O gece masada 5 kişi vardı. Ortam sessizdi. Tek ses oda içerisinde yankılanan çocukların uykulu nefes alış sesleriydi.

"Bu çocukları ne yapacağız?"

Genç kadın eski minderin üzerinde uyuyan kızıl saçlı kıza baktı. Toplam 5 çocuk ve 5 eğitmen vardı.

"Her birimize bir çocuk düşüyor. Hepimiz onları kendi yöntemlerimizle eğiteceğiz. Bakalım kim hayatta kalabilecek?"

Sarı saçlı küçük çocuk uyandı ve masanın baş köşesinde oturan adama baktı. O adamı babası olarak biliyordu.

"Buraya gel Akın eve gidiyoruz."

Sarı saçlı çocuk ona seslenen adama yürüdü. Adam onu kucağına aldı ve kapıya ilerledi. Sarı saçlı kadın ayağa kalktı.

"Miran! Nereye gidiyorsun? Daha detayları konuşmadık bile."

Adam kucağında uyumak üzere olan oğlanı umursamadan ona döndü.

"Herkes aldığı çocuğun gördüğü eğitime dair kayıt tutacak. Çocukları diğer çocuklardan ayıran bileklerindeki batan güneş dövmesi olacak."

Sarışın kadın sessiz kaldı.

"Yeterince açık konuştum mu Nilay?"

Sarışın kadın Nilay kafa salladı ve kendisine tamamen zıt olan açık kumral ve kıvırcık saçlı kızı aldı. Ona Yağmur adını vermeyi düşünüyordu.

Orta yaşlı adam Şakir esmer saçlı kızı aldı. Adını asla kavuşmadığı kadını düşünerek koydu. Meftun.

Genç kadın kızıl saçlı kızı aldı. Ecrin ismi bu kıza yakışır mıydı? Kızı kucağına alıp gitti.

Geriye bir kenarda uyuyan esmer çocuk Berat kaldı. Son eğitmen çocuğa kısa bir bakış attı. Sonra da o çocuğu orda bırakıp gitti.

Son eğitmen Miran'ın kurallarını çiğnemişti. Son eğitmen Şükrü'ye göre Miran'ın kurallarının bir önemi yoktu. Hem nereden belli olurdu onun o çocuğu almadığı?

(...)

Bölüm Sonu.

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​​

​​​​

​​​​​​