"Ne yaptınız ne ettiniz o çocuğu rezil ettiniz. Ne yaptınız çabuk söyleyin."

Suat, Baran ve ben odada sorguya çekilmiştik. Babam ve amcam tarafından. Pardon babam tarafından değil. Sadece amcam tarafından.

"Biz bir şey yapmadık. Kahve ona acı gelmiş demekki."

"Lan Suat. Ona acı gelen sana niye acı gelmiyor?"

"Ben Adanalı'yım ya baba."

"O adam hayatını Adana'da geçirmiş. Sence dayanamaz mı acıya?"

Ayağa kalktım.

"İstediğinizi yaptınız. Onunla sözlediniz beni. Daha neyi kurcalıyorsunuz?"

"Bir daha aynı şey tekrarlanmasın diye."

Suat ve Baran kapıya yöneldi. Bende onların peşinden ilerledim.

"Bir daha aynı şey tekrarlanmaz. Ama sizde bu isteğinizden vaz geçin. Kendinizden çok bize zarar veriyorsunuz."

"İşimize karışma yeter Suat. Biz size en uygun olarak bunu gördük. Size de bunu kabul etmek düşer."

Odadan çıktık. Baran telefondan kafasını kaldırdı.

"Abi."

Telefon ekranını Suat'a gösterdi.

"Alışverişe gidecekmişsin."

"O zaman sende geliyorsun benimle."

İkisinin arasına geldim.

"Ben ne olacağım?"

"Sende sözlün ile alışverişe gidecekmişsin."

Suat sinirle iç çekti.

"Sen Derin ile git Baran."

"Abi bende seninle gelmek zorundaymışım. Alınacak çok şey varmış ve iki arabayla gitmeliymişiz."

Suat sinirle dışarı yürüdü.

"Ulan evlensen ayrı dert evlenmesen ayrı dert."

Kıkırdadım. Gülümsemem anında soldu. O aptal goblin ile baş başa vakit geçirmek zorunda kalacaktım.

(...)

Bölüm Sonu.