Fotoğraftaki kız Beste Çınar.

"Lise mezunu olmama çok az kaldı."

Yalan. Liseden mezun olmama iki sene var

"Aaa ne güzel ben üniversitede okuyorum. Ne okuyorsun peki?"

"Radyo televizyon istiyorum."

Yine yalan. Matematik öğretmenliği istiyorum ben.

"Hm güzel."

Elimde duran bardağı hafifçe iki yana salladım. Zorla gönderildiğim randevulardan biri dahaydı bu. Bende her şeye yalan söyleyerek geçiştirme kuralını uygulardım.

Çınar soy isminin birinci kuralı. Fark edilene kadar yalan söyle.

En küçücük bir yalanın peşini diğer büyük yalanlar kovalar. Ve bu kişi yalanı fark ettiği an benden soğuyacak.

"Düzen bağımlısıyımdır ben. En küçücük bir simetri bozuntusu beni delirtir. Sende düzenli misindir?"

Çınar soy isminin ikinci kuralı. Buluştuğu kişinin sevmediği bir şeyi ölümüne sev. Bu en nefret ettiğin şey olsa bile.

Hafifçe kıkırdadım. İlk defa doğru bir şeyi söyleyecek olmanın rahatlığı vardı.

"Ben çok dağınık biriyimdir. Tek düzenli olan şey uyku düzenim."

Yüzünü buruşturduğunda içeceğimi bitirdim. Gülmemek için yapabileceğim tek şey buydu.

Telefonunu eline aldı ve birkaç mesaj attı. Kısa bir süre sonra telefonu çaldı.

"Üzgünüm Beste. Önemli bir işim çıktı gitmem gerekiyor."

Ayağa kalktım ve hafifçe sırıttım.

"Tamam Atlas. Sonra görüşürüz o zaman."

Elimi uzattığım an geri çekildi ve hesabı ödeyip gitti.

İyi çocuk. Hesabı ödemeden de gidebilirdi.

Sallana sallana eve yürüdüm. Bir randevu daha Çınar soyismi kurallarıyla sona ermiştir.

(...)

"İnanamıyorum sana Beste! Gül gibi çocuğa kendini nasıl rezil edersin?"

Telefonuma odaklandım. Ablam Gizem'in söylediklerini dinlememeye çalışıyordum.

"Ben dağınığım demişsin çocuğa. Tek düzenli olan şey uyku düzenim demişsin."

Sırıttım.

"Yalan mı abla?"

"Hep yalan söylüyorsun ya bari bunu da yalan söyleseydin."

"Yalan söylememden rahatsızdın sonuçta."

Ablam derin bir iç çekti. Yine çabaları boşa çıkmıştı.

"Sana ayarlayacak erkek bitti. Dörtlü randevu istiyorum belki ben? Niye zorluyorsun bunu?"

"O randevuyu da batırırım."

Ablam elindeki yastığı yüzüme sertçe fırlattı.

"Evde kalacaksın."

"Evde kalan tek çocuk ben olurum işte ne güzel."

Ablam söylene söylene gitti. Birazdan babamın geleceğini ve bu laflara devam edemeyeceğini biliyordu. Bu yüzden kendisini sakinleştirmeyi seçmişti.

Güzel seçim abla.

(...)

Bölüm Sonu.