"Bu son, bir daha gidersem..." Dediğimde babamın ne diyeceğimi bekliyor gibi bakmasından kaynaklı, sözüme rahatça devam edebilirdim. Elimdeki tehdidi saçmalaştırarak "bir daha gidersem ben, ben değilim." Dedim ve babamın anlamaz ifadesine karşın, sağ elimi havada sallayarak "neyse boş ver, para üstü benim!" Dedim ve tempolu adımlarla dışarı çıktım parayı İnci kumaş pantolonun cebine sıkıştırdıktan sonra ​​​​​yürümeye devam ediyorken omzumun delinecek gibi acıması ile bana çarpan ve aynı zamanda kitapları yere düşen kıza öylece boş boş bakıyordum.

"Ben, çok özür dilerim. Canınız acıdı mı? Ah! Ne kadar aptalım!"dedi ve bana bakmaya başladı kızın yerdeki küçük su birikintisinin yanına düşmüş olan kitaplarına bakarak

"Yok sorun değil "iyiyim ben, ama kitapların ıslanacak onları almalıyız."dedim yere eğiliyorken. O da benimle aynı zamanda eleyerek kitaplarını toplamaya başladım şu dizilerdeki klasik sahne yaşıyorduk, hani kitaplar toplanıyorken oğlan kız neyine değer ve yarım saat bakışırlar. Aklıma gelince gülmeme engel olarak kitapları toplamaya devam ettim. İkimizin de işi bitince yerden doğrulduk ve ona kitaplarını uzattım.

"Az önce şu klasik sahneyi yaşadık." Dedi ve kahkaha atmaya başladı sokakta ilk kez gördüğüm bir insana bu kadar samimiyet kuramazdım, en azından kahkahalar atarak gülemezdim. Kız birden ciddileşerek "teşekkür ederim tekrar özür dilerim."dedi

"Önemi yok." Dedim hafif tebessüm ederek.

"Sen nerede oturuyorsun?"diye bir soru yöneltti cevaplamakta tereddüt edip bekleyince kız da bunun farkında olmuş olacak ki "ben burada oturuyorum." Dedi bahçe kapısının önünde durduğum evi göstererek. Ben de sorun olacağını düşünmeden kızın evinin 5 ev arkasındaki kendi evimi göstererek "ben de şurada oturuyorum."dedim kız onaylar anlamda başını sallayıp "yakınmışız."dedi ve ekledi "ben seni daha önce hiç burada görmedim."dedi.

"Ben de seni görmedim."

"Evleriniz yakın olduğuna göre görüşürüz artık." Dedi ve göz kırptı.

Aslında dürüst olmak gerekirse arkadaşım manasında bana bu kadar sevecen ve nazik davranan birisi olmamıştı gerçi bana arkadaşım manasında kafa ve sert davranan biri de olmamıştı çünkü benim arkadaşım olmamıştır üniversitede olmama rağmen. Belki de bu sevimli, mavi gözlü ve kıvırcık saçlı kız benim arkadaşım olabilirdi, belki de hep iyi anlaşırdık.

Kızın sözleri üzerine yine kendi düşüncelerime daldığım için kızla konuşmayı unutmuştum. Kız iri, mavi gözlerini bana doğru açarak Şirince bakmaya başladı.

"Tabii ki Görüşürüz."dedim gülümseyerek.

"Bu arada benim adım Beril."

"Benim de Pınar, çok memnun oldum."

"Ben de öyle"dede 32 diş sırıtarak. Sevimli bir tavır takınarak "müsaade edersen artık evime gitmek istiyorum."

"Ah! Tabii ki." Dedim ve güldüm.

Birbirimize el sallayarak uzaklaştık o bahçe kapısından evine girdi ben size markete gitmek üzere yoluma devam ettim.

Markette işlerimi bitirip geri döndüm eve girdiğimde misafirlerin geldiğini bahçede muhabbet eden birkaç kişiden anlamıştım. Babam elindeki tabağı barbeküde pişmiş olan etlerden aldı ve arkadaşı ile içeri geçti başşeklerle hiç yüz göz olmadan içeri kaçtım.

Annemin kadın arkadaşlarıyla sıkı bir dedikodu içerisinde olduğunu görüp kafamı babama çevirdim o tanıdık itici sıfatı gördüm ve donmuş ifademle babama bir de ona baktım.

Bu adamın evimin içinde ve oturma odasında ne işi vardı? Sevgili ebeveynim yeni komşularımızı yemeğe çağırmış.

Babamın beni sonunda fark etmesine şükür ederek saçma sapan el hareketleri ve kafa hareketlerimle elimdeki bira poşetlerini işaret ettim.

"İçeri götür Pınar."dedi babam.

" ​​​​Tamam, ben odamdayım." Dedim ve koşar adım poşetleri mutfağa bırakıp üst kattaki odama çıktım kapıyı kilitleyerek en sevdiğim pembe kareli pijama altını ve beyaz tişörtümü giydim.

Aşağıda gördüğüm insanların hiçbirini tanımıyordum ve bana nasıl bakacakları da umurumda değil açıkçası, aşağı gidip güzelce kendime Koca bir bardak meyve suyu alıp odama geri dönecektim. Koridora çıkıp merdivenlerden aşağı indim oturma odasına sağ köşesinde duran, içeceklerin üzerinde durduğum masaya ilerlemeye başladım sıra annemin bana dışarıya çıkmam gerektiğini anlatan ülkücü gözleriyle karşılaştım ne yani fark edilmek için illa pijama mı giymem gerekiyordu benim?

Annemin saçma bakışlarıyla baş başa bırakarak elimde büyük bir bardak alıp şeftali suyundan bardağımı doldurmaya başladım çevremden gelen tanıdık bir sesle kafamız sağa çevirdim.

"Adın da pınarmış."dedi "ş" harfini uzatarak. O meymenetsiz suratını tekmeleme isteğiyle dolup taşarken boş boş yüzüne baktığında elimde hissettiğim ıslaklıkla bardağın dışına da doldurduğumu fark edip kutuyu kenara bıraktım ve masanın köşelerinde duran peçete yığından bir miktar alıp ıslak kekin üzerine bıraktım.

"Ne var? Ne istiyorsun benden? Gerçeğim kelimeye başladım öylece yüzüme bakıp cevap vermemesi beni daha da sinirlendiriyordu kendini beğenmiş tavrını da bu davranışını üzerine eklediğinde sinirden kuduruyordum ters bakışlarımı onun gözleriyle buluşturuyorken o beni kolumdan sürükleyerek bahçeye çıkardı.

"Sen kendini ne zannediyorsun? Kime vardığının farkında mısın?"tehdit edercesine.

"Değilim ve şunu bil ki kim olduğun zerre kadar umurumda değil!"diyerek bağırdım ve karşımda göz lerini kırpmadan durduğunu fark edince benden bu tepkiyi beklemediğini anlamıştım ve ben de kendimden bu tepkiyi beklemezdim fakat sinirlendirme konusunda üstüne yoktu.

Babamın sesinden "Uğur!" Diye bir nida durunca karşındaki meymenetsizin "buyurun Ali bey?" Demesi ile isminin Uğur olduğunu anladım. Babam ona beni göstererek "umarım bir sorun yoktur." Dedi, Mert de kaşlarını kaldırarak "biz aramızda hallettik. Sahi babam size yemeğe davet etmek istiyor, akşam yemek yiyelim ailecek." Dedi.

Ailecek kelimesinin üzerine bastırarak söylemişti. Uğur'a göz devirdikten sonra babama döndüm. "Baba, ben odamdayım." Deyip uğur'un yanından geçerken "adın uğur'muş." Dedim onu taklit ederek.

Merdivenleri çıkarken sinirden kıpkırmızı olmuş bir şekilde bira bardağını kafasına dikmiş bana bakıyordu böyle kızartırlar adamı! Hiç umursamayarak odama çıktım

***

Odamda yatağımın üzerinde bir sağa bir sola yuvarlanıyorken, annemin neredeyse Çığlık düzeyindeki sesiyle olduğum yerde oturur pozisyona geldim ve aşağı kata kulak verdim.

"Pınar!"diye bağıran anneme cevap vermeyerek onu deli edebileceğimi bildiğim için hiç oralı olmadan beklemeye başladım. Birazdan kapıyı kırarak içeri girerdi. Beni yanıtlayarak kapıyı çalmadan tek adımda odanın ortasına geldi.

"Sen beni deli etmeye mi çalışıyorsun?" Dediğinde yine cevap vermeyerek suratına bakmaya başladım. " Cevabını bildiğim soruyu neden diye soruyorsam...?" Diye kendi kendine geveleyince, buraya geliş sebebimden fazlaca sattığını anlaması uzun sürmemişti.

"Yemeğe davet edildik bilmem farkında mısın ama sen de geliyorsun!" Dediğinde gitmek istemediğimi bildiğinden adım kadar emindim.

"Anne gitmek istemediğimi biliyorsun." Dedim ve gözlerinin içine bakmaya başladım belki acır ve götürmek istemez beni evde bırakırdı bu teyzemin üzerine çiçek dikerek " ailecek oraya gidilecek, şimdi hazırlanıyorsun." Dedi ve kapıyı hızla kapatarak odamdan çıktı. "Of!" Diye bağırıp ellerimi yatağa vurarak oturduğum yerden kalktım ve hazırlanmaya başladım.

Bir de annemin giydiği kıyafete gözlerim açık bir şekilde baka kalmışım babam da kesinlikle takım giymiştir yani ne gerek var bu kadar martavala, kraliyet yemeğini gitmiyorduk sonuçta ya. Bunun farkında olan sadece bendim sanırım. Farkında olduğumu gösterip pijamalarımla gidecektim. Evet, aynen öyle yapacaktım madem zorla götürülüyorum, ne giyeceğime de karışamazlardı. Siyah pijama altının üzerine siyah üzerine de beyaz büyük harflerle Rock yazılmış tişörtümü üzerime alarak ve saçlarımı ev topuzu olarak adlandırdığım sıradan topuzdan yapıp aşağı koşarak indim. Annem, babamın kravatını düzeltiyorken beni karşısında görünce babamın kravatını çok sıkmış olacak ki adamcağız öksürmeye başladı, yazık!

"Kızım bu halin ne senin?"diye sordular bir tonda üzerime gelmeye başlayınca "hazırlandım." Diyerek sırıtmaya başladım. "Hazırlandın mı? Kızım sen şaka mısın? Az önceki halinle bile daha hazırdın." Dedi ve ben azarlamaya başladı.

Devam edicek...

Bölümü beğendiniz miiii uğraştım değdiiii

​​​​​

​​​​​​