Uzun süren yolculuk sonrası ordaydım. ​​Adana otobüs otogarı.

Memleketim Adana'ya uzun zamandır gelmiyordum. Eğitimimi önce Ankara sonra da Boluda sürdürmüştüm. Haliyle çalıştığım yer de Bolu'ydu.

Adım Derin. İçimdeki yaralar fazla derindir. Ama sesimi çıkarmam. Sesimi çıkardığım zamanlar değişen hiçbir şey olmadı çünkü.

Beyaz Tofaş araba önümde durdu. Arabada erkek kuzenim Suat vardı. Tek gelmişti.

Suat arabadan indi ve valizleri kısa bir bakış attı.

"Sadece aptal bir mesele için bu kadar valizle gelmene gerek var mıydı gerçekten?"

"Önemli olduğunu söylediniz. Bende birkaç gün kalacağımı düşündüm ve yıllık izin almak zorunda kaldım."

Sinirli bir iç çekti. Şu gerginliği birkaç aptal valiz ise eğer psikolojik destek almalıydı. Çünkü bu kadar çabuk sinirlenmesi insanlardan önce kendisine zarar verirdi.

Valizleri yerleştirdiğinde arabaya bindim. Saat gece yarısını geçmek üzereydi. Araba ile karanlık sokaklarda ilerliyorduk.

"Bu kadar önemli olan ne?"

"Beni evlendirmeyi düşünüyorlar."

"Ee ne güzel. Mutlu bir yuvan olacak."

İç çekti. Sinirinin valizlere değil de bu olaya olduğunu anlamış oldum.

"Ben evlenmek istemiyorum."

Suat fazla ergen biriydi. Babamın benimle Ankara'da yaşadığı dönemde bizle yaşıyordu. O zamanlar Ankara'nın tüm kötülüklerini kendine çekti. O günden sonra ihanete de uğradı babasından nefret de gördü. Şimdi de istemediği biriyle evlenmek yuva kurmak zorunda bırakılmıştı.

"Yapabileceğin bir şey yok. Bu ailenin isteği."

Arabayı tenha bir yolda durdurdu.

"Seni tanımadığın biriyle evlendirmek isteseler kabul eder misin?"

"Hayır."

"O zaman benim de kabul etmemi bekleme."

Arabayı çalıştırdı ve tenha yolda sürmeye devam etti.

"Ayrıca seni de evlendirmeyi düşünüyorlar. Sende buna kendini hazırla."

"Ne saçmalıyorsun sen? Babam beni evlendirmez."

Evlendirirdi. Beni satacak zengin bir adam bulduğu an bunu yapardı. Ama inkar etmeyi tercih ettim. Kabullenmek yerine inkar etmek bu düşünceleri biraz olsun uzaklaştırırdı belki.

"Sana yalan söyleyecek değilim. Seni buraya çağırma sebebim de bu. Benim düğünüm olduğu gece seni başkasıyla nişanlayacaklar."

Sessiz kaldım. Kabul etmediğim sürece yapamayacaklarını düşünsem de yaparlardı.

"N-ne yapacağız yani?"

"Bir planım var. Ama kabul etmeyeceğine eminim."

Gözümden akmaya başlayan yaşları elimin tersiyle sildim ve ona baktım.

"Planın ne?"

"Düğünümün olacağı gece beraber kaçacağız."

(...)

Bölüm Sonu.