Araba evin önünde durduğunda adım gibi bir nefes verdim. Gelmişti zengin piçi goblin.

Yavaşça dışarı yürüdüm. Goblin arabadan indi ve yanına yürüdü.

"Merhaba güzelim."

"Merhaba."

Bir süre eve doğru baktı. Sonra bakışları tekrar bana döndü.

"Baş başayız sanırım."

Arabaya yöneldim.

"Bu senin için sorun mu?"

Arabanın kapısını benim için açtı ve bende arabaya bindim.

"Hayır sorun değil. Hani normalde hep çevremizde birileri olurdu."

Arabanın kapısını kapattığında fısıldadım.

"Yanlız olmamız da işine geliyor zaten."

Arabaya bindiğinde bana baktı.

"Bir şey mi dedin sevgilim?"

"Hayır bir şey demedim."

Arabayı çalıştırdı.

"O zaman yola çıkabiliriz."

Kafa salladım ve kafamı cama yasladım. Yolculuk boyu dışarıyı izlemekten başka bir planım yoktu.

"Beni tam olarak tanımıyor olabilirsin. Ama beni seveceğine eminim."

Sessiz kaldım.

"İki üniversite bitirdim. Bu şirket bana babamdan miras kalmış olsa da şirketi kendim haketmek için herşeyi yaptım."

Direksiyonu sıkıca kavradı.

"Diğer tüm kızlar param için benimle olmaya çalıştı. Ama sen farklısın."

Evet farklıyım. Beni sen babamdan satın aldın. Ve ben seninle isteyerek değil zorunlu olarak evleniyorum.

"A-anlıyorum."

"HAYIR ANLAMIYORSUN. HİÇBİR ŞEYİ ANLADIĞIN YOK."

Bir anda bağırması üzerine bakışlarım ona döndü. Korkak olduğumu görmemeli hayır.

​​​​​​Arabayı ani bir frenle durdurdu. Bakışları bana döndü.

"Hiç kimse anlamadı beni. Sende istemiyorsun beni değil mi?"

Sessiz kaldım. Bu delinin bir anda yükselmesi ile nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyordum bile.

"Tamam. Madem cevap vermeyeceksin. O zaman ölüme gideceğiz."

Arabayı çalıştırdı ve son hızda sürmeye başladı. Çığlık attım.

"TAMAM DURDUR ARABAYI. İSTİYORUM SENİ TAMAM."

Arabayı durdurdu. Gülümsedi.

"Tamam güzelim. O zaman alışverişe gidebiliriz artık."

Arabayı çalıştırdı ve alışveriş merkezine sürdü.

(...)

Bölüm Sonu.