Bölüm 21

Pınar Sezen Mutlu

Ailecek herkes oturma odasındaydı. Annem ve dayım televizyon izliyor ikizler de bir kenarda kendi kendilerine oyun oynuyordu.

Bu gün Umut ile son konuşmamız ailelerimize ilişkimizden bahsetmek üzerineydi. İkimiz de ailemizle konuşacak ve onları ikna etmeye çalışacaktık.

"Anne."

Annem bakışlarını bana çevirdi.

"Efendim Pınar."

"Ben biriyle sevgiliyim."

Bu sefer dayım bakışlarını televizyonda izlediği Osmanlı dizisinden kaldırdı. Kaşlarını çattı.

"Kiminle sevgilisin?"

"Umut ile sevgiliyim ve onunla evlenmek istiyorum."

Annem hızla ayağa kalktı. Bakışları sinirli bir hal aldı.

"Pınar ne saçmalıyorsun sen?"

Korkuyla geri adım attım. Ama kararım netti. Ne olursa olsun onunla evlenecektim.

"Onunla evleneceğim anne. Onay istiyorum sizden."

Annem yanıma yürüdü. Dayım da yavaş yavaş sinirlenmeye başlıyordu.

"B-bakın o kötü biri değil. Beni kaçırdığı süre boyunca bana elini bile sürmedi."

"Pınar yapma. O adamla evlenmeni baban bile onaylamamış benim kabul etmemi bekleme."

Gözlerim doldu. Aynısı annemde de oldu.

"Anne. En azından ailesiyle konuşun, tanışın. Birazcık bile hatrım varsa lütfen."

Annem derin bir iç çekti ve dayıma baktı. Dayım onaylar bir bakış salladı.

"Konuşacağız. İstediğin gibi olsun."

Akan yaşlarımın arasından gülümsedim. İçimde küçük bir umut filizlendi.

(...)

Umut Kaan Öktem

"Sizi buraya topladığıma göre konuşmaya başlayabilirim."

"Zevzeklik etme de anlat."

Heyecandan ellerimin birbirine dolanıyor olmasını umursamadan anlatmaya hazırlandım.

"Sizi toplama sebebim açık. Evlilik yaşım geldi geçiyor. Haliyle evlenmem gerekiyor."

İki abim bana kısa bir bakış atıp fısıldaştı. Esin öne atıldı ve cevap vermeye hazırlandı.

"Abim Pınar ile evlenmek için sizden izin istiyor."

Esin'e yan bir bakış attım. Bakışlarımdan gergin ve sinirlenmeye yakın olduğumu anlasın istedim.

"Vay be. Küçük kardeşimiz evlenmek istiyor. Hemde sıkıntının ne kadar büyük olduğunu bilmeden."

"Sıkıntıyı konuşup hallederiz. Siz kabul edecek misiniz onu söyleyin?"

Tüm bakışlar anneme döndü. Annem yanındaki tekli koltuğa kısa bir bakış attı. Normalde orda hep babam olurdu. Anneme boşuna Valide Sultan demiyoruz.

"Baban da onunla evlenmeni isterdi. Tanışalım sonra gidip isteyelim."

Abimlere kısa bir bakış attı.

"Malum ağabeylerinin evleneceği yok bari senin evli olduğunu göreyim."

Kısa süre kıkırdadım. Tabi bunun kısa sürmesinin sebebi ağabeylerimin bana olan sinirli bakışlarıydı.

Telefonumu aldım ve hızla Pınar'ı aradım. Telefonu açtı.

"Umut!"

"Pınar! Kabul ettiler. Evleneceğim demiştim. Seninle evleneceğim demiştim."

Karşı taraftan kısa süreli bir sessizlik oldu.

"Pınar?"

Olumsuz düşünmeye hazırlanıyordum. Bir anda arkada duyulan küçük çocuk kıkırdama sesleri ile tüm olumsuz düşünceler yok oldu.

"Umut abi! Halam ve babam kabul etti. Yakında evleneceksinizz!"

Didem'in söyledikleri bana o kadar iyi geldi ki...

"Evleneceğiz tabi ki miniğim."

"Düğünde bende gelinlik giyebilir miyim Pınar abla?"

Bu sefer konuşma sırası bendeydi.

"En güzel gelinliği alırım sana."

Didem utangaç bir şekilde kıkırdadı. O gece kafamı yastığa rahat bir şekilde koyabildim.

(...)

Bölüm Sonu.