Bölüm 8

Umut Kaan Öktem

Rahat bir nefes almış halde konaktan ayrılmıştım. Aileme kız kaçırdığımı söyleyemezdim. Bu yüzden Öktem konağına gitmem ve herşeyin düzenli ilerlediğini göstermem gerekliydi.

Arabayı konağın önünde durdurdum. Kenarda duran araba Onur'a aitti. Esin için sigara almış olmalıydı. Umarım o kerata diğerlerine fark ettirmeden sigarayı vermiştir.

Kendimden emin adımlarla konağa yürüdüm. Konaktaki hizmetçiler etrafta geziniyor ve beni izliyordu. Sanki ilk defa konağa geliyorum.

​​​​​​Salona ilerlediğimde Erdem ve Emrah abimin oturup tartıştığını gördüm. Önlerinde siyah beyaz renkli bir gazete vardı. Annem de yanlarında oturuyordu tabii.

"Bizim şirketten kim kız kaçırmak gibi bir hatayı yapar ki?"

Hızla kapı eşiğinin arkasına saklandım.

"Nerden bileyim lan ben? Şirket ile ilgilenen ben miyim?"

"Şirket işlerine bakan Kaan değil miydi?"

Annemin söylediğiyle beraber uzun bir sessizlik oldu. İki abim de birbirine baktı. Tüm parçaların bir araya oturduğunu hissetmiş olmalılardı.

"Tabi ya Kaan."

İçeri kısa bir bakış attığımda iki abim de anneme sarılıyordu.

"Helal olsun sana Valide Sultan. Ben şimdi ona gününü gösteririm."

İki abim de kapının eşiğine ilerlediğinde merdivenlerden yukarı çıktım. Annemin beni düşünen endişeli sesini rahatlıkla duyabilmiştim.

"Bak düzgünce konuşun. Herşeyi şiddetle çözemezsiniz."

Esin'in odasına yürüdüm. Kapıyı çalmadan açtım. Onur burdaydı. Kapıyı açtığım an hızla üstünü başını düzeltti.

"Abi açıklayabilirim."

İçeri girip kapıyı arkamdan kapattım. Şuan ikisinin ne halde olduğu konusunda laf dalaşına girmek için zamanım yoktu.

"Açıklama istemedim Esin."

Bu sefer de Onur ayağa kalktı. Bileklerimi tutmak için ellerini uzattı.

"Oğlum bir dur lan. Şuan sizin öpüşmenizin derdinde değilim. Benim bu konaktan kimseye görünmeden çıkmam lazım."

"Ben ne yapayım abi?"

Kafam karışık halde yere oturdum. Eğer Çukurovadaki konağa giderlerse Pınar'ı öğrenirlerdi. Bu istediğim son şeydi. Bir an önce Çukurovadaki konağa gidip Pınar'ı götürmeliydim.

"Onur. Çukurovadaki konağı hatırlıyor musun?"

Araba ve ev anahtarını ona uzattım.

"Hatırlıyorum."

"Git ordan yengen Pınar'ı al. Abimler orayı arayıp gittikten sonra da geri götürürsün."

Esin meraklı gözlerle bana baktı.

"Abi Pınar kim?"

Elimle Esin'i susturdum. Onur kapıya ilerledi.

"Bu süre içerisinde nerde kalacağız?"

"Kasabaya götür. Bir şekilde ikna et ve yap hadi aslanım."

Onur kafasını salladı ve gitti. Esin beni soru yağmuruna tutmaya hazırlandı. Ona bu istediğini vermeden ve kaçma planını iptal ederek aşağı kata indim. Annemin yanına oturdum.

"Hoşgeldin oğlum."

"Hoşbuldum anne."

Etrafa göz gezdirip tekrar anneme baktım.

"Abimler nerde?"

"Seni bulmaya gittiler."

İstemsizce gülümsedim. Tüm planı kurmuştum. Pınar sorun çıkarmadığı sürece herşeyin iyi gideceğine emindim. Hem abimlere hemen gözükürsem daha fazla sorun çıkmazdı. Değil mi?

(...)

Bölüm Sonu.