizin yakınınız sanmıştım nişanlınız olduğunu bilmiyordum kusura bakmayın" dedi. "Tamam ama bir daha olmasın" dedim. Hâlâ gözgözeydik. Bir anda kapı açıldı. Kafamı kapıya çevirdim. Giray gelmişti. "Senin burda ne işin var lan" dedi. Yüksek sesle konuşmasından dolayı Kumsal uyanacak diye Kumsal'a baktım. Kumsal'ın gözleri açılmaya başladı. "Noluyor abla burda bu kim" dedi doktoru göstererek. "Ablacım sen uyu" dedim. "Abla" bir şey daha diyecekti ama diyemedi. "Neyse peki abla" dedi. Gözlerini kapattı. Ben Giray'a baktım. "Sen salak mısın niye yüksek sesle konuşuyorsun" dedim. Yanıma geldi. "Senin ne sıkıntın var ya çocuk uyuyor görmedin mi" dedim. "Tamam Ilgın uyuyorsa uyuyor bir şey olmaz" dedi. Benle hiç bir zaman böyle konuşmazdı. Onu sinirlendirecek bir şey olması lazımdı. "Sende çık dışarı bir şey konuşacağız biz" dedi. Doktor hemen kapıya yöneldi. Kapıyı kapatıp çıktı. "Yine noluyor Giray ne bu tavırlar" dedim. "Tamam Ilgın böyle davranmayayım daha fazla bağırayım öyle mi onu mu istiyorsun" dedi. Davranışlarından dolayı korkuyordum. Ama bir şey diyemiyordum. Çok fazla bağırıyordu. "Giray" dedim. "Ne var Ilgın ne var" dedi. Doktor geldikten sonra göz yaşlarım durmuştu ama Giray yüzünden yine başlamıştı. "Ilgın tamam bağirmayacağım ama beden yalan söyledin ben sana kaçıncıya bana yalan söyleme demiştim Tamam bu yalanını anlayamadım ama bir dahakine anlayacağım" dedi. Ne yalanından bahsediyordu. Ben ona yalan söylememiştim. Ben ona bu konu hakkında hiç yalan söylememiştim. "Ne yalanı Giray ne yalanı" dedim. "Ilgın bilmiyormuş gibi yapma" dedi. "Giray bende sana soruyorum nerde yalan yapmışım da gerçeği söylemedim" dedim. "Ilgın Aras ile sen bizim aramizın bozulmasını mi istiyorsun" dedi. "Ne alaka Giray ben niye öyle bir şey isteyeyim" dedim. "O zaman niye bana Aras seni boğmaya çalıştı diyorsun" dedi.