Bölüm 26

İlahi Bakış Açısı

Erdem sabahın erken saatlerinde kalktı. Göz yaşları göz çevresinde kurumuştu. Rahatsızca kıpırdandı. Neye ağladığını az çok hatırlıyordu. O da mutlu olmak istiyordu.

Hızlı bir duş alıp evden çıktı. Boş sokaklarda elinde sigarasıyla yürüdü. Ne yapacağını ve nereye gideceğini bilmeden.

(...)

Umut Kaan Öktem

"Peki ya bu gelinlik? Bu sana güzel olmaz mı?"

Pınar gelinliğin kumaşında ellerini gezdirdi. Saatlerdir gelinlik bakıyorduk. Fazlasıyla bunalmıştım. Pınar için her şeye değerdi ama artık istediği gelinliği bulmasını istiyordum.

"Bu elbisenin eteği de çok kabarık."

Yüzümde bir yenilgi ifadesi oluştu.

"Ben bir sigara içip geleceğim."

Pınar birkaç gelinliğe daha göz atarken dışarı çıkıp sigara içmeye başladım. Bir gelinlik seçmek nasıl bu kadar zor olabilirdi ki?

Telefonumun çalmaya başladığını fark ettim. Hızla açtım.

"Çok mutlusun değil mi?"

"Neyden bahsediyorsun?"

"Pınar'ımı benden aldın ya. Mutlu musun?"

Telefonu suratına kapattım. Kafadan kırık bu adamla uğraşmak istediğim en son şeydi. Pınar'ı kontrol etmeliydim. Pınar üzerindeki en güzel gelinlikle yanıma geldi. Saatlerce aradığımız gelinlik bu olmalıydı. Elbisenin omuzlarından aşağı beyaz tüller sarkıyordu. Gelinliğin göğüs kısmından başlayıp elbisenin eteklerine kadar giden taşlar vardı. Bana göre biraz açık olsa da bir önemi yoktu.

"Bu üzerimdekini beğendim. Alalım mı?"

"Alalım. Sana çok yakışmış"

"Ha öncekiler yakışmamıştı yani?"

Kollarını göğsünde birleştirdi ve bana sırtını döndü.

"Yoo. Hepsi yakışmıştı. Bu gelinliklerden en güzeli."

O güzel gülümsemesiyle bana döndü.

"Yani bu gelinliği beğendin?"

"Evet beğendim. Alalım."

(...)

Pınar Sezen Mutlu

Umut'un elinde gelinliğimin kutusu varken arabaya yol aldık. Telefonumun çaldığını fark ettim. Telefonu açtım.

"Hala?"

"Sezen. Ben sana bir şey söyleyeceğim."

Ne söyleyeceğini deli gibi merak ederken Umut'un da benim gibi meraklı bakışlara sahip olduğunu gördüm.

"Söyle hala."

"Ben Umut'un ağabeyi Emrah ile beraberim. Biz birbirimizi seviyoruz."

"Ne?"

Umut merakla bana baktı. Umut'un duyabilmesi için telefonu hoparlöre aldım.

"Tekrar ettirme işte Sezen. Emrah ile beraberiz diyorum."

Umut'un tek kaşı kalktı.

"Nasıl buldunuz birbirinizi Hande abla?"

Halamın sesi Umut'un sesini duyunca telaşlı bir hal aldı.

"Umut'çuğum sen de mi burdaydın?"

"Her şeyi duydum Hande abla. Abime mi talipsin?"

Halamın utangaç halleri karşısında kıkırdamalarla yetindim.

"Abin de bana talip."

Hafifçe gülümsedim.

"Bu güzel haberi ne zaman kutluyoruz?"

"Annemin yüreğine indirmeden bu haberi söyledikten sonra."

Umut dudağımın kenarına bir buse kondurdu.

"En mantıklısı bu."

"Ah doğru. Ceyda ablanın yüreğine iner vallahi."

Kısa bir telefon konuşmasından sonra Umut ile evlere dağıldık. Gelinliği evde giydiğimde ailemin tepkisi olumlu oldu. Annem hariç. Onun gözleri doldu. Umut ile evlenmemi istemediğini biliyırdum. Ama yapılabilecek bir şey yoktu. Ben Umut' seviyordum ve ne olursa olsun onunla evlenecektim.

(...)

Bölüm Sonu.