Fotoğraftaki Umut Taşkın.

Karşımdaki çocuk sigarasından derin bir nefes geçti. Buluşalı birkaç dakika oluyordu ve bu içtiği altıncı sigarası falandı.

Bir insan aptal bir maddeye nasıl bu kadar bağımlı olabilir?

"Sen anlat güzelim. Hayatın nasıl gidiyor? Okuyor musun daha?"

Bıkkın bir iç çektim. Ablamın takıldığı insanların hepsi birbirinden farklıydı. Birkaç gün önce randevuya çıktığım Atlas bu çocuktan daha iyiydi.

"Evet okuyorum. Sen?"

Büyük bir boşvermişlikle sigarayı iki yana savurdu.

"Bıraktım ben okulu. Sonuçta para kazanmanın daha kolay yolları var."

O bahsettiği kolay yollar pek yasal yollar değildi. Bunu çabucak anlamıştım. Aklıma bir diğer kural geldi.

Çınar soy isminin üçüncü kuralı. Karşındaki kişinin büyük egosunu cahilliğiyle ez.

"Güvenli bir şekilde para kazanmak daha iyi geliyor bana. Yani her gün polis karakolunda olamam."

Rahatsız bir iç çekti. Bütün o hava atma yolu gitmeye yakındı. Yani ben öyle düşünüyordum.

"En azından kısa yoldan daha fazla para kazanıyorum."

Mırıldanarak söylediği bu şeyi rahatlıkla duymuştum. Ona baktığımda gülümsedi.

"Neyse boşver bu konuları. Evlendiğimizde okuluna devam ediyor olursun."

Evlenmek? İlk buluşmadan ne evliliğiydi bu?

"Evlilik için fazla erken değil mi?"

"Yani bana fark etmiyor. İstersen evlenirsin istersen evlenmezsin."

Derin bir nefes verdim. Abla sen beni yaktın yaktın.

"Bu ilişkinin evliliğe varacağına nasıl inancın var?"

Elini masada duran elime uzattı. Elimi koca nasırlı elinin içine aldı.

"İlk görüşte aşkı seninle öğrendim Beste."

Bakışlarımı kaçırdım. Hayır Umut denen bu çocuktan asla olmaz.

Elimi hızla çektim.

Çınar soy isminin dördüncü kuralı. Çekilmez biri ol.

"Babam beni evlendirmez."

"Baban senin turşunu kuracak değil. Er yada geç evlendirir. Evlendirmezse de kaçırırız yavrum."

Yüzümü buruşturdum. Yavrum kelimesinden oldum olası nefret ederdim.

Parmağıma ablamdan çaldığım ciddi ilişki yüzüğünü taktım. Yüzük ile oynamaya başladım.

"Yani evlendirse bile beni İstanbul'dan Adana'ya götürmene izin vermez."

Ayağa kalktı.

"Anlıyorum."

Bitmiş sigarayı masanın üzerine fırlattı. Sigaranın masa örtüsünü hızla yakmasını izledim.

"Aileni karşına alamayacak kadar korkaksan bizden olacağını düşünmüyorum."

Oturduğum yerden kalkmaya tenezzül bile etmedim. Masaya bir miktar para bıraktı.

"Fikrin değişirse arayabilirsin."

"Fikrimin değişeceğini düşünmüyorum."

İç çekti. Kasada duran elemana kaş göz yaptı. Sonrasında ise yavaş adımlarla uzaklaştı.

Bir buluşmayı daha başarıyla mahvetmiştim. Ama nedensizce bu adamla tekrar karşılaşacağımı düşünüyordum.

​​​​(...)

Bölüm Sonu.

​​​​​