Bölüm 24

Umut Kaan Öktem

Tanışma yemeği üzerinden iki hafta geçti. Biz bu süre içinde yavaş yavaş ev eşyalarını almaya başlamıştık bile. Ve şimdi asıl kritik olan akşam bu akşamdı. Bu gece Pınar'ı istemeye gidecektik. Esin üzerindeki açık mavi elbise ile yanıma yürüdü.

"Siz erkekler şu kravatı nasıl takamıyorsunuz anlamıyorum."

Esin kravatımı rahatlıkla bağladı. Onur ile olan konuşmam işe yaramış olmalıydı. Ama Erdem abim ile konuşmaya fırsat bulamamıştım. Boş bulunduğum bir an onunla konuşup herşeyi tatlıya bağlayacaktım.

"Hazır mısınız?"

Emrah abim annemle beraber arabaya gitti.

"Esin sen arabaya git abiciğim. Biz abimle birazdan geleceğiz tamam mı?"

Erdem abim bana sorgular bir bakış attı. Esin ise kafa sallayıp arabaya gitti.

"Onur ve Esin için mi konuşacaksın benimle?"

"Evet. Neden ikisinin mutluluğuna engel oluyorsun?"

"Kaan. Şimdi bunları konuşmanın sırası mı?"

Derin bir nefes verdi.

"Onur'un Esin'i koruyamayacağını sen de biliyorsun."

"Esin'i koruyamıyor diye birbirlerini sevmeyi mi bırakacaklar?"

Abim önümden geçti ve kapıya ilerledi.

"Ne yapmak istiyorlarsa yapsınlar Kaan. Ben artık karışmıyorum ama olur da Esin'in canı yanarsa ben o zaman göreceğim."

Sinirle arabaya gitti. Ben de peşinden gitme mecburiyetindeydim. Ailecek yola koyulduk.

(...)

Pınar Sezen Mutlu

Saatler geçti. Kahveler içildi, sohbetler edildi, yüzükler takıldı ve kırmızı kurdale kesildi. Herkesin keyfi yerindeydi. Umut ile yanlız kaldığımızda ona döndüm.

"Senin benden neler sakladığını öğrenme vakti. Dökülün bakalım Umut Bey."

Ellerini kucağında birleştirdi. Derin ama titrek bir nefes aldı.

"Öncelikle ben her şeyi sen o Özer şerefsizi ile gittiğin gün öğrendim. Öğrendikten sonra sana söyleyecektim ama hiç fırsat olmadı."

Onu pür bir dikkatle dinliyordum.

"Seneler önce babanın seni alıp kaçtığı adamın oğluyum ben. Babam peşinize düşmüş olsa da ben asla yapmadım. Benden 8 yaş küçük biriyle mi olacaktım?"

Ne yani? Babamın bunca zamandır kaçtığı adamın oğluna mı aşık olmuştum ben?

"Peki benim Sezen olduğumu nasıl öğrendin?"

"Emrah abim söyleyince kafama dank etti. Babam senin gelecekte nasıl görüneceğinin bir robot resmini yaptırtmıştı. O robot resme tıpatıp benziyorsun."

Bu kadar uzun soluklu bilgiyi sindirmem zaman alacaktı. Kararım değişmeyecekti elbette. Sadece yıllar sonra şans eseri nasıl birbirimize denk gelebilmiştik anlayamıyordum. Belki de iş bulmak için o holdinge gitmeseydim başka bir şekilde yine karşılaşır mıydık?

(...)

İlahi Bakış Açısı

Emrah gözlerini Ceyda Hanımın yanında bulunan genç kadından ayıramıyordu. Kimdi o kadın? Ferit'e döndü.

"Kim bu hanımefendi?"

Ferit Emrah'ın gösterdiği yöne baktı.

"O benim küçük halam. Adı da Hande."

Ferit halası hakkında bilgileri saymaya başlarken Emrah gözlerini Hande'den ayırmadı. Kısa bir süre sonra bir şey oldu. Hande bakışlarını Ceyda hanımdan kaldırdı ve Emrah'a çevirdi. o an Emrah, Umut'un aşkı için yaptığı her şeyi mantıklı buldu.

(...)

Bölüm Sonu.