Bölüm öncesi son bir konuşma yapmak istiyorum. Aslında bu kurgunun ne kadar berbat bir durumda olduğunun farkındayım.

Tamamlanmış gibi görünse de biliyorum çok fazla eksiği var. Ama bu eksiklerden sadece birini eklemeye karar verdim. O da bu bölüm oldu.

Haftalar hatta aylar sonra bu kurgunun kapağını tekrar açıyor olmak garip hissettiriyor. Daha fazla güzel ve yeni kurgularla sizlerle tekrar buluşacağıma söz veriyorum ve daha fazla uzatmadan sizi son bölüme yönlendiriyorum.

(...)

Hepimiz beraberdik. Suat'ın ailesi ve benim yeni ailem. Babam sandığım adam Ferhat abi bana mahçup bakıyordu. Kucağımda ki kızım ile beraber ona yaptığı hatayı tekrar tekrar hatırlattığımı hissediyordum.

Sedef sessizdi. Kucağımda babaannesi Canan hanıma yani eski yengeme bakıyordu. Canan hanımın yanında oturan eski amcam Hayri amcaya bakmamaya çalışıyordu.

Eda yanımdaydı. Kucağında Bora oturuyordu. Tabi Bora'nın dikkati babasındaydı.

"Bunlar bizim torunlarımız mı oluyor şimdi?"

Hasta halde yatan babam Hayri amcaya fazlasıyla kin tutmuştu. Haklıydı da. Çocuklara düşman gözüyle bakıyordu resmen.

Canan hanım yani yengem Sedef'e yürüdü. Benden ve Suat'dan onay aldıktan sonra Sedef'i kucağına aldı.

"Derin. Bu güzel kız aynı senin annene benziyor."

Kaderi benzemesin lütfen.

Suat'ın bana baktığını fark ettiğimde gülümsedim.

Sedef Canan hanımın boynuna sokuldu. Babasında bulduğu güvenli yeri başka birinde daha bulmuştu. Bu yüzden yeterince huzurluydu.

"Abartma Canan. Hiç de benzemiyor ona."

Babam sinirli bakışlarını Hayri amcaya attı. Eski babam Ferhat gibi tepkisiz kalmıyor olması içime huzur dolduruyordu.

Canan hanım bakışlarını Bora'ya çevirdi. Elini ona doğru uzattı. Bora da anlamaz gözlerle baktı tabi. Baran Bora'ya doğru eğildi.

"Babaanne o oğlum. Kucağına alsın mı seni?"

Bora kısa bir gülümsemeden sonra annesine daha sıkı sarıldı. Yapışkan çocuktu işte.

"Hayri. Bence yaşananlardan sonra özür dilemeliyiz."

Hayri amca keyfini bozdu. Homurdanarak ayağa kalktı ve oğullarına yürüdü.

"Yaşanan onca şeyden sonra ikinizin de güzel hayatlar sürdürdüğünü görüyorum. Yani bana rağmen."

Eski babam Ferhat'a baktı. Boğazını temizledi ve iki oğlunu kendine çekti.

"Yaşattıklarımızdan dolayı özür dilesek de bu düzelmeyecek."

"Hayri!"

"Tamam hanım tamam. Neyse yaşattıklarımız için özür dileriz."

Eski babam Ferhat ile aynı anda bu cümleyi tekrar ettiler. Yaşananlardan sonra herşeyin tatlıya bağlanması geçmişi değiştirmemişti tabii. Ama eskisi gibi aile olmak bize iyi gelecek tek şeydi.

Hayri amca kollarını Bora'ya uzattı. Eda Baran'dan onay aldıktan sonra Bora'yı verdi.

"Ne tonton yanakları varmış bu oğlanın ha? Rahmetli babam da böyleydi değil mi Ferhat?"

Eski babam Ferhat kafa salladı. Bora dedesinin kucağında iki yana sallandı ve kıkırdadı.

Omzumda bir kol hissettiğimde bu kişinin Suat olduğunu anladım. Beni göğsüne bastırdı ve gülümsedi.

"O kadar yaşanandan sonra mutlu bir sona varmış olmak ne güzel hissettiriyor değil mi?"

"Aynen öyle."

"Yine olsa yine bu hayatı yaşamayı seçerim."

"Bende öyle."

Bir süre oda içerisine göz attım ve hızlıca dudaklarına bir öpücük kondurdum.

İşte şimdi tamamlandığımı hissediyordum.

(...)

Dediğim gibi yeni çalışmalarda görüşmek üzere.

Sevgilerimle Efe Koç.