Bölüm 3

Pınar Sezen Mutlu

Omzumla kafam arasında sıkışan telefonda annemle konuşuyordum. Bir taraftan da eşyalarımı topluyordum.

"Direkt eve gel tamam mı?"

"Zaten öyle yapacağım anne. Belki ikizler için abur cubur alabilirim."

Topuklularımın sesi ofiste yankılanıyordu.

"Olmaz. Direkt eve gel Pınar. Dayın onların daha fazla abur cubur yemesini istemiyor."

Kapıya yürüdüm.

"Tamam anne gelirim hemen. Kapatmam gerekiyor şimdi. Birazdan evde olurum."

Annem sağ salim dönmem için dua ettikten sonra telefonu kapattım. Dışarı yürüdüğümde siyah bir araba önümde durdu. Arabaya kısa bir bakış atıp evime yürümeye başladım. Ama araba peşimden gelmeye devam etti.

Arabadan inen adamlar beni yakaladı ve zorla arabaya bindirdi. Büyük ve zengin bir arabayla beni kaçırıyor olduklarına göre annemin korktuğu şey başıma gelmişti bile.

O adamın oğlu beni bulmuştu.

(...)

Umut Kaan Öktem

Konağın çalışma odasında volta atıyordum. Adamlarımın düzgün bir iş başarabileceğine dair inancım hiç olmamıştı. Bu yüzden hemen Adana'ya kaçmıştım. Olur da yakalanırlarsa Pınar bu işin arkasında benim olduğumu anlamamalıydı.

Telefonum çaldı. Elime aldım ve açtım. Arayan Bekir'di. Kaçırma işleri arasında o da bulunuyordu.

"Abi."

"Söyle Bekir."

"Yengeyi yakaladık getiriyoruz."

Arkadan Pınar'ın çığlıkları geliyordu. O çığlıkları başka bir yerde başka bir şekilde duymak isterdim açıkçası.

"BIRAKIN BENİ."

Hafifçe kıkırdadım.

"Nereye getirelim abi?"

"Çukurova'daki konağa götürün."

"Tamam abi."

Telefonu kapattım. Hızla hazırlandım. En güzel parfümlerin şişelerini resmen üzerime boşalttım ve dışarı yürüdüm. Annem ve iki abim ne yaptığımı sorguluyor olsa da umursamadım.

Arabayı çalıştırdım ve Çukurova'daki konağa yol aldım. Evime ulaşacak güzeli daha fazla bekletemezdim.

(...)

Bölüm Sonu.