Esmerimiz Kevser Çınar

Düğün hazırlıklarını es geçiyorum. Üzerimde gelinlikleyim ve bir araba yolculuğundayım. Hedefimiz Bolu'ydu.

Telefonum çaldı. Arayan Baran'dı. Telefonu açacağım sırada Suat bana baktı.

"Açma."

"Neden?"

"Senin telefonu açacağını bildiğin için onun telefonundan arıyor olabilirler. Baran bizle başka bir telefondan iletişim kuracak."

Kafa salladım. Yolculuk sessiz geçti.

"Suat."

"Efendim."

"Ben şimdi evlenmeden çocuk sahibi oldum ya. Bu bir çocuğa zarar verdiğim anlamına gelir mi?"

"Daha hamile olduğun belli bile değil."

"Sonuçta hamile kalacağım."

"Bebek ile ilgilenmediğin zaman zarar vermiş olursun. Hem ilgilenmemen için ortada hiçbir sebep yok."

Kafa salladım. Ve gözlerimi kapatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım.

(...)

Haftalar sonra

Ev hayatımız kurulu hale gelmişti bile. Ben anaokulunda çalışmaya gidiyordum. O da çalışıyordu. Aynı saatte eve gelip yemek yiyorduk.

Hamileydim ve Suat'ın dediği gibi de herşey normale dönmüş gibi görünüyordu. Sakinlemişlerdi ve bunu normal karşılamaya başlamışlardı.

Bir gün anaokuluna gitmek için dışarı çıktım. Ağzıma kapatılan bir bez ile bilincimin kapandığını hissettim.

(...)

Bölüm Sonu.