Bölüm 9

Umut Kaan Öktem

Ailecek yemek masasındaydık. Esin'in üzerimde olan meraklı bakışları, annemin yaşanacak tüm senaryoları kafasında kurmaya başlayarak nasıl hareket etmesi gerektiğini düşünmesi, ve en kötüsü abimlerin bana olan kötü bakışı.

Klasik Öktem ailesi yemek sofrası diyebilirim aslında.

"Şirket nasıl gidiyor Kaan?"

Emrah abimin söylemiyle yutkundum.

"Çok güzel gidiyor. Tabi şu kaçırılma dedikodusu çıkana kadar."

"Sen yeni çalışmaya başlayan Pınar Mutlu'yu mu kaçırdın?"

Vay be. Bu kadar çabuk bir cevap beklemiyordum. Demekki ömrüm fazlasıyla kısaymış.

"Ben kadın kaçırmıyorum."

"O halde sabah neden Seda'ya Pınar geldi mi diye sordun?"

"Maliye işleriyle ilgileniyor sonuçta. Birkaç soru soracaktım."

"Umarım o kız senin konutlarından birinde bulunmaz."

"Sadece Çukurova'daki konağı kullandığımı biliyorsunuz değil mi?"

"Bu zamana kadar bir şeyleri bildik de ne oldu?"

Sessiz kaldım. Esin'e kısa bir bakış attım. Merak ediyordu. Hemde fazlasıyla merak ediyordu.

Yemeğimi bitirdim ve masadan kalktım. Esin de peşimden geldi. Odama ilerledim ve yatağa oturdum.

Her zaman takım elbise giyiyor olmak bu kadar rahatsız edici olamazdı. Elimle boğazımı sıkıyormuş gibi hissettiren kravatı bir çırpıda çıkarıp kenara fırlattım.

Esin içeri girip kapıyı kilitledi.

"Anlatmayacak mısın?"

"Onur'u ara anlatacağım."

Telefonundan Onur'u aradı. Onur mutlu bir sesle telefonu açtı.

"Efendim güzelim."

"Ulan iki dakika rahat dur be."

Telefonda benim sesimi duymak onu bozmuş olacak ki sesindeki tüm neşe anında gitti.

"Nerdesiniz?"

"Konaktan çıktık. Geziyoruz boş boş."

"Benzini boşa mı harcıyorsun lan?"

"Yoo. Mağaza geziyoruz."

Derin bir nefes verdim. Nasıl saçma zihniyetli insanların içine düşmüştüm ben?

"Ulan kız kaçırıldı diye kızı arıyorlar etrafta. Siz mağaza mı geziyorsunuz?"

"Abi Adana'da olduğumuzu kim söyledi?"

Ne? Ulan Onur ulan Onur.

"Nerdesiniz lan siz?"

"Mersindeyiz şimdilik. Henüz yengeyi tanıyan biri çıkmadı ki o da çok huzurlu davranıyor."

Limitsiz karttan istediğini aldırıyor. Tabiki huzurlu olacak.

"Bu arama işi bittiğinde haber veririm. Geri dönersiniz."

"Tamam abi. Biz dağ evinde oluruz. Konum atarım."

Esin telefonu ona uzatmamı bekliyordu. Telefonu Onur'un suratına kapatıp ona uzattım.

"Bazen hiç çekilmez oluyorsun abi."

Yatağa uzandım.

"Yapım bu. Ne yapalım yani? Yapımı mı değiştirelim?"

Soru sormaya hazırlandı.

"Onunla nasıl tanıştın? Babamın söylediği kızla evlenmeyecek miydin?"

Eh bu da benim kaderimdi. Eğer bir kız kardeşiniz varsa bir dedikodu duymak için sizi daima sorguya çekecektir. Çünkü bunlar meraklarını gidermeden sizi rahat bırakmazlar.

"Şirkette tanıştık. İlk görüşte aşkı sana ancak onunla anlatabilirim."

Esin'in bakışları başka bir yöne çevrildi. Onur ile olan ilişkisini düşünüyordu. Düşünmesine izin vermeden ikinci soruya cevap verdim.

"İkinci soruya gelecek olursak. Ben o sümüklü kızla asla evlenmem. Zaten bulamayacağıma göre uğraşmanın da bir anlamı yok sonuçta değil mi?"

Esin kafa sallamakla yetindi. Söylediklerimle düşüncelerini bölememiştim. Neyse ne. Düşünsün istediğini. Birbirini seven iki kişiyi ayıracak halim yok sonuçta.

(...)

Bölüm Sonu.

​​​​​​