"ya ne yapacağız şimdi?" Selinin korku dolu sesi kulağıma dolduğunda çoktan kararımı vermiştim. "Ben gidip yardım çağırıcam." Birden bütün gözler üzerime dönmüştü. "Ne diyosun sen?" Diyen burağın sesi endişeliydi. "Dorukla biz gideriz kadın başına sen gitme." Doruk hemen itiraz etmişti. "Ben gitmem valla, hem hava soğuk hem karanlık." Burak ona mala bakar gibi bakıp yüzünü buruşturdu. "Oğlum erkeksin sen erkek. Kimseden utanmıyosan şu kızdan utan." Diyerek eliyle beni işaret etmişti. "Korkak."

"Banane abicim." Dedi Doruk omuz silkerek. "Göt korkusu bu." Onların daha fazla tartışmasını istemediğim için araya girdim. "Yeter ben gidicem dedim bitti. Hemen gelirim. Birşey olmaz. Siz arabada bekleyin." Burak bana bakmayı sürdürsede kararlı bakışlarımı görünce pes etmişti. "Tamam kendine dikkat et." Başımı sallayıp arkamı döndüm ve ormana doğru ilerlemeye başladım.

Hava karanlıktı, ve kış ayında olduğumuz için epeyce soğuktu. Ellerimi montunun cebine soktum ve sakin adımlarla ilerlemeye başladım. Bir yandan da "kimse yok mu!" Diye bağrıyordum. Ama ortalıkta kimse görünmüyordu. Ayrıca insanlar bu saatte ormanda ne yapsınlar. "Arabada bozulacak zamanı buldu. Hem nereden çıktı bu tatil keşke evde kalsaydık." İçten içe korkmaya başlıyordum. Bastığım yapraklar hışırtı yapınca korkuyla etrafıma baktım ama kimse yoktu. "Öyle cesartele ortaya atıldım ben giderim diye ama keşke Burak gitseydi. Korkmayada başlıyorum."

Bir silah sesi duymamla adımlarım anında bıçak gibi kesildi. Ağzımdan bir çığlık kaçmasıyla anında elimle ağzımı kapattım.Olduğum yerde kalıp korkak gözlerle etrafıma baktığımda buradan daha önce geçtiğimi fark ettim. "Bu neydi şimdi?"

"Ayrıca ben buradan daha önce geçmemişmiydim." Yutkunduğumda hızlı atan kalbim bir kez daha tekledi. Çünkü şu anda adım sesi duyuyordum.