Bölüm 22

Pınar Sezen Mutlu

Tüm herşeyin güzel ilerleyeceği konusunda inancım vardı. Eğer bu akşam yemeği güzel geçerse Kaan ile evliliğim için hiçbir engel kalmayacaktı.

Annemle beraber hazırladığımız yemekleri masaya taşımaya başladım. Dayım sessizdi. Uzun zamandır da böyle sessiz kalması normal değildi. Büyük ihtimalle yakın bir zamanda patlardı. Ama bu patlamanın bu akşam olmamasını umuyordum.

"Ebee! Yakaladım seni Didem!"

Didem ve Ferit tüm bu gergin andan tamemen habersiz ebelemece oynuyordu. Annem ikisini de ensesinden yakaladı.

"Çocuklar! Şimdi oyunun sırası mı? Gidin odanızda oynayın. Etrafı dağıtacaksınız."

İkisi de babasının yanına oturdu. Ben ise tabakları yerleştirmeye devam ettim. Son hazırlıkları yaparken Umut'un bana yazdığı mesajı gördüm.

'Hazır mısın?'

Gülümsedim ve derin bir nefes vererek mesajı cevapladım.

'Seninle her daim herşeye hazırım.'

Telefonu kapattım ve üzerimi değiştirmek için odama çıktım.

(...)

Umut Kaan Öktem

Araba evin önünde durduğunda yavaşça arabadan indim. Sürekli gömlek giydiğim için bu sefer kıyafetlerimi seçen kişi Esin olmuştu. Bu aralar fazlasıyla keyifsizdi. Bana belli etmeye çalışıyor olsa da ne olduğunu çözmem uzun sürmezdi.

Erdem abim annemle beraber arabadan indi. Bir süre arkama bakıp onları izledim. Sonra önüme döndüm ve evin kapısına ilerledim.

Kapı ziline uzun uzun bastım. Bir çift topuklu ayakkabı sesinin yankılandığını duymak zor değildi. Kapıyı açmaya gelen Pınar olmalıydı.

Pınar kapıyı açtı. Göz göze geldik ve bu durumdan hoşnuttum ve bir süre daha böyle kalabilirdim. Ama bu sadece bizim değil ailelerimizin de olduğu bir an olduğu için bunu yapamazdım.

"Hoşgeldiniz. Buyrun içeri gelin."

Kapıdan geri çekildi. İçeri girmeye başladık. Üzerine siyah bir elbise giymişti. Biraz kısaydı ama aile arasında olduğumuz için hiçbir sorun yoktu.

Yemek masasına doğru ilerledik. Pınar'ın karşısına oturdum. Esin ise Pınar'ın yanına oturdu. İkizler benim yanıma oturmaya yeltendiler ama Ceyda hanım buna bakışlarıyla engel oldu. Bunu annemin ya da diğerlerinin görmemiş olmasını umdum.

(...)

Pınar Sezen Mutlu

Yemek boyunca sadece dayıma odaklandım. Tepkilerini dikkatlice izledim.

"Öncelikle bu akşam burda toplandıysak bu Sezen ve Kaan için."

Annem bir an öksürük krizine girdi ve Kaan'ın ağabeyi Emrah'a baktı. Aynı şekilde Kaan'ın annesi Zerrin Hanım da oğlu Emrah'a baktı.

"Sezen bu kız mı?"

"Siz Pınar'ın gerçek adını nerden biliyorsunuz?"

Anneme döndüm.

"Anne. Umut ile evlilik yolundayız. Doğal olarak söyledim bunu. O da bana diğer adı olan Kaan ismini söyledi. "

Anlamadığım bir şeyler dönüyordu ama gecenin mutlu bitmesi gerekliydi. Anlamadığım herşeyi daha sonra Umut'a rahatlıkla sorabilirdim.

Kaan'ın abisi Emrah konuşmaya geri döndü.

"Eğer lafımı bölmezseniz konuşmaya devam edeceğim."

Masadaki herkesten onay aldıktan sonra konuşmaya devam etti.

"Bu masaya oturmayı kabul ettiyseniz geçmişi unutmanız gerektiğini de biliyorsunuzdur. Kaan ve Sezen de mutluluğu hak ediyor. Kaan'ın bir yanlışı oldu farkındayız. Ama bunu unutup herşeyi tatlıya bağlarsak daha iyi olur."

Annem Emrah'a döndü.

"Kardeşinin yaptığı doğru değildi. Bunu sindirmemiz bile aylar aldı."

Umut anneme döndü.

"Yaptığımın doğru olmadığının farkındayım. Size verdiğim sözü tutmak için çok çabaladım. Ama ben Pınar'ı seviyorum ve onunla evlenmek istiyorum. Bunu da sizin istediğiniz şekilde yapmak istiyorum."

Annem sessiz kaldı. Onay vermek için çabaladığını bakışlarından anlayabiliyordum.

"Son düşünceniz ne? Evlenmelerine izin verecek misiniz yoksa evlenmelerine izin vermeyecek misiniz?"

Annem dayıma baktı. Kısa bir an sonra cevap verdi.

"Herşeyi usulüne göre yaptığınız sürece evlenmelerine izin veriyorum."

Esin titreyen ellerimi sıktı. Bana bakarak gülümsedi. Kendi gözlerinde de birkaç damla yaş vardı. Sonra Umut'a baktım. Onun gözlerinde daha da fazla yaş vardı.

"Ama bir şartım var."

Masada oturan herkes tekrar anneme baktı.

"Kızımı mafya işlerine bulaştırmayacaksın. Onu tehlikelerden uzak tutacaksın."

"Anlaşıldı efendim. Kızınızı tehlikelerden koruyacağım."

Umut'a bakarak gülümsedim. Kendi gözümden de birkaç damla yaşın aktığına emindim.

(...)

Bölüm Sonu.