"Ne yapıyorsun lan sen?"

Amcam Suat'ı hızla geri çekti.

"Sevgilimi öpüyorum."

Amcam sinirden kaskatı kesilmişti.

"Bu haltları Kevser ile evlenmemek için yaptığını biliyorum. Er yada geç Kevser ile evleneceksin. Derin hamile kalsa bile Kevser ile evleneceksin."

Amcamın son söylediği ile babama döndüm. Yine sesini çıkarmadı.

Amcam Suat ile beraber gittiğinde babama döndüm.

"Aile senin için çok önemli ya hani. Kendi kızına burda laf ediyorlar sen sesini çıkarmıyorsun bile."

Babam boynumu kavradı.

"Sende gidip başkasına seni öpsün diye cilve yapıyorsun. Burda olmayan namusuna laf edilmesine sesini çıkarmamalısın."

Geri çekildim.

"İnşallah bulduğun o adam senin gibi biri değildir. Eğer öyle biriyse düğün gecesi intihar ederim."

"Buna cesaret edebilir misin?"

"Annem yaptıysa bende yaparım."

Evet annem intihar etmişti. Babam ile evlenmeyi asla istememişti. Düğün gecesi intihar etmişti. O zaman da bana hamileymiş. Beni kurtardılar ama annem çoktan ölmüştü.

Kızların da annelerinin kaderlerini yaşayacağı söylenir. Umarım kaderim annem gibi olmaz.

Dışarı yürüdüm. Bu kadar dolu kafa ile yapılacak başka bir şey yoktu.

Dışarda duran Baran'a baktım. Ben geldim geleli bozuk olan Tofaş arabayı tamir etmeye çalışıyordu.

"Canın fazla sıkkın sanki?"

Nasıl gördün lan beni?

"Beni ne ara fark ettin?"

"O kadar yavaş yürüyorsun ki anlamamak elde değil. Abim olsaydı hızlı ve sinirli yürürdü."

Arabanın önünde duran kütüğe oturdum.

"Bu evlilik düşüncesi ne saçma. Evleneceğim adamı tanımıyorum bile."

Baran İngiliz anahtarını yerden aldı ve kafasını işinden kaldırmadan konuşmaya başladı.

"Koray Çınar. Bir kazada felç kalan Hasan Çınar'ın oğlu. Zengin piçin teki. 28 yaşındaydı sanırım."

"Beni nerde görmüş?"

"Amcam fotoğrafını yollamış sanırım ona. O da bir akşam geldi. Ama konağı görmen lazım. Neriman abla gün boyu ordan oraya koşturdu. Bir taraftan da halam ve annem."

Güldü.

"Atla o aptal detayları. Akşam yemeğinde ne oldu."

Ciddiyete döndü ve konuşmaya devam etti.

"Halam ve annem seni öyle güzel anlattı ki. Dedim bu kız Derin miymiş gerçekten?"

Yüzüne sıçrayan siyah yağ ile gözlerini yumdu.

"Siktir gözüm!"

"Baran? İyi misin?"

Havlu alıp yüzünü temizlemesine yardım ettim. İşine geri döndü.

"Her neyse. Ne diyordum ben. Ha işte seni anlattılar. Bu zengin piçi de seni beğendi. Tamam evleneceğim onunla dedi. Babamla amcam da onayladı."

"Para istemediler mi?"

"İstediler. Üstüne üstlük düğün ve kıyafet masraflarını da o karşılayacakmış."

Ayağa kalktım.

"Benim ne yapıp edip o adamı benimle evlenmemesi için ikna etmem lazım."

Arabanın kaputunu sertçe kapattı.

"İşin zor. Veren memnun alan memnun."

Yavaşça eve yürüdüm. Edindiğim bilgiler yeterliydi. Planım da basitti.

Umarım bir sorun çıkmaz. Bari bu sefer her şey güzel gitsin.

(...)

Bölüm Sonu.