“ Korkacaksın!” zaten korkuyordum ses tonu korkutmaya yetmiyormuş gibi birde bağırıyordu ve titrememe engel olamıyordum adım sesleri tekrar duyulduğunda kapı çarpma sesi de hemen arkasından duyuldu bu sefer tutmadım kendimi bağırarak ağlamaya başladım “ ne istiyorsun benden bırak beni gideyim sana yardımım dokunmaz benim bırak beni” bağırıyordum hâlâ sesim kısılana kadar ağladım yardım istiyordum birinin beni buradan kurtarma ihtimaline karşı yalvarıyordum ne kadar süre yalvardığımı ve ne kadar süre ağladığımı bilmiyordum ama elimden gelen sadece buydu sadece bu geliyordu elimden.

Titriyordum aklımdan söylediklerini geçiriyordum ne demek istemişti “Her şey senin o şerefsiz babanın yüzünden“aklımda bir sürü soru varken oda sessizlik içindeydi bu sessizlik daha çok korkmama sebep oluyor ve titremelere engel olamıyordu .Annem, kardeşim, ada nasıl merak etmişlerdir şimdi beni kim bilir polise haber vermişlerdi onlarda beni arıyordu bu biraz da olsa içimi rahatlatıyordu.

Ne istiyordu benden?

Beni nereden tanıyordu?

Babam! Babam ona ne yapmıştı?

Hem babam kaybolmuştu, bu çocuk benden daha çok şey biliyordu öğrenmeliydim neyin ne olduğunu öğrenmeliyim en azıdan babamın yaşadığını biliyordu ölmemişti o zaten bu güne kadar da hiç inanmamıştım onun öldüğüne.

Ve yine o berbat döngüye girdim gözlerim uyku istiyordu direniyordum ama olmuyordu başımı dik tutmak için elimden geleni yaptım ama imkansızdı başım her saniyede bir düşüyor ben tekrardan tutmaya çalışıyordum ama çok geçti artık uykuya teslim olmuştu yine.

Evdeydim salondan kahkaha sesleri geliyordu yavaşça salona doğru yürüdüğümde içeride Anıl, annem, babam oturuyor sohbet ediyordu bu manzarayı görmek için çok uzun süre beklemiştim yanlarına doğru gittiğimde hepsinin yüzünün düştüğünü fark ettim hep birlikte ayağa kalkıp bana doğru yürümeye başladılar korku içinde geriye dogru yürümeye başladım sonrası yok

Gözlerimi açtım her yer hala karanlıktı her gözümü açtığımda bunun bir kâbus olması için dua ediyordum ama gördüğüm rüya asıl kabustu.

Birden bir bağrıştı koptu ne olduğunu anlamak için kafamı sesin geldiği yere doğru kafamı çevirdim görmediğim için sadece dinlemekle yetindim. Anlamaya çalıştım söylenenler uğultuyla geliyordu kulağıma şok içinde dinlemeye devam ettim bulmuşlardı beni, kurtulmuştum mutluluk la kahkaha atarken kapı açıldı gülüşüm solarken adım sesleri bana yaklaştı birden beni biri kucağına aldı kokusu burnuma dolarken bu kokuyu bağırmaya başladım.

“Bırak”, “Bırak beni” çırpınıyordum..

“ kes sesini “ dediğinde içimdeki korku daha da fazlalaşmıştı. Nereye gidiyoruz nereye götürüyordu beni, birden durdu.

Konuşmaya başladı, “Seni uyarmıştım “

Beni yere indirdi yavaş ve sakindi şaşırmıştım karşımdaki kimdi beni korumaya mı çalışıyordu? Yoksa oda beni kaçıranlardan birimiydi. Bilmediğim tanımadığım burada olmamın sebebi olan o adam beni yavaşça arkasına aldı çok yumuşak dokunuyordu ayağım takılıp sendele diğim sırada beni fark etti sanırım belimden tuttu ve kendine çekti kalp atışlarım hızlandı ve kendimi geri çektim.

Karşımızda bir adam konuştu...

“ Yeni oyuncağın güzelmiş “

“ Kes sesini Or....bu çocuğu “

Yeni oyuncağı mı ne demekti şimdi bu ben onun oyuncağı falan değilim kimsenin oyuncağı falan olmayacaktım.

Kimdi bu ne istiyordu yardım istemelimiyim ya daha da tehlikeye girersem.

Bir anda önümde duran beni kaçıran arkasından bir şey çıkardı silahtı sanki, iki silah tetiği sesi fark ettim. Birden patlama sesi duydum ve çığlık attım çok korktum ağlamaya başlamıştım çoktan, dizlerimin üstüne çökmüş bağırarak ağlıyordum. Parkenin seslerinden birinin yıkıldığını fark ettim, bağırışlarım daha da fazlalaşmıştı kim ölmüştü bana ne olacaktı şimdi ne yapmalıydım ellerimde ki iplerden ne kadar kurtulmaya çalışsam da yapamadım kurtulamadım iplerden ne bu iplerden nede buradan kurtulamayacaktım .

Başım yerde bedenim yan yatmış bir şekilde bağırarak ağlıyordum ne olmuştu şimdi ne olacaktı yoksa o ölmüş müydü eğer o öldüyse ben ne olacaktım babamla olan gerçeği nasıl öğrenecektim, içimdeki korku daha da güçlenirken sesim çıkmadan ağlamaya devam ediyordum.

Adım sesleri duydum ve sustum gözlerim kapalı, ellerim bağlı ağlamaya devam ettim artık çok geçti sanırım ölecektim ve bu korku bedenimi ele geçirirken bu safer bağırarak almaya devam ettim “ bırakın beni yemin ederim ben hiç bir şey bilmiyorum”.

Tekrardan aynı koku o beni kaçıran adamın kokusu artık ölecektim emindim bu sefer daha yüksek sesle ağlamaya başladım ölüm korkusu bedenimi çoktan sarmıştı. Yanıma yaklaştı ellerimi çözdü ellerim korkudan titriyordu...

Ondan

Ne diyorsun lan sen ne demek o piç buraya geliyor.”

Gitmeliydik buradan onu durdurmak için uğraşmayacaktım değmezdi, zamanımı boşuna harcamış olurdum.

“siz çıkın diğer eve gidin ben kızı alıp geliyorum “ dedim. Cenk bana itaat eder gibi başını salladı. Cenk benim çocukluk arkadaşımdı ne zaman yardıma ihtiyacım olsa yardım ederdi etmek zorundaydı itin götünü çok kurtardım hele bir etmesin

Onun kaldığı odaya doğru ilerledim odanın kapısını acar açmaz kahkaha sesini duydum bir an önce onu buradan çıkarmalıydım. Elimde olmayan sebepler yüzünden genç bir kızı kaçırmıştım ama biri benden alınanların bedelini ödemeliydi ve o bedeli Lina ödeyecekti. İntikamımı alacaktım.

Odaya girer girmez onu kucağıma alıp kapıya doğru yürüdüm.

Lina’yı zarar görmemesi için yere indirdim ondan alacağım bir intikam vardı ve bu başka biri tarafından alınmamalıydı arkama aldım.

Piç Ayhan konuştu sakallarını sıvayarak

“Yeni oyuncağın güzelmiş “

“Kes sesini or....bu çocuğu”

Silahımı çıkardım tetiği çektim oda benimle aynı anda silahını çıkartıp tetiği çekti ben Ondan daha önce davranıp silahı ateşledim Lina’nın bağrışları kulağımı çınlatıyordu dizlerinin üstüne çöktü merdivenlere oturdum o karşımdaki piç yere yıkılırken sadece bekledim , Lina bağırarak ağlıyordu sadece oturup bekledim onun haykırışlarını dinledim suçsuz gibiydi ama ona güvenmem için hiç bir sebebim yoktu babasını koruyordu ayağa kalkıp yanına doğru ilerledim ellerini çözdüm gözlerini çözemezdim beni görmemeliydi .

Kucağıma aldım tekrardan merdivenlerden inip arabaya doğru ilerledim hiç bir şey demiyordu kurtulmaya çalışmıyordu çok korktuğu belliydi arabanın arka koltuğuna koydum ve arabayı çalıştırmak için ön koltuğa geçtim, yol boyu ağlamıştı gözlerini açmadı korkuyordu çok korktuğu belliydi benim de yapmak istediğim aslında tamamen buydu ona korkunun bütün hallerini yaşatıp bildiklerini öğrenmeliydim .

Ertesi sabah

Gözlerimi açtığımda gözlerimin bağlı olmadığını fark ettim ellerimle gözlerimi ovaladım çok güzel bir uyku çekmiştim, dün gece en son arabaya bindiğimi hatırlıyorum sonrası yine yok bende ne kadardır buradaydım ben camın önünde biri vardı o muydu acaba ne önemi vardı beni buraya zorla getirmişti.

“ Kimsin lan sen “ üzerine atlayıp ona vurmaya başladım kız gibi çığlık atıyordu resmen kısa süreli bir boğuşmanın ardından beni sırtından tek hamlede indirdi

Kıvırcık saçlı ,sakallı

“Günaydın yenge, o kadar sert vurmasaydın iyiydi ya “ dedi eliyle başını ovalamaya başladı ne yengemi ne yengesi ya

“ ne yengesi lan ne diyorsun, sen niye kaçırdın beni ne istiyorsun benden “ dedim yine üstüne yürüdüm tabi

“Sakin ol yenge yengem olduğunu sanmıştım “ dedi

“Ne istiyorsunuz benden lan niye getirdin beni buraya “

“Sakin ol yenge benden sana zarar gelmez ve seni ben kaçırmadım”

“Bana yenge demeyi kes , kim kaçırdı o zaman beni ”

Kıvırcık saçlı olan çocuk sakince odadan çıktı cebinden çıkardığı anahtarla kapıyı açtı çıktı kapının kilitlendiği sesini duyup kapıya vurmaya başladım

“Çıkartın lan beni buradan kimsiniz siz? ne istiyorsunuz benden?

Kapının açılma sesini duyup kapıdan uzaklaştım karışma iri yapılı takım elbiseli bir adam çıktı ellerimden tutup yüzümü kapıya yasaldı bağırmaya başladım

“ Bırak beni lan, şerefsiz niye kaçırdın beni ne istiyorsun benden benim hiç bir bildiğim yok bırak beni “

“ ben sandığın kişi değilim canını acıttıysam üzgünüm” dedi. Ellerimi bağlamaya başladı, gözlerimi bağlamaya başladığında,

“benden ne istiyorsunuz?” diye sordum

“Bu sorunuza cevap veremem küçük hanım “ dedi ve yavaşça beni ittirdi merdivenlere geldiğimizi hatırlattı yavaşça inerken merdivene takıldım ufak çığlık attım birinin kucağına düştüm onun konusu geldi burnuma sinirlenmiştim ne istiyorlardı benden sinirle ittim ve inmeye çalıştım ama ellerim bağlı olduğu için çok zor oluyordu. Beni merdivenlerden indirdi gözlerim bağlı olduğu için inmemiz uzun sürmüştü hiçbir şey görmüyordum ve bu beni daha da çok korkutuyordu bir anda durdu ve kapı sesi geldi ve içeri girdi beni bir sandalyenin üstüne bıraktı.

Ve konuştu

“Nerde o şerefsiz baban biliyor musun? “ Sakin konuşmuştu

“Bil-bilmiyorum “ sesim titremişti korktuğumu bu kadar belli edemezdim

“Bilmiyorsun demek? “Dedi ve gülüşü geldi kulağıma

“Benim babam kaybol-“dememe kalmadan

“Kaybolmadı kaçtı “

Aklımda bir sürü şey dolanırken ne cevap vereceğimi bilmiyordum, susuyordum ama konuşmam gerekiyordu öğrenmem gerekiyordu babam hakkında çok şey biliyordu ve ben bunu öğrenmeliydim .

“Ne diyorsun sen ya?” sinirli bir şekilde nefes alıp verdi

“Baban şerefsiz adamın teki anladın mı beni?” Dedi soru sorar bir tavırla.

Gözlerim çoktan dolmuştu ağlamak istiyorum fakat mantıklı bir sebep bulamıyordum ne! Babam gerçekten kaybolmamış kaçmış mıydı hayır babam bunu bize bana, anneme, doğmamış çocuğuna yapmazdı asla yapmaz?

“ Sana neden inanayım? “

“Başka bir şansın yok “ dedi ukala bir tavırla. Bu tavırları beni daha çok sinir ediyordu, ona olan nefretim daha çok kabarıyordu kimdi bu ya ve bana böyle konuşma hakkını ona kim veriyordu .

Bağırmaya başladım nedenini bilmiyorum ama bağırıyordum, babamın kaçma ihtimalini düşündükçe içim parçalanıyordu deli gibi ağlıyordum benim babam kaçmadı benim babam kayboldu sadece kayboldu benim baba ama böyle iftira atmaya hakkı yoktu, ne kadar süre ağladığımı bilmiyorum ama en son nefesim kesilmek üzereydi, bir ara gözlerim bağlıyken nefesimin kesildiğini ve gözlerimin kapandığını hissettim en son şey sandalyenin yere düştüğü ve canımın bile yanmamasıydı.